Mijn voeten leunen op het moment van schrijven op een krukje. Links van mij een gekoeld biertje, rechts van mij een zakje met nootjes. Ik mag geen nootjes, want daar ben ik allergisch voor. Echter zijn deze benoemingen alleen bedoeld om jullie jaloers te maken. Met dit mooie weer lig ik met mijn smoel de zon in te staren en biertjes te atten met mijn vrienden. De zomer is begonnen, dus daarom vond Capcom het de hoogste tijd om Dragon's Dogma in de winkels te smijten. Gewoon, omdat het kan.
Biertje weggelegd, nootjes weggegooid en mijn benen in de schoolbankenstand. Rechtop, gezicht naar het scherm en tikken maar. Dragon's Dogma dus. Een game voor de consoles, merkwaardig genoeg niet voor de pc, en zet zichzelf in een middeleeuwse setting. Ondertussen is het ook nog een combinatie van RPG en avonturendingen. Waarom je dit wil spelen? Niet omdat het kan, maar omdat zowel de graphics als het vechtsysteem écht heel goed zijn. Ik zou zelfs kunnen stellen dat deze game een van de best werkende manieren van vechten in een RPG-game heeft. Dus alles op een rijtje: een middeleeuwse setting, actie met RPG gemengd en dan een wat mager verhaal.
Je begint als een simpele sterveling die eigenlijk niet weet wat hem overkomt. Ik in eerste instantie ook niet, maar goed. De hemel heeft een draak geschapen en laat de eeuwenoude alleseter los op aarde. Jij als zwerver bent hier niet echt van gediend en gaat 'm te lijf met een afgedankt zwaard een bonenblik wat als schild moet doorgaan. Uiteraard verlies je dit van een badassdraak, dus kontschappen gaat niet door. Terwijl je flirt met de dood, overweegt de draak het om je te laten leven, maar dan zonder hart. Hij haalt je borstkas open, eet je hart op en vliegt weg alsof er niets gebeurd is. Jij, nu met een snee in je borst, krijgt een lieve behandeling van een willekeurig vrouwtje wie je nooit meer terugziet. Half kruipend ga je ervandoor, met als quest om bloemen te zoeken. Dit alles, in tien minuten. Je snapt waar deze game heen gaat.
Even zonder gekkigheid: deze game is al wat langer in ontwikkeling. De bewegingen, graphics en vooral de gezichten van personages zien er soms nogal klungelig uit. De hele game moet je zien als een Japanner met een Green Card voor Amerika. Ze willen ontzettend graag moderniseren, de heren achter deze titel, maar in hun hart blijven ze het eiland waar ze vandaan komen trouw. Ja, dat werkt niet. Echter is het vechtsysteem heel natuurlijk en voelt meteen vertrouwd. Met de verschillende knoppen aan de rechterkant trigger je bewegingen, en als je daar R1 of L1 bij inhoudt, krijg je een ander soort aanval. Je merkt zelf hoe het werkt, maar dat het werkt, is zeker. Al bij al dus een prima game met een prima sfeer, niet?
Dus gameplay en alles eromheen zijn prima, wat kan er dan nog roet in het eten gooien? Ik bedoel: er zit variatie in de game, een origineel systeem en dan hebben we het nog niet eens over de manier hoe je je metgezellen kan rangschikken. Ook de zwaarden, schilden en harnassen variëren van wel benoemd kut tot adembenemend. Maar het gene wat de game mist, is de drive. Het verhaal. Het epische gebeuren om door te gaan. Als je begint, krijg je als informatie dat je hart weg is. En dan? Je leeft toch nog? So fucking what? Een draak die je hart opeet. Ook is de geloofwaardigheid ver te zoeken, en al helemaal het leven in de wereld. Het enige wat beweegt, is het gras. De rest staat kneitervast aan dezelfde grond waar jij overheen loopt. Mensen die over wegen heen lopen lijken allemaal precies op elkaar en zeggen ook allemaal hetzelfde. Enkele karakters bieden je de kans om een gesprek te straten, een afgesproken gesprek. Geen opties, alleen maar of je de klus klaart of niet. Buiten dat lijken echt alle mannen op vrouwen met snorren, want de gezichtanimatie is echt taboe en dan beginnen we maar niet over het accent van de plaatselijke bevolking. Een combinatie van een Ierse man en een Zweede vrouw van ongeveer honderd. Geloofwaardigheid en verhaal zijn echt twee flinke missers.
Dragon's Dogma heeft gemengde gevoelens bij mij als redacteur, maar ook als gamer, opgewekt. Ik keek als geen ander uit naar deze game, en ik ben er ook echt erg blij mee, maar ergens knaagt het. Ergens, waar weet ik niet, voel ik dat er iets niet goed is. Technisch en al die reutemeteut werkt helemaal top, maar de motivatie om écht die draak zijn kop eraf te hakken is er niet. Iets zegt je dat het slimmer is om een boerderij te starten en die draak lekker te laten vliegen. Echter maken de landschappen, de variërende gameplay, verschillende vijanden en de ontzettend lastige omstandigheden (lees: het is een moeilijke game) het grotendeels goed. Je zit deze zomer goed met Dragon's Dogma, als je niet een verhaalslet bent. En van grote vijanden houdt. P.S. Waarom dan toch vier van de vijf sterren? Omdat het zichzelf soms ontstijgt: je moet het spelen om het te snappen. Speel anders de demo eens.
In dit artikel
Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.
Ontwikkelaar:
Capcom
Uitgever:
Capcom
Release:
25 mei 2012
Reviewscore:
Platforms:
