Review: COCOON - Een unieke puzzelgame Pc

COCOON wist mij met de eerste trailer tijdens de Xbox en Bethesda Games showcase te verrassen. Ik kon namelijk geen hoogte krijgen van de game, maar visueel zag het er goed uit. Dat een insect of mot een wereld op zijn rug draagt en daarmee puzzels oplost, is toch wel uniek te noemen. Ik ben altijd wel te porren voor dit soort games en daardoor nam ik de gok om in COCOON te duiken. Een gok die ontzettend goed heeft uitgepakt en waar ik zeker geen spijt van heb.

Het verhaal is ook een puzzel

Zonder ook maar enige vorm van introductie word je in COCOON gegooid. Een soort elektrische mot, breekt uit zijn cocon en vervolgens mag je dit kleine insect besturen. Je reist begint in de woestijnwereld, waarvan de kleuren van het scherm spatten. De wereld is blijkbaar al eens bewoond geweest, want je vindt veel alien-achtige constructies. Je hebt geen idee waar je mee bezig bent, wat het doel is en wat dit voor wereld is. De gehele game heeft namelijk geen gesproken of geschreven dialogen. Door de combinatie van een prachtige en onheilspellende soundtrack en de indrukwekkende werelden, moet je zelf het verhaal in elkaar zetten. Wanneer je tijdens het puzzelen en verkennen je ogen openhoudt, krijg je enkele hints mee. Je zult wel begrijpen dat ik die hints niet in deze review ga bespreken en dat geldt ook voor een aantal van de puzzels die in COCOON zitten. Veel tijd hoef je dus niet te reserveren voor deze review, want die wordt net zo compact als COCOON zelf.

Voordat we echter in de puzzels duiken, kijken we eerst nog even naar het team achter COCOON. De game is namelijk te vergelijken met LIMBO en INSIDE. Dat is geen toeval, want Jeppe Carlsen is onderdeel van deze drie games. Nu is COCOON wel een 3D-puzzelgame en geen sidescroller zoals bij LIMBO wel het geval was. Daarnaast trekken we nu door verschillende locaties en werelden die allemaal erg kleurrijk zijn. Je kunt de ervaring van de game ook vergelijken met Journey. Qua besturing is COCOON net zo eenvoudig. In principe loop je met de WASD-toetsen of je joystick rond op de paden in de wereld. Je kunt hier niet van afwijken en onze elektrische mot kan niet springen. In plaats daarvan ben je afhankelijk van speciale springplanken. Zoals je misschien al vermoed is COCOON een lineaire game, maar dat betekent niet dat er verder niets aanwezig is. In de afgelegen gedeeltes van de wereld kun je namelijk de Ancestors vinden.

Een unieke rol voor de werelden

De wereld waar je doorheen trekt, heeft enkele technologieën die zijn achtergelaten. Om daar doorheen te navigeren moet je drukplaten activeren om zo deuren te openen. Hetzelfde geldt voor de platforms die als een soort vervoermiddel de mot naar de overkant brengen. Er zijn per wereld verschillende obstakels die je vaak op diverse manieren moet oplossen. Het activeren van drukplaten is echter niet wat COCOON zo uniek maakt. Onze kleine vriend krijgt namelijk toegang tot een nectarballetje dat hij op zijn rug kan dragen. Na het bereiken van de tweede wereld, draag je dit nectarballetje mee op je rug. In deze bal zit de woestijnwereld. Je loopt dus met een wereld op je rug door een andere wereld. Deze nectarballetjes kun je gedurende de game op specifieke plekken opstallen, zodat je tussen de werelden kunt wisselen. Dit is niet een of andere leuke gimmick, het is ook daadwerkelijk nodig om sommige puzzels op te lossen. Het wordt nog verwarrender en unieker, want dat nectar wereldbolletje heeft een unieke vaardigheid. De woestijnwereld nectarbal maakt specifieke paden zichtbaar, zodat je hier overheen kunt lopen. Buiten het schijnveld is er niets te zien. Later wordt dit nog een stukje ingewikkelder, omdat je meerdere werelden en vaardigheden hebt. In COCOON wordt er niets aan je uitgelegd, maar de gameplay is vloeiend en intuïtief. Door simpelweg de paden te volgen en je ogen open te houden word je op die manier door de game geleid. De puzzels zijn dus niet heel moeilijk, maar sommige vereisen een precieze timing. Ik moest op die momenten wel even goed kijken hoe ik de mot op tijd door een deur moest krijgen. Aan het eind wordt de game een stukje lastiger, want dan moet je alles met elkaar combineren.

Wat ik niet helemaal had verwacht, zijn de gevechten met de eindbazen. Hoewel ik de trailer van COCOON heb gezien, was ik toch een beetje verrast over de uitvoering van de gevechten. En dat is helemaal geen probleem, want het past feilloos in het totale plaatje van COCOON. Laat ik de eerste wereld als voorbeeld nemen. De eindbaas van de woestijnwereld moet worden verslagen, zodat je deze wereld straks op je rug kunt meedragen. Nou moet je niet denken dat onze mot opeens een zwaard in zijn handen heeft. Nee, het vechten is vergelijkbaar met de Mario-games. Je moet dus de aanvallen van de eindbaas onthouden en ontwijken, terwijl je de omgeving gebruikt om hem te verslaan. Bij de eerste eindbaas betekent dit dat je zijn aanvallen op een klein platform moet ontwijken. Om op het juiste moment een bom te grijpen en deze naar zijn hoofd te lanceren. Wanneer je dit goed uitvoert, kom je terecht in de volgende fase. Het iconische van deze gevechten is nog wel dat je geen tweede kans hebt. Weet de eindbaas je te pakken te krijgen, dan word je de wereld uitgegooid en moet je weer het gehele gevecht opnieuw doen. Hoewel het dus geen moeilijke gevechten zijn, moet je wel snel genoeg reageren en de patronen in de gaten houden. Meer dan vijf pogingen zul je dan ook niet nodig hebben en aangezien de game geen dialogen of cutscenes heeft, zit je per direct weer in het gevecht. COCOON heeft dus eigenlijk van alles wat, maar in alle onderdelen staan de mysterieuze werelden en de puzzels centraal. Hierdoor is het ook een pareltje van een puzzelgame, maar zul je wel van de mysterie en onduidelijkheid moeten houden. Je kunt COCOON in ongeveer vijf tot zeven uur uitspelen dus het is ook een lekker tussendoortje.

Alle afbeeldingen zijn gemaakt tijdens onze speelsessies op pc.