Review: Front Mission Evolved Pc

Schaatsend over het asfalt in een metershoge gevechtsrobot is het moeilijk je niet als een reus te voelen. Autowrakken worden als propjes papier aan de kant geslingerd als je er doorheen ploegt.
Plots verschijnt op je radarscherm een serie rode pijlen. Daar zitten de vijandelijke wanzers dus! Opzij springend voor de salvo's raketten, die de plaats waar je je eerst bevond tot een maanlandschap omtoveren, los je een serie schoten met je reusachtige machinegeweer, welke je tegenstanders tot as verpulveren. Een stoot van je jetpack brengt je al snel oog in oog met een andere tegenstander, die in een vurige explosie desintegreert na een slag met je reusachtige vuist. De laatste eet een vol salvo raketten die uit je schoudermounts voortspringen. Ook deze robot is rijp voor de schroothoop. Het is moeilijk je niet een ego toe te meten dat gelijk staat aan de grootte van je wanzer...

Front Mission Evolved

In deze third-person-shooter, uitgegeven door Square Enix, is het de bedoeling om je tegenstander te slopen. Hiertoe ben je uitgerust met een zogenaamde wanzer. De naam wanzer komt van het Duitse wander panzer, in het Nederlands lopende tank. Deze lopende gevechtsrobots hebben een groot scala aan wapens en onderdelen tot hun beschikking dat, naar mate je voortgang maakt in de game, alleen maar in aantal en keuze toeneemt. De robots hebben, daar ze een mensachtige bouw hebben, dus ook oversized machinegeweren, sniperrifles en shotguns tot hun beschikking, naast de op de schouders plaatsbare wapens waaronder raketwerpers niet mogen worden gemist. Ook heb je een groot aantal close-combat wapens tot je beschikking voor als je de verf op de robot van je tegenstand wilt onderzoeken.

Front Ego Evolved

De singleplayer campagne van Front Mission Evolved zet je in de schoenen van Dylan Ramsey, een jonge technicus die bij een bedrijf werkt dat wanzers test. Plotseling wordt de stad waarin hij zich bevindt aangevallen door een onbekende vijand, die maar al te graag de stad in puin legt. Een van de vermoede slachtoffers is natuurlijk je vader, waardoor je op een missie van wraak gaat. Dit klinkt al clich', maar het wordt al helemaal kazig als je pa nog blijkt te leven, en je hem dus moet gaan redden. Deze clich' plotwendingen worden ruimschoots gecompenseerd door de grote hoeveelheid vernietiging die je op je vijanden los kunt laten. De vijandige robots zijn relatief makkelijk tot schroot te stampen en dit gaat gepaard met een grote hoeveelheid grafisch spektakel en explosies.
De keerzijde van de munt is echter, zoals je al vermoedde, de 'Japanse' stijl van games maken. De eindbazen die je tegenkomt zijn ongekend hard en hebben een aantal vrachtwagenladingen aan vuurkracht nodig om uiteindelijk neer te gaan. Echter, na de laatste slag te hebben toegedeeld krijg je een cutscene waarin ze de aftocht blazen. Dit leidde bij ondergetekende toch wel tot enige frustratie, vooral als je deze eindbazen vaker in het verhaal tegenkomt.
De game breekt ook met de eigen speelstijl, daar je sommige stukken te voet af moet leggen, gewapend met een geweer, een bazooka en een paar handgranaten. De toevoeging van deze segmenten is mij totaal onduidelijk, omdat het niks toevoegt aan de game.

Multifrustratie

De multiplayer mode van Front Line Evolved is met 'n woord te beschrijven: frustrerend. Door het totaal ontbreken van een matchmaking systeem word je met grote regelmaat opgesteld tegen spelers die al vele malen sterker zijn dan jij bent. Het gevolg: sterven voordat je een schot hebt gelost. Dit is jammer, want ze hebben hier veel tijd ingestoken. Je kunt kiezen uit vier gametypes: Deathmatch, Team Deathmatch, Domination en Supremacy. Er zijn vier maps van redelijke grootte waarop je met acht man los kunt gaan. Naarmate je meer punten scoort kun je sterkere robots en wapens vrijspelen. Maar dan is er nog de lag die spelen soms tot een grote frustratie maakt.