Review: My Hero One’s Justice 2 PlayStation 4

My Hero One’s Justice 2 is het vervolg op My Hero One’s Justice die twee jaar geleden uitkwam. Beide games zijn gebaseerd op de manga en animatieserie My Hero Academia en staan volledig in het teken van gevechten. Als iemand die de manga nooit heeft gelezen en geen held is in fighting games, waag ik me op nogal onbekend terrein. Al vechtend heb ik toch de overhand weten te krijgen en wist My Hero One’s Justice 2 mij positief te verrassen.

Je wordt niet zomaar een held

Het verhaal van My Hero One’s Justice 2 vindt plaats na de gebeurtenissen uit My Hero One’s Justice en is gebaseerd op de manga My Hero Academia. Het nadeel hiervan is dat nieuwkomers, zoals ik, midden in een verhaal terechtkomen. De onderliggende relaties tussen de meeste personages zijn al tot stand gekomen en dat moet je nu zelf proberen te ontrafelen. Voor fans van de serie zou dit geen probleem moeten zijn. Gelukkig begint het verhaal van My Hero One’s Justice 2 niet compleet in het midden van een gebeurtenis, maar is er een logische opbouw. Aan het begin van de game krijgen de personages toegang tot de Heights Alliance, waar de studenten van U.A High verblijven. Om een held te worden moeten ze leren wat hun Quirk is en hun outfit hieraan aanpassen. Een groot gedeelte van het verhaal gaat over Izuku Midoriya, maar in de verhaalmodus kom je ook andere personages tegen. Izuku Midoriya wordt gezien als de opvolger van All Might en wil graag stage lopen bij Sir NightEye. Voordat hij dit kan doen, moet hij net als de andere studenten een speciaal examen afleggen voor een vergunning. Dit is de rode draad in het begin van de game, waarbij ik je de details bespaar. Als het verhaal van de helden is voltooid, krijg je toegang tot de hoofdstukken van de slechteriken.

De game blijft trouw aan de manga door het verhaal te vertellen via een stripboekformat. Je krijgt dus vakken te zien met daarin de getekende personages die geen animaties hebben. Dit is lang niet zo saai als het klinkt, omdat de vakken wel bewegen, er ingezoomd wordt en er extra effecten zijn toegevoegd om nadruk te leggen op bepaalde delen van het verhaal. De personages zijn wel ingesproken al is dit wel in het Japans. De verhaalmodus is onderverdeeld in hoofdstukken die elkaar opvolgen, waardoor je geen hoofdstukken kunt overslaan. Wel hebben sommige hoofdstukken nog een zijtak, waar het perspectief van een andere student wordt getoond. Dit blijf verwarrend voor nieuwkomers, maar geeft ook de mogelijkheid om meer over de personages te weten te komen. De hoofdstukken komen standaard met een video waarna je het personage krijgt te bespelen en een gevecht moet winnen. In sommige gevallen krijg je alleen de video te zien en hoef je niet te vechten. Het behalen van de doelen die gelinkt zijn aan elk hoofdstuk geeft toegang tot kledingstukken, stemmen van personages, muziek en afbeeldingen. De game biedt veel mogelijkheden om de personages aan te passen. Zeker voor de gamers die graag alles vrijspelen is dit een goede toevoeging aan de game.

De keuze is reuze

My Hero One’s Justice 2 komt niet alleen met de verhaalmodus, maar heeft nog vier andere modi die allemaal net wat anders zijn. De twee modi waar ik het meest plezier aan beleefde zijn de Missions en Arcade. De missies vond ik nogal uitdagend en bieden meer dan alleen een simpel gevecht. Gedurende de game speel je muntstukken vrij die je bij de missies kunt inzetten. De personages die bij de andere modi vrij te spelen zijn, moeten hier als sidekick worden gekocht met de munten. Zij helpen jou tijdens het gevecht, maar kunnen ook besluiten om jouw agentschap te verlaten. Het doel is om de missie te voltooien en dat gaat niet als je halverwege doodgaat. Dit is direct de reden waarom de missies moeilijk zijn, omdat je levensbalk niet wordt aangevuld na een gevecht. Elke ronde vecht je tegen een nieuwe tegenstander. De tegenstanders vechten in de rondes ook tegen elkaar. Na de eerste ronde kom je dus geen tegenstanders meer tegen met een volle levensbalk. Het vechten levert ervaringspunten op voor je hoofdpersonage en de twee sidekicks. Hoe verder je komt in de missies, hoe moeilijker het wordt.

Arcade is juist compleet anders. Hier kies je een personage en twee sidekicks om vervolgens een willekeurige route te doorlopen. Het begin van de route kun je kiezen door op één van de drie kaarten te klikken. Na de gekozen route krijg je nogmaals een set kaarten te zien, waarachter een tegenstander verscholen zit. Wanneer je een tegenstander verslaat, krijg je een korte video te zien waarop de personages met elkaar praten. De meeste interacties zijn tussen personages die in het verhaal weinig met elkaar te maken hebben. De gevechten zelf zijn uiteraard hetzelfde, maar Arcade is een leuke afwisseling en door willekeurige vijanden blijft het een interessante modus. Dit zijn zeker de twee modi waar de meeste tijd in gaat zitten, tenzij je online tegen andere wil spelen.

Dan blijven er nog twee modi over die ik persoonlijk wat minder interessant vond, maar wel hun sterke punten hebben. De eerste is de Free Battle die voornamelijk gericht is op het offline spelen met andere spelers. Met meerdere controllers kun je dus vanaf de bank het opnemen tegen je vrienden. Je kunt er ook voor kiezen om tegen een computergestuurd personage te vechten. Naast dat je één van de veertig personages kunt kiezen, zijn er ook vijfentwintig locaties waar het gevecht kan plaatsvinden. Omdat je de kracht van de tegenstander kunt aanpassen, is deze modus een goede manier om de krachten van de personages te leren. Op het moment dat je tegen echte mensen wilt spelen, biedt de Online-Modus uitkomst. Helaas, liet dit mij het PlayStation Plus scherm zien. Wil je online spelen dan heb je dit dus nodig. De Online-modus komt met unranked en ranked matches, waarvan de laatste gelinkt is aan een ranglijst. Zonder deze modus biedt de game ook meer dan genoeg speelplezier en afwisseling.

One Plus Ultra

Het belangrijkste gameplay element uit de game is natuurlijk het vechten. Daar draait de game namelijk om. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar het vechten in My Hero One’s Justice 2 is netjes afgewerkt. Elk personage heeft zijn eigen aanvallen en krachten die er direct voor zorgen dat elk gevecht al afwisselend is. Het enige nadeel is dat het soms lastig te zien is, welke aanval de tegenstander nu precies uitvoert. Niet alle aanvallen kun je namelijk blokkeren, waardoor je wel opzij moet springen. De animaties van de aanvallen en combinaties zien er erg netjes uit en vooral de One Plus Ultra vond ik een genot om naar te kijken. De gevechten zijn snel voorbij, omdat het er hard aan toe gaat. Het willekeurig indrukken van knoppen gaat in de verhaalmodus nog wel winst opleveren, maar bij de Arcade en vooral de missies is dit een stuk lastiger. Wanneer de instellingen op normaal staan, helpt de game je met de combinaties. De ervaren spelers kunnen het beste kiezen voor de handmatige setting waar je wel dergelijk zelf de combinaties moet uitvoeren. Toch heb ik gemerkt dat het leren en beheersen van de combinaties in alle gevallen de beste manier is, vooral als je het meest uit de game wilt halen.

Niet alleen de animaties zitten goed in elkaar, maar ook de reactietijd tussen het drukken op de knoppen en wat je personage uitvoert, gaat ontzettend soepel. Naast de animaties zorgen ook de locaties ervoor dat het vechten in My Hero One’s Justice 2 leuk blijft. Aan het begin van een gevecht ziet alles er nog prima uit, maar aan het eind zijn lantaarnpalen of andere objecten omgevallen en zijn de gebouwen beschadigd. Het is toch wel bevredigend om iemand tegen een gebouw aan te gooien om vervolgens brokstukken naar beneden te zien vallen. Soms zak je zelf door de vloer heen om op de verdieping eronder gewoon verder te vechten.

De afbeeldingen zijn gecaptured tijdens onze speelsessie op de PlayStation 4.