Review: Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age - Definitive Edition Nintendo Switch

Dragon Quest XI is het nieuwe pareltje van ontwikkelaar Square Enix, Toylogic en ORCA. De crème de la crème van deze stiekem toch wel hele toffe franchise. Mijn eerste aanraking met het fenomeen Dragon Quest was een paar maanden geleden toen ik jou mocht vertellen over mijn ervaring met Dragon Quest Builders 2. Het was een game waar ik al snel verslaafd aan raakte en waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds veel plezier aan beleef. Na het spelen van die game was het wel duidelijk geworden dat deze franchise er een nieuwe fan bij had, deze fan kwam in de vorm van Delano. In tegenstelling tot toen heb ik me nu gewaagd aan een 'echte' Dragon Quest-game. Je snapt wat ik bedoel met het woordje 'echte'. Door mijn eerdere ervaring met de Builders 2-game, had ik vooraf hoge verwachtingen van deze titel. En dat klinkt misschien best raar, aangezien er toch een wezenlijk verschil zit tussen de Builders-reeks en de traditionele reeks. Eén verschil wat mij gelijk opviel was de manier waarop het verhaal wordt gepresenteerd. Al in één van de eerste scenes word je verrast en krijgt het verhaal van de game een zeer bijzondere wending. Dit maakt nieuwsgierig en smaakt meteen naar meer. Heeft deze Dragon Quest-game echter voldaan aan mijn verwachtingen?

Historie en heden

Voordat we beginnen voorzie ik je graag eerst van wat achtergrondinformatie over de Dragon Quest-franchise. Zij dragen een bijzonder verhaal met zich mee die ik je niet wil onthouden. De game waar het in dit artikel om draait, is eigenlijk helemaal geen nieuwe game. Dragon Quest XI stamt oorspronkelijk uit 2017 en is daarmee dus al twee jaar oud. Ditzelfde geldt voor Dragon Quest Builders 2, dat in 2018 al succesvol werd ontvangen in Japan. Voorheen kende de Dragon Quest-titels alleen een oosterse release, omdat de gameserie in het Westen niet voldoende aansloeg. Maar in de meer recente jaren zijn we de franchise meer gaan waarderen, waardoor we nu aan een inhaalslag begonnen zijn. Zo zijn bijvoorbeeld de eerste drie Dragon Quest-games zeer recent beschikbaar geworden in Nederland. Hoewel de franchise dit jaar 33 jaar oud is geworden, is het principe in de games nooit veranderd. Je kunt het vergelijken met de Pokémon-games, waarvan je altijd weet dat het een turn-based systeem bevat, en het hoofddoel altijd het winnen van de Pokémon League is.

Dragon Quest is een JRPG waarin je in iedere iteratie het verhaal volgt van een nieuw personage. In Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age volgen we het verhaal van Mitsuki Saiga, de jonge Luminary die afstamt van een legendarische held. In het verleden was deze held verantwoordelijk voor het verslaan van Calasmos, beter bekend als 'The Dark One'. Deze gebeurtenissen vonden plaats in de wereld van Erdrea, waar Dragon Quest XI zich afspeelt. Wanneer je de game voor het eerst opstart word je meteen meegezogen in een werkelijke tragedie. Het koninkrijk Dundrasil wordt binnengevallen en vernietigd door een leger van monsters. Een vrouw is met haar pasgeboren baby op de vlucht geslagen, maar wordt kort na haar vluchtpoging geschept door een ruiter bij een rivier. Na het zien van deze tragische gebeurtenis zien we in een volgende scene dat de baby het heeft overleefd en aanspoelt aan een oever in het dorp Cobblestone. Daar treft een oude man, genaamd Chalky, de baby aan terwijl hij aan het vissen is. Chalcky twijfelt geen seconde en neemt vanaf dat moment voogdij over de bijzondere baby. En je raadt het vast al: die baby is niemand minder dan de Luminary. Het personage waarmee jij de immens grote wereld van Erdrea gaat ontdekken.

Vertrouwd, maar toch ook weer niet

Voor de veteranen van de Dragon Quest-games zal Dragon Quest XI vertrouwd, maar tegelijkertijd verfrissend aanvoelen. Zoals in iedere traditionele Dragon Quest-game verken je de immens grote wereld om je heen, voltooi je een tal van opdrachten en ga je met tientallen monsters het gevecht aan. Je volgt een verhaallijn en tussendoor neem je het op tegen tussentijdse eindbazen. De game is driedimensionaal, maar je hebt de mogelijkheid om de gehele speelervaring tweedimensionaal te beleven. Gedurende het spelen kun je hierin switchen. Net als in voorgaande iteraties bevecht je de vijanden aan de hand van een turn-based systeem. Maar ditmaal is er een nieuwe game-mechanic aan de gevechten toegevoegd, waardoor de gevechten op sommige momenten een dynamische wending krijgen. De zogeheten 'PEP Powers' worden in deze Dragon Quest-iteratie geïntroduceerd. Deze nieuwe mechanic kan op een willekeurig moment, zonder invloed van de speler, activeren. Dit gebeurt alleen op het moment dat het desbetreffende personage levens mist. Het personage in kwestie krijgt een blauwe gloed om zich heen, wat me nog steeds een beetje doet denken aan een Super Saiyan Blue-transformatie uit Dragon Ball Super. Gedurende een paar beurten zal het personage, waarbij de mechanic is getriggerd, aanzienlijk meer schade toebrengen aan de vijand. Daarnaast krijgt hij of zij toegang tot speciale 'PEP spells'. Omdat je met meerdere personages tegelijkertijd vecht, is het mogelijk dat er meerdere personages tegelijkertijd worden 'opgepept'. In dat geval reikt de de game je een optie aan om de krachten te combineren, wat resulteert in een gezamenlijke PEP-aanval. En das best vet.

Hoe verder je komt in de game, hoe meer personages zich aansluiten bij jouw team. Wanneer je deelneemt aan je gevechten, staat er nog maar één personage aan jouw zijde. Maar geen zorgen, je leert snel nieuwe bondgenoten kennen. Het toffe aan deze iteratie van Dragon Quest is dat ieder personage daadwerkelijk een toevoeging is aan je team is. Nee maar echt, ieder personage excelleert op zijn of haar manier in een door jou bedachte setting. En dat is tevens iets wat deze game zo ontzettend toegankelijk maakt voor nieuwe spelers. Dragon Quest XI lijkt afstand te nemen van de complexe strategiesystemen en game-mehanics, iets wat best ongebruikelijk is voor deze franchise. Verwacht dus geen Fire Emblem: Three Houses-complexiteit in deze game. Iedere opstelling die jij bedenkt heeft ten alle tijden een serieuze kans op slagen, zolang je personages maar voorzien zijn van goede uitrustingen. Deze vrijheid voelt erg fijn aan en bied je de ruimte om ook echt aan de slag te gaan met het uitpluizen van nieuwe strategieën. Ook nieuw in deze iteratie van Dragon Quest is de mogelijkheid om je eigenlijk spullen te smeden. Behoefte aan een nieuw zwaard? Geen probleem! Of wat dacht je van een nieuwe helm? Het enige wat je hier voor hoeft te doen is op zoek gaan naar de juiste materialen en recepten. Deze liggen door de wereld van Erdrea verspreid. En dit geeft je genoeg reden om de landschappen in de game tijdens je reis goed in de gaten te houden. Naast het maken van nieuwe spullen heb je ook de mogelijkheid om spullen te repareren of te verbeteren.

Levendigheid tot de max

Waar we ook zeker nog even bij stil moeten staan, is het grafische aspect van deze game. Ik hoor je al denken: "Daar heb je 'm weer. Die smerige League of Legends-speler geilt echt op alles wat er beter uitziet dan zijn poep spel". Ja sorry jongens en meisjes, ik kan er ook niets aan doen dat ik telkens de eer heb om geweldige games te recenseren. Dragon Quest XI ziet er gewoon fantastisch uit. Eerlijkheid gebied me dan ook te zeggen dat ik weinig aan te merken heb op wat deze game uitstraalt. Het is goed verzorgd, de textures zijn voor Nintendo Switch-begrippen goed afgewerkt en de game straalt levendigheid uit. De monsters die je tegenkomt tijdens je reis zijn stuk voor stuk goed ontworpen en hebben allemaal een uniek karakter. Dit zorgt ervoor dat de gevechten eigenlijk nooit echt saai zijn. De monsters lopen levendig in de overworld rond en zodra je er één tegen het lijft loopt, gaat er een gevecht van start. Daarnaast bevat de game een breed scala aan verschillende landschappen, die allemaal een eigen gevoel met zich meebrengen. En dat maakt het nog leuker om nieuwe gebieden te verkennen. Toch hang ik het liefst rond in de knusse steden, waar het vooral in de avonduurtjes erg sfeervol aanvoelt. De muziek in Dragon Quest XI klonk meteen herkenbaar, omdat heel veel van deze deuntjes ook al in Dragon Quest Builders 2 verstopt zaten. Ik was toen al fan van de sfeervolle muziek en dat ben ik nu nog steeds.

Maar het gebied waarin Dragon Quest XI S: Echoes of an Elusive Age echt excelleert is het verhaal. Of eigenlijk: de manier waarop de personages het verhaal vertellen aan jou. Ondertussen ben ik al aardig wat uurtjes zoet geweest met deze game. Hoewel ik 'm nog lang niet heb uitgespeeld, voelde deze game nog geen moment aan als een 'grind'. Het voelt echt alsof de game je beloond wanneer je speelt, want er is constant sprake van progressie. De game zit vol geweldige cutscenes, die naar mijn mening het verhaal (en daarmee de game) naar een hoger niveau tillen. In die cutscenes maak je kennis met tientallen personages, die allemaal voorzien zijn van een ge-wel-dige voice-over. Het is echt, maar dan ook echt aan de personage-ontwerpers en de voice-casters te danken dat het verhaal zo sterk wordt gepresenteerd. Het is misschien, en ik gebruik hier expliciet het woord' misschien', wel de beste combinatie van personage-ontwerp en voice-casting die ik ooit ben tegengekomen in een game. Er zijn verschillende momenten geweest dat ik op het puntje van mijn stoel zat omdat er weer een plottwist plaatsvond in het verhaal. Wie een zwak heeft voor games met goede storytelling zal deze game ongetwijfeld kunnen waarderen.

Het gebruikte beeldmateriaal in dit artikel is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch.