Review: Lies of P - Puur en eerlijk Xbox Series

Sprookjes zijn al honderden jaren wereldwijd onderdeel van de menselijke cultuur. Ja, wat begon rond 1300 voor Christus in het oude Egypte is blijven hangen in de moderne maatschappij. Iedereen kent natuurlijk de van origine Duitse sprookjes met zulke akelige en sinistere verhaallijnen, dat ze vrijwel compleet herschreven moesten worden, zodat de Efteling niet de oorzaak zou worden van diverse kindertrauma's. Over trauma's gesproken; menig gamer weet wel hoe het is om een keer verslonden en uitgespuugd te worden door een game die ze flink te grazen neemt. Als we denken aan pittige games, dan denken we vaak aan Dark Souls en de andere titels in het zogeheten soulslike subgenre. Laat de titel van vandaag nou én gebaseerd zijn op een sprookje én zich erg graag willen bewijzen tegenover Dark Souls en de andere titanen van dit genre. Ik kan je alvast verklappen dat Lies of P slaagt in een heleboel, al weet het niet altijd even origineel uit de hoek te komen. Ik ga er verder niet meer over jokken - hier is de review van Lies of P!

Een Grimm sprookje

Laat ik je even de stand van zaken uitleggen. De wereld van deze actie-RPG is een bijzondere - robots zijn namelijk ingezet om de mensheid te dienen. Ja, deze geadvanceerde poppen zijn er in alle vormen en maten. Grote bullebakken om te helpen met constructies, maar ook obers zijn ontworpen om mensen te helpen met allerlei soorten klusjes. In Lies of P speel je als de meest iconische pop van allemaal: Pinokkio. Je wordt wakker in de afgetakelde stad, genaamd Krat. Alles is compleet naar de haaien en het is aan jou om uit te vogelen wat hier precies gebeurd is. Kun jij Krat - en de rest van de wereld - van de verdoemenis zien te redden?

Wacht eens even - is dit niet gewoon het plot van Steelrising? Nou ja, de dreiging is inderdaad vergelijkbaar. Het verhaal kent wel wat meer diepgang - het conflict is eerder alleen bedoeld als een reden voor de vervallen wereld en is absoluut niet de hoofdrolspeler in dit narratief. Nee, je bent meer bezig met de diverse thema's die ook aanwezig waren in het originele verhaal van auteur Carlo Collodi. Lies of P is een verhaal dat gaat over hebberigheid, over liefde en bovenal wat het betekent om mens te zijn. Dankzij een cast aan levendige en expressieve NPC's word je het narratief ingetrokken en de horrorachtige depressie die als een grijze sluier over de wereld hangt zorgt ervoor dat je jezelf simpel kunt verliezen in de wereld van Lies of P.

Ja, laten we het nog even verder hebben over die belle époque wereld. Aanvankelijk was ik ietwat nerveus dat de stijl van de game nogal repetitief kon worden, maar niks is minder waar. NEOWIZ toont aan dat ze een gevarieerde visuele line-up in huis hebben zonder te ver af te dwalen van de originele kunststijl. Wat wel opvalt is dat de omgevingen lukraak iets weg hebben van games die we al eens eerder gezien hebben. De grimmige straten van Krat doen meteen denken aan Bloodborne, maar de vergelijking gaat verder dan alleen de Souls-games. Zo kom je in een winkelcentrum terecht wat doet denken aan de kapitalistische boulevards van BioShock, terwijl het simpele boerenleven weer erg veel weg heeft van het dorpje dat we zagen in Resident Evil 4. Hoewel Lies of P niet vaak iets toont wat je nog niet gezien hebt, weet het wel visueel en thematisch te interesseren van start tot einde.

Nu heb je de poppen aan het dansen

NEOWIZ probeert nog een twist te geven aan het narratief en de wereld door een uniek gameplaysysteem in te voeren: liegen. Ja, normaal gesproken moeten poppen zich houden aan de regels van de 'Grand Covenant', maar aangezien jij als Pinokkio net wat anders in elkaar steekt, kun je deze regels breken. Net zoals in het origineel heeft liegen zo zijn voordelen en zijn nadelen. Ga je liegen om iemand beter te doen voelen? Vertel je een leugentje voor je eigen bestwil? Je hebt vaak de keuze in de dialogen om een bepaald pad aan te houden, maar de gevolgen zijn ook voor jou. Ik moet zeggen dat ik wel wat veranderingen zag in de wereld en de personages, maar nooit iets baanbrekends. Wellicht kwam dat omdat ik zo'n braaf en lief jongetje was. Eentje met meerdere slachtoffers aan de punt van mijn zwaard, maar gelukkig was ik er wel eerlijk over.

Nu hebben we denk ik wel genoeg gesproken over de context in Lies of P. Wellicht dat we het ook eventjes hebben over hoe de game überhaupt speelt? Wel zo handig in een gamereview, toch? Wanneer je je een weg baant door Krat en omstreken, merk je op dat alles samenhangend is. Lies of P kent geen open-wereld; het is een stukje lineairder dan dat. Dit wil niet zeggen dat je niet op speurtocht kan gaan. Bij het uitspitten van de levels kun je diverse items vinden - zoals wapens en andere handige hebbedingetjes - terwijl je soms ook een NPC kunt vinden met een sidequest. Het grootste pluspunt in het leveldesign van Lies of P is dat het op z'n Metroidvaniaans met elkaar verbonden is. Door zo nu en dan een ladder naar beneden te trappen of een deur open te smijten creëer je talloze sluipweggetjes, waardoor je weer verder komt en toch weer snel toegang hebt tot jouw bonfire stargazer. NEOWIZ slaagt erin om altijd het gevoel van progressie over te brengen. Ze presenteren ook een goede en diverse selectie aan omgevingen, waardoor de speler constant wordt geïntroduceerd in een nieuw en verscheiden onderdeel van Krat.

Het RPG-element is ook weer aanwezig in Lies of P en is vergelijkbaar met de andere soulslikes die we kennen. Via het magisch middel Ergo kun je Pinokkio wat extra houten spierballen laten kweken. Uiteindelijk komt het erop neer dat je je health, stamina en aanvallende vaardigheden kunt upgraden. Lies of P kent niet echt een pantsersysteem, maar laat de speler wel verschillende kostuums passen. Ik ging met mijn ezelshoofd op avontuur in Krat en alle potentiële spannende momenten die de cutscenes probeerde te creëren gingen linea recta het raam uit wanneer ik met mijn muilskop in de camera stond te gapen. De kostuums zijn dus vrije keuze, maar de speler krijgt ook wat ruimte om hun build eigen te maken via amuletten en andere items. Deze zorgen ervoor dat jouw stats worden verhoogd, dat je meer schade kan tanken, enzovoorts. Via het P-Organ - nee, dit is niet Pinokkio's blaas - kun je investeren in een zeer diepgaand passief levelsysteem. Lang verhaal kort: in Lies of P krijg je genoeg opties om van het miezerige jongetje Pinokkio een echte man te maken.

Liar, Liar, the combat is fire!

Na een hoop reviews te hebben geleverd van diverse soulslike-games, ben ik wel een beetje klaar met het uitleggen wat dit genre nou precies inhoudt. Ik geef je hier even een spoedcursus. Een soulslike wordt gedefinieerd door de volgende aspecten: third-person camera, stamina-management, duistere setting, pittige moeilijkheidsgraad en een nadrukkelijke focus op de combat. Laten we daar verder over babbelen, want dit is een onderdeel waar Lies of P uitstekend voor de dag komt. De combat in Lies of P voelt als een cocktail tussen Sekiro en Bloodborne. Het heeft het rappe tempo van de bloederige actie/RPG van FromSoftware, waarbij druk uitoefenen op je tegenstanders cruciaal is voor succes. Je moet namelijk ervoor zorgen dat ze jou niet meer te grazen kunnen nemen en onder het motto van "de aanval is de beste verdediging" schakel je ze uit, voordat ze de kans krijgen om die lange neus van Pinokkio ergens anders in te steken. De vergelijking met Sekiro: Shadows Die Twice komt voornamelijk voort uit het verdedigende systeem dat Lies of P hanteert. Door aanvallen te blokkeren verlies je health, maar die gezondheidspuntjes kan je terug verdienen door snel terug aan te vallen. Echter, wanneer je op het perfecte moment een aanval pareert, maak je gebruik van een zogeheten 'Perfect Guard'. Dit zorgt er niet alleen voor dat jij zonder krasjes verder kunt, maar ook dat de 'stagger' meter van de opponent een flinke tik krijgt. Zodra deze vol is, kun je met een welgeplaatste zware aanval hun compositie breken en een 'Fatal Attack' uitvoeren voor gigantische damage. De diverse systemen complimenteren elkaar en zorgen voor een bloedstollende game-ervaring.

Naast de gelikte gameplaysystemen heeft Lies of P ook een arsenaal waar je u tegen zegt. Om te beginnen heb je je standaard melee-wapens. Het gehele rattenplan is hier: zwaarden, messen, bijlen, hamers, enzovoorts. Wat NEOWIZ met Lies of P doet om een beetje creatief over te komen is het introduceren van het 'Assemble'-systeem. Vrijwel alle wapens - behalve speciaal eindbaas wapentuig - kunnen in twee onderdelen verdeeld worden: het gevest en de kling. Je kunt deze materialen combineren om zo je eigen wapencombinaties te maken met specifieke speciale moves. Een speer die constant blijft penetreren? Een mes met een enorm bijlstuk erop gemonteerd? Veel is mogelijk! Naast de wapens maak je gebruik van jouw Legion-arm. Dit speciaal stukje technologie zorgt ervoor dat je je voelt als een Terminator. Diverse gadgets kan je namelijk inzetten om jouw een voordeel te bieden tijdens de strijd. Gebruik je een speer, terwijl je "GET OVER HERE" schreeuwt naar je tv-scherm? Of laad je liever een elektrische lading op, om vervolgens menig marionet een schokkend oplawaai te verkopen? De keuze is aan jou. Hoewel Lies of P ontzettend veel opties heeft - en geloof me, ik ben nog steeds bezig om alles uit te testen - voelen sommige systemen wel wat triviaal. Vaak had ik genoeg aan een simpel zwaard die mijn vijanden in mootjes hakte. Wanneer je behoeftes al voldaan worden, dan denk je vaak niet na over de extra opties die Lies of P aanbiedt. Al moet je wellicht wel even opletten bij de wat uitdagendere opponenten van deze actie/RPG.

Ja, want uiteindelijk moet je alles wat je hebt geleerd toepassen op de grootste tegenstanders van allemaal. We hebben het hier over een soulslike en natuurlijk zijn de eindbazen dan ook van de partij. NEOWIZ weet keer op keer een memorabele aanvaring te creëren, waarin spelers getest worden. Ik bedoel daarmee niet alleen of je reactievermogen in orde is, maar ook of je opgelet hebt, wanneer de game jou van alles en nog wat vertelde. Heb je het verdedigende systeem onder de knie? Wist je dat je elementaire middelen kan gebruiken om vliegensvlug door de healthbar van de eindbaas te knauwen? Ja, soms kan het even op je zenuwen werken, wanneer je kont tot moes geschopt wordt. Echter, de speler met doorzettingsvermogen, inzicht en - let's be honest - skills kunnen aan de haal met deze gevechten en ontzettend trots als winnaar uit de bus stappen.

Not gonna lie - it is a bit on the nose

Goed, laten we die hele grote olifant in de kamer ook maar even benoemen. NEOWIZ toont aan dat ze een zeer kundige studio zijn die een fantastische soulslike heeft weten te creëren. En dat is wat Lies of P in alle eerlijkheid is: een soulslike die zich niet voordoet als iets anders. Het is op vele momenten duidelijk dat NEOWIZ naast Fromsoftware heeft gezeten tijdens het examen, want de antwoorden op de vele vragen zijn hetzelfde. Als ik nu moet gaan opsommen wat vergelijkbaar is tussen de Souls-games en Lies of P, dan zijn we hier morgen nog. Het verschilt van de grotere voorbeelden, zoals het leveldesign, de wereld en de combat, tot in de kleinste details, zoals de geluidseffecten wanneer je een item selecteert, enzovoorts. Onder het mom van beter gejat dan slecht bedacht is dit ook niet een baanbrekende issue. Je moet echter niet verwachten dat Lies of P iets doet wat je nog nooit gezien hebt. Wat Lies of P doet, doet het vaak uitstekend, maar ook mede omdat het afgekeken heeft bij het slimste jochie uit de klas.

Daarnaast laat Lies of P wat steken vallen tegen het einde van de game. Op z'n 'soulslikes' kom je uiteindelijk in een level terecht wat figuurlijk schreeuwt: 'je nadert het einde'. Mooi, dacht ik bij mezelf. Ik kan bijna beginnen aan de review en aangezien ik al dik twintig uur in de game had zitten, hunkerde ik stiekem ook naar een mooi einde dat de gehele ervaring aan elkaar naaide. NEOWIZ dacht echter dat ze nog niet genoeg gametijd hadden verzameld, want holy shit het einde laat lang op zich wachten. De waarheid duurt het langst zullen we maar zeggen. Terwijl je denkt dat de climax nadert, ben je gewoon nog bezig met drie eindbazen. En niet zomaar eindbazen. Nee, NEOWIZ slaagt erin om memorabele eindbazen te scheppen, maar de laatste drie blijven waarschijnlijk de rest van mijn leven me bij, omdat ze een heel - en ik bedoel heel - stuk moeilijker zijn dan de eindbazen in de rest van de game. We maken "vlak" voor het einde ineens een enorme sprong in moeilijkheidsgraad, wat toch een beetje uit de lucht kwam vallen. Op welk level zit het? Denk aan Bloodborne-DLC moreel brekende levels aan moeilijkheid. Nadat ik mezelf uren lang in de late uurtjes mij tegen deze betonnen muur heb gegooid, brak ik er uiteindelijk doorheen. Maar dat ik mezelf zo tot het uiterste moest pushen, zegt toch wel iets over de balans en het gebrek aan opbouw daarnaar toe.