Review: Mortal Kombat X PlayStation 4

Ik kon niet wachten om zodra ik dinsdagavond thuis was zo snel mogelijk de installatie te beginnen van Mortal Kombat X. Na de code ingevoerd te hebben, riep ik natuurlijk daarom ook toepasselijk "Get over here!" Toen was het wachten geblazen, nadat ik de buurvrouw weer naar huis stuurde met de uitleg naar zowel haar als mijn vriendin dat ik dit niet tegen haar riep. De eerste klappen werden al uitgedeeld voor het opstarten, met als stootzak de harde schijf van de PlayStation 4. Niet dat ik de illusie had dat 500 GB veel was, maar met twee bestanden van 32+ GB is de harde schijf toch al wat sneller aan het bloeden dan verwacht. Gelukkig kun je al redelijk vroeg in het installatieproces alvast wat simpele spelmodi spelen als "single fight". Dat betekent niet dat je vrijgezellen tegen elkaar laat knokken, alhoewel de characters die je in het begin enkel kunt kiezen, Scorpion en Sub-Zero, wel eens Tinder op hun smartphone (een NeKsus 666 en een iCePhone natuurlijk) zouden mogen zetten.

Euforik

Wanneer je dan de eerste daadwerkelijke digitale knokpartij instapt, is het wel duidelijk waar al die vele gigabijtjes voor nodig zijn. Het was maar goed dat er nu met een baby in huis zoveel spuugdoekjes en hydrofiele lappen overal liggen, want papa zelf had er nu even een paar nodig. De unieke spanning en euforie die ik voelde toen ik als jongetje van 13 voor het eerst een Fatality deed in Mortal Kombat 1, zal nooit meer helemaal geëvenaard kunnen worden, maar nooit is het zo dichtbij gekomen als met mijn eerste Fatality in MK X. Stukje grafischer en bruter dan verwacht, en allemachtig wat ziet het er indrukwekkend uit. De makers hebben ook overduidelijk niet besloten de game op wat voor manier dan ook te censureren, want bloed en ingewanden komen allemaal erg duidelijk in beeld. De gepixelde Fatalities uit Mortal Kombat 1, die zoveel commotie veroorzaakten, zijn nu echt een lachertje.

Kontrols

Mensen die de vorige (reboot) Mortal Kombat-game hebben gespeeld, zullen gelijk merken dat er weinig is veranderd qua gameplay. Het valt ook gelijk op dat MK X wat vloeiender en soepeler speelt, maar verder hebben ze de controls en tactieken gelukkig niet onnodig lopen aanpassen. Wellicht is de grootste verandering dat je nu drie verschillende vechttypes hebt van elk character. Dit betekent dat naast de standaard special moves er wat andere bijkomen, die zorgen voor wat verschil in vechttactiek. Zo heeft Sub-Zero dat hij zijn ijskloon, wapens van ijs of een schild van ijs kan maken. Wil je dus meer tactisch, meer offensief of meer defensief de knokpartij aangaan? De keuze is aan jou. De X-ray attack zit er ook nog in, en auw auw wat blijven die er toch pijnlijk uit zien. Over pijnlijk gesproken, Fatalities zijn bruter dan ooit. Het zijn er ook meer dan ooit, want je kunt nu ook vele Brutalities uitvoeren, wat een speciale gewelddadige finisher is welke je vaak in de vorm van een combo moet uitvoeren.

Once Upon a Kill

Hoe is het verhaal? Voor mensen die niet bekend zijn met Mortal Kombat: ja dit is een vechtgame met een boeiend verhaal. Naast Arcade Mode waarin je gewoon een x-aantal vijanden plus de eindbaas laat zien hoe hun ingewanden eruit zien, gevolgd door een simpel epiloogje, heb je vanaf de vorige Mortal Kombat ook een grootse, epische Story Mode. Deze is wederom ontzettend gaaf en is weer een rollercoaster van lijpe, nare characters, overdreven knokmachines en bizarre gebeurtenissen. Het verhaal speelt zich grotendeels af zo'n twintig jaar na het verslaan van Shao Kahn, al zijn er zat flashback scènes die zich hiertussen afspelen. Het verhaal is erg moeilijk simpel uit te leggen, maar in de kern komt het erop neer dat de nieuwe, grote slechterik een oude Elder God, genaamd Shinnok, is die weer vrij wilt komen. Omdat het twintig jaar later is, moeten vooral de nieuwe krijgers hier een stokje of zwaardje voor steken.

Karakters

Er zijn daarom ook veel nieuwe, jonge vechtbazen toegevoegd aan het rooster, zoals Takeda en Cassie Cage. Deze laatst genoemde is de dochter van Johnny Cage en Sonja Blade, welke ook beide speelbaar zijn in Mortal Kombat X, naast een hoop andere oude bekenden. Je kunt er in het begin maar een paar kiezen, maar naarmate je levelt als speler, speel je steeds meer vrij. Sommige characters komen zoals redelijk algemeen bekend nog als DLC waarvoor je digitaal knaken mag neertellen, wat ik persoonlijk altijd jammer vind. Je betaalt met 60 euro namelijk wel genoeg om die er gratis bij te mogen krijgen naar mijn mening. Dat laat niet weg dat het rooster klein is wanneer je zonder DLC begint, namelijk 24 characters, als je Goro niet meerekent, welke tijdelijk enkel als pre-order DLC verkrijgbaar is.

Kornukopikill

Er zijn uiteraard allerlei modi waarbij je elkaar de hersens in kunt slaan. Dat zijn er bij Mortal Kombat X wederom veel, maar er zijn er ook een aantal afgevallen. Het slechte nieuws hierin vind ik dat er geen Tag Team meer mogelijk is. Ed Boon heeft aangegeven dat zij het zelf heel gaaf vonden, maar dat het erg weinig werd gespeeld, dus daarom hebben ze gekozen tijd en energie te steken in nieuwe modi. Begrijpelijk, al vind ik het zelf wel jammer. Wat mij echter ook opvalt aan MK X, is dat de modi allemaal de moeite waard zijn. Dat is bij de meeste vechtgames helemaal niet het geval. Een mode als "Test Your Luck", waarbij je willekeurig toebedeelde elementen krijgt aan het gevecht, leek mij in eerste instantie niks. Zo kun je de pech hebben dat je slapper bent of op willekeurige momenten in slaap valt. Ook kan het koppen regenen, de vloer onder stroom staan of het beeld je het gevoel geven dat je erg dronken bent. Het is juist echt ontzettend leuk en melig om deze modus tussendoor geregeld te doen, omdat het zo raar en extreem is wat er allemaal kan gebeuren.

Kryptische Faktions

Er is vooral ook meer online functionaliteit toegevoegd in Mortal Kombat X, waarbij vooral veel draait om Factions. Net als bij andere online games is dit een manier om je bij een groep te scharen (vooral met Scorpion natuurlijk) en daarvoor punten te halen. Persoonlijk vind ik dit niet zo boeiend, maar ze hebben leuke dingen toegevoegd als een invasion boss, waarmee je per faction kunt knokken om een zo hoog mogelijke score te halen. Online overigens midden in het gevecht stoppen, doet je kop ontploffen en dan heb je terecht verloren. Met de Tower Mode is er ook veel nieuws toegevoegd, want nu kun je naast de klassieke tower ook gaan voor allerlei andere towers. Eigenlijk is het een beetje veel om op te noemen, maar 'n ding wat nog absoluut niet vergeten mag worden om te vermelden is de Krypt. Deze keer is het naast enkel een mooie interactieve unlock modus ook een soort FP mini puzzelgame op zichzelf geworden, in de stijl van Shadowgate (ken je oldskool games!). Supergaaf, al blijft het gokken wat je per item, waar je je zuurverdiende coins aan spendeert, vrijspeelt. Zal het een Fatality zijn, of stomme concept art? Ach ja, luxeproblemen blijven bestaan.