Review: GRIP: Combat Racing PlayStation 4

Wagenziek wordt deze jongen niet snel. Bang om te snel te gaan, is ondergetekende ook niet. Een beetje stevig potje racen kan deze gamer ook zeker wel, zowel digitaal als in de analoge echte wereld. Echter vraag ik mij ten zeerste af hoe ik het zou uithouden als ik met 400 km/u over een ravijn spring en verder race op het plafond, terwijl er een lading raketten achter mij aan zitten. Ik mocht het gesimuleerd ervaren in Grip, een nieuwe futuristische racegame! Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik ben een groot WipEout fan, plus het logo is een ambigram. Dat scoort gelijk punten bij deze man. Ik greep de controller en zette mijzelf schrap.

Familie van Nicholas Cage?

Toen een paar jaar geleden Studio Liverpool, de studio die alle WipEout games maakte, aan de wilgen werd gehangen door Sony, dacht ik dat het voorbij zou zijn met futuristische racing games. Van F-Zero hadden en hebben we al meer dan tien jaar niks meer van gehoord en daarnaast is er niet veel verder. Vrijwel het tegenovergestelde blijkt uiteindelijk waar, want er zijn de afgelopen paar jaar juist meer futuristische games verschenen dan in jaren ooit is geweest. Het zijn ook vrijwel allemaal goeie games. Zo heb je nu onder andere Fast Racing Neo en Redout al op de gamemarkt, plus dat er nog meer onderweg zijn. Eén van de titels die vorig jaar al via early access op Steam was te spelen, maar dan nu een full-blown release heeft gehad, is Grip. Is dit een echte nieuwe WipEout kloon?

Nee, het is een Rollcage kloon! Dit is een aloude racing game gepubliceerd door de oude WipEout studio Psygnosis die net als WipEout ook futuristisch is en keihard gaat, alleen dan behoud je vier wieltjes op de grond… en op de muur en het plafond. Deze gamereeks is nooit verder gekomen dan twee delen op je Pentium 3 en Playstation 1, maar dat laat niet weg dat dit verdomd goede en originele racegames waren. Nu, zo’n achttien jaar later kunnen we dan eindelijk weer eens genieten van idioot hard racen over muren en plafonds. Want waarom zou je het allemaal realistisch houden wanneer je een game maakt?

Get a Grip

Met Grip merk je gelijk dat de makers echt iets wilden maken in de stijl van de futuristische racegames van weleer. Daar is niks mis mee, want er is ondanks de recente opleving hiervan nog altijd een enorme schaarste hierin. Grip is een racegame waarbij je wel met een vierwieler rijdt, echter is het niet zomaar een autootje met vier bandjes. De voertuigen kunnen ook andersom racen, plus op muren en plafonds. Ze lijken erg op die RC stunt auto’s die kunnen flippen tegen een muur. Hierdoor gaat het ook niet snel fout, want je hebt nooit het probleem dat je met je voertuig op zijn kop belandt. Bij Grip gaat het met name om vloeiend door blijven racen op hoge snelheid.

De game is een aardige tijd in ontwikkeling geweest en dit heeft geloond, want de game speelt erg smooth. Dat het eindstadium nog niet is bereikt, is echter ook het geval. Soms sta je nog ineens stil tegen een wandje of vlieg je ineens de lucht in. Toch zijn deze gevallen erg schaars. Grip noemt zichzelf een combat racing game en er zit inderdaad redelijk wat actie in. Je hebt de gebruikelijke gun turrets, raketten en bommen, die je activeert door de groene orbs op het circuit te verzamelen. Daarin is weinig origineel. Echter kun je deze wapens ook gebruiken op objecten in de omgeving. Je hebt circuits waarbij je langs vijandige basissen moet racen waar ook op je geschoten wordt. Dit is wel een leuke, hetzij kleine, originele toevoeging aan een ouderwets combat racing concept.

Gripping

Het grote verschil met Grip ten opzichte van WipEout is dat het meer arcade-stijl is dan echt een what-if simulator. Bij WipEout gaat het voor een groot gedeelte om een goeie ideale lijn te vinden en om gebruik te maken van je thruster-remmen. Bij Grip zitten deze elementen er ook in, maar het gaat meer voor het doorknallen en kiezen van de beste paden plus het juist gebruiken van wapens. Hierdoor kamp je wel iets vaker met een naar je gevoel oneerlijke race, omdat je vlak voor de finish nog eventjes goed hard wordt genaaid door je mede-AI-racers, waardoor je van 1st ineens 5th bent.

De game is verder heerlijk uitgebreid qua circuits, omgevingen en keuze in voertuigen. Het begint beperkt, maar je speelt telkens nieuwe circuits en auto’s vrij. Daarnaast kun je je scheurwagens ook nog eens customizen qua banden, verf en dergelijke. Dit is inmiddels een standaard bij de meeste racegames, al boeit het mij meestal niet al teveel; het is wel leuk. Wat wel indruk op mij maakt, zijn de diverse settings waar je doorheen racet. Van stoffig Mars tot bizarre ruimtebasissen, het is allemaal heel divers en een genot om doorheen te scheuren.