Review: Eternights - Een ingewikkelde relatie Pc

Iedereen heeft wel een guilty pleasure, ontken het maar niet. Ik heb ze ook. Mijn guilty pleasures zijn country-muziek en dating sim games. Over dat eerste gaan we het niet hebben, maar dat tweede is een onderwerp dat ik wel graag aan wil snijden. Ik weet niet waarom ik dating sims zo leuk vind. Ik heb daar namelijk eigenlijk helemaal het geduld niet voor, maar toch vind ik ze leuk. Toen ik Eternights voor het eerst zag en leerde dat het een actiegame was, gemixt met een dating sim, had het gelijk mijn interesse. Waarom zou ik namelijk niet willen daten met schoolmeisjes, terwijl de wereld naar de verdommenis aan het gaan is?

Aan je trekken komen

Daten met schoolmeisjes terwijl de wereld naar de godverdomme aan het gaan is, is eigenlijk de gehele verhaallijn van Eternights. Jij, de protagonist, bent de meest basic bitch boy die er bestaat en gaat op zoek naar een date via een dating app. Het is immers 2023 en dat is hoe we tegenwoordig aan onze sociale contacten komen. Wanneer je, in een onrealistisch korte tijd, een date aan de haak slaat en met haar besluit af te spreken, blijk je een godin getroffen te hebben die je arm afhakt en vervangt met gekke hocus pocus die ervoor zorgt dat je die arm kunt veranderen in een lichtgevend zwaard. Of een tentakel, want het is zo'n soort game. Die godin blijkt je dus gecatfisht te hebben omdat een demon, haar tegenhanger, ervoor heeft gezorgd dat alle mensen op aarde, of in ieder geval Japan, in gekke zombiemonsters zijn veranderd en natuurlijk is het aan onze enorm nietszeggende protagonist om het een halt toe te roepen.

Gedurende je avontuur word je bijgestaan door een aantal bijfiguren. Als eerste is daar Yuna, een popster waar het hele land in de ban van is, maar natuurlijk heb jij het geluk dat je tijdens de apocalyps met haar opgescheept zit. Daarnaast heb je Min, wiens hele persoonlijkheid draait om het feit dat ze verlegen en wat neerslachtig is. Sia is een meid bij wie alles om wetenschap draait en Yohan is een mysterieuze jongeman die jou ook op je avontuur vergezelt. De drie dames zijn allemaal te daten en ook Yohan behoort tot de liefdeskandidaten in Eternights. Daar waar grofweg de meeste dating sims gericht zijn op slechts het kunnen versieren van NPC's van het andere geslacht, is het best verfrissend om te zien dat je in Eternights ook een homoseksuele relatie op zou kunnen bouwen. Tot slot is daar ook nog Chani, je beste vriend. Chani is altijd de wingman van de protagonist geweest en is de enige zonder speciale krachten. Zijn hele personage draait letterlijk om het wingman zijn van de hoofdpersoon.

Alle personages zijn 18

Ondanks dat alle personages behoorlijk stereotypisch zijn, moet ik wel bekennen dat ze erg goed zijn uitgewerkt. Wanneer je meer tijd met één van de personages hebt doorgebracht en een sterkere band met ze hebt opgebouwd, komt naar voren dat ze meer diepgang hebben dan de standaard dating sim persoonlijkheid die ze aanvankelijk laten zien. Het opbouwen van een band, doe je door tijd met ze door te brengen. De tijd is namelijk verdeeld in dagen, waarbij er altijd een x aantal dagen is totdat er iets gebeurd of moet gebeuren. De dagen zelf zijn onderverdeeld in een dag- en nachtsectie. Overdag kun je de stad in gaan om tegen de zombiemonsters te vechten en Black Essence te verzamelen om aan je eigen Skill Tree te spenderen. Daarnaast kun je overdag ook tijd met je metgezellen doorbrengen door gesprekken te voeren. Voor elke metgezel heb je een andere vaardigheid nodig om indruk op hem of haar te maken en deze kun je trainen door met Chani te ouwehoeren. 's Nachts kun je de stad niet in, maar kun je nog meer tijd met je metgezellen doorbrengen. Door middel van minigames kun je je band met hen versterken of bepaalde vaardigheden verbeteren.

De interpersoonlijke relaties die je met de andere personages kunt hebben, zijn de grootste pluspunten aan Eternights. De verschillende metgezellen hebben een interessante character development en maken het verhaal een heel stuk interessanter. De personages hebben een voice-over die in zowel Japans, Koreaans en Engels beschikbaar is, wat ze nog levendiger maakt. Je kunt hier goed zien dat Studio Sai inspiratie gehaald heeft uit de Persona-games en dat is natuurlijk zeker geen verkeerd iets. Ik moet wel toegeven dat de dialogen en de scènes in Eternights af en toe behoorlijk pervers kunnen zijn. Je moet wel van dat soort humor houden, anders wordt het al gauw oud.

Maakt geen goede beurt

Daar waar de personages en de dating sim-elementen Eternights, als het in je straatje past, een waar genot maken, is de rest van de gameplay dat helaas niet. De wereld wordt geteisterd door zombiemonsters en die moet je zien te verslaan. De mooie lichtgevende arm die je hebt gekregen, verandert in een zwaard dat je kunt gebruiken om de zombiemonsters te lijf te gaan. Door middel van lichte en zware aanvallen moet je combo's maken, terwijl je de aanvallen van de vijanden ontwijkt. Je kunt aanvallen ontwijken middels een Dodge, maar je kunt ze ook parryen, zodat je een tegenaanval kunt doen. Het aanvallen zelf voelt vrij houterig aan. Er is erg vrij weinig variatie in de vijanden en ze gaan allemaal best gemakkelijk neer. Sommige vijanden hebben een schild dat je moet breken met een speciale aanval van een specifiek element. Die aanval bestaat uit een reeks quicktime-events, dus je weet al hoe leuk dat is.

Het vechten is gelukkig niet het meest prominente onderdeel van de game, maar het is wel jammer dat het niet zo lekker uit de verf komt. Daarnaast zitten er ook wat korte puzzels in die niet echt veelzeggend zijn, maar die wel een leuke break vormen tussen het vechten en flirten door. Waar ik me in Eternights echter het meeste aan erger, is het camerawerk. Het camerawerk in deze game is niets om over naar huis te schrijven. Tijdens cutscenes zie je de camera steeds een beetje trillen, om het horrorgevoel een beetje te versterken, maar het is op een manier gedaan dat je er bijna wagenziek van zou worden. Daarnaast is de camera tijdens gevechten ook ontzettend ongemakkelijk. Wanneer je ergens naartoe loopt en er een muurtje tussen jou en de vijand komt, zie je niet meer waar hij is en waar je naartoe moet. Er zit wel een lock-on functie in, waarmee de camera dus altijd gefocust zou moeten blijven op je vijand, maar dat werkt dus niet. Als je je speciale aanval hebt gedaan, verandert de camera naar de cutscene en raak je je lock kwijt, als je een vijand verslagen hebt, gaat de lock niet automatisch over naar de volgende vijand en als je van de vijand wegloopt, raak je de lock ook kwijt, wat exact het tegenovergestelde is van wat die functie zou moeten doen. Geen pretje.