Review: Nobody Saves the World - ARPG met vele gezichten Xbox Series

De titel van de game is misschien net iets té echt, hè. Met alle toestanden die we hebben in de wereld lijkt het inderdaad alsof niemand in staat is om de wereld te redden. Goed, maar laten we lekker onze ogen sluiten voor die enge realiteit die telkens voor de deur staat. Ik wil het met jullie hebben over de nieuwe actie-RPG van Drinkbox Studios, Nobody Saves the World. Zoals je het misschien al kan raden, in deze game redt niemand de wereld. Jij dus, mijn favoriete niemand. Deze game kent vele transformaties, maar weet het uit te groeien tot een fatsoenlijke ARPG? Pak je toverstafje maar erbij.

Niemand kent dit verhaal

Je kent het vast wel. Je wordt wakker in een kleine schuur. Naast je staat een emmer met pis. Je bent gekrompen tot de grootte van een volgroeide manbaby en je hebt geen enkele herinnering meer over wie je bent en hoe je in deze situatie terecht bent gekomen. Dit is de opzet van het verhaal. Als een echte niemand ga je de wereld verkennen. Al snel wordt het duidelijk dat de wereld betere dagen gekend heeft. De Calamity is een parasietachtige verzameling aan nachtmerriewezens, die niet stopt totdat de gehele wereld is verslonden. Er is maar één man die ze kan stoppen en dat is, uhm, iemand die vermist is. Top. Het verhaal en de personages zelf zijn niet heel bijzonder, maar zeker wel verdraaglijk. Waar Nobody Saves the World vooral goed in is, is de charmante manier van schrijven. Ja, het probeert af en toe wel erg hard om grappig te doen, maar de grappen lukken vaker dan dat ze mislukken en dan weet je dat je eigenlijk al goed zit. Het heeft variatie in de comedy met visuele humor hier en een foute woordgrap daar.

Nobody Saves the World weet zichzelf charmant te presenteren. De visuals zijn kleurrijk en ondanks de simpele stijl zitten de animaties vol met details. Zoals ik al benoemde in mijn preview van Nobody Saves the World, geeft het mij een beetje een nostalgisch gevoel naar die gratis games die je kon spelen op de schoolcomputer via speeleiland.nl. Dit bedoel ik op de beste manier. Het heeft een soort kinderlijke onschuld over zich heen hangen, wat zorgt voor een heel aangename sfeer. Wat grappig is, aangezien de wereld aan het vergaan is. Misschien is het einde toch zo slecht nog niet. Daarnaast heeft de game ook een lekker gaande soundtrack, die de aangename sfeer alleen maar verbetert.

Rondhuppelen in de overwereld van Nobody Saves the World is interessant. Het is niet super diepgaand, maar het weet je aandacht vaak genoeg te prikkelen. Wederom verwijs ik naar mijn preview van Nobody Saves the World, waarin ik zei dat de game in de eerste uren niet heel interessant was, maar gelukkig verandert dit dus snel. Je vindt overal in de wereld kleine details en hebbedingetjes. Wat zit er achter deze regenboog? Welke kortere weg kan ik hier ontgrendelen? Geeft iemand mij hier weer een speciale missie? Deze elementen gecombineerd met de diverse biomen die je tegenkomt, zorgen ervoor dat je keer op keer weer wat nieuws tegenkomt.

Slak is S-Tier

Nobody Saves the World oogt misschien simpel. In de eerste drie uur is dat het ook. Je ontgrendelt steeds een nieuw personage met hun eigen moves, maar het gaat al snel dieper dan dat. Ik vertel je er zo meer over, maar eerst moeten we even naar de progressiesystemen van deze ARPG kijken. Alle quests geven je algemene XP en personage specifieke quests geven je XP speciaal voor het wezen dat je speelt. Dit is een best briljant systeem. Hierdoor zorgt de game ervoor dat het de speler aanmoedigt om allerlei verschillende elementen van een personage uit te proberen. Je wordt er immers voor beloond, dus waarom niet? Al snel kom je er dan achter dat deze speciale moves heel goed passen bij dit personage. Leren is daarom ontzettend leuk in Nobody Saves the World. Soms heb je wel eens quests waarvan je denkt, verdomme moet dit nou? En de opbouw van de quests zijn vrij identiek voor elk personage, dus maak je klaar voor wat herhaling en grinden. Maar in het algemeen zijn de meeste quests goed te doen.

Ik laat je even één van mijn favoriete builds zien. Vrij vroeg in de game ontgrendel je een slak. Nu denk je misschien dat dat super lame klinkt en om eerlijk te zijn, schoot ik in de lach toen ik het weekdier voorgeschoteld kreeg. Hier is waar Nobody Saves the World echt zo stevig in de schoenen staat. Je kan namelijk allerlei vaardigheden en speciale moves aan elk personage koppelen. Binnen no-time had ik een slak met 25% critical damage, de snelheid van een racepaard en een rakettenwerper als kers op de taart. De synergie tussen de personages, vaardigheden en speciale moves is zonder twijfel het meest ambitieuze aspect van Nobody Saves the World. Dubbel zo knap dat het ook meteen het beste uit de verf komt in de gameplay.

Deze combinaties zijn ook noodzakelijk wanneer je tegenover de Calamity staat. Deze collectie aan monsters is uitgebreid in haar grondtroepen. Je gaat veel variatie tegenkomen in de soorten vijanden die je tegenkomt. Terwijl de één je bestookt vanaf een afstand, wil de ander je een explosieve knuffel geven. Hierin is het belangrijk dat je je builds goed inplant. Heb je de juiste moves voor deze scenario's? Kun je de specifieke pantsers van de vijanden doorbreken? Ja, Nobody Saves the World ziet er heel simpel uit. Schijn bedriegt, want deze game is dieper dan je denkt.

Castle Crashers

Om verder te komen in Nobody Saves the World houd je je bezig met quests en het uitkammen van dungeons. Deze kruipruimtes zijn er in alle vormen en maten. Hier is de game echter niet op haar sterkst. De lay-out van deze dungeons veranderen constant, maar de feel blijft hetzelfde. In elke hoek staat er een clubje monsters op je te wachten en zijn er wat valstrikken hier en daar. Speciale gameplay bewerkingen proberen de pit erin te krijgen, maar toch ga je een gevoel van repetitiviteit niet ontwijken. Daarnaast is de loot in deze game onopmerkelijk. Dit is jammer, want het zorgt ervoor dat ik uiteindelijk niet meer het geduld had om elke dungeon helemaal uit te kammen. Toen ik realiseerde dat er niet veel nuttigs te vinden was in deze kastelen, ben ik er met sneltreinvaart doorheen gegaan. De enige beloning die mij te wachten stond, was op het einde, wanneer ik de boss doormidden had gehakt.

Co-op is ook een centrale factor in Nobody Saves the World, maar het is er eentje die zorgt voor een gemixte ervaring. Ja, je levelt je personages veel sneller en de gameplay komt zeker tot zijn recht met een partner aan je zijde. Sterker nog, dan heb je nog meer synergie, doordat alle vaardigheden eigenlijk in tweevoud worden gecombineerd. Je merkt dat co-op zeker een belangrijke rol kan spelen in deze ARPG. Het is daarom een beetje jammer dat maar één speler progressie maakt. Speler twee trekt hierbij aan het kortste einde. Ik hoop dat ze dit in de toekomst kunnen veranderen, want al het werk voor niks doen? Dan krijg je ruzie om wie de host mag zijn. Ook heb je wat andere irritatiepuntjes, zoals door de menu's scrollen. Deze actie pauzeert de game voor beide spelers. Je deelt als het ware één scherm, want je kunt ook niet buiten het zicht van speler één lopen. Nog een kleine teleurstelling? Geen lokale co-op op dit moment. Co-op zou één van de sterkste elementen moeten zijn van deze game, maar het heeft te veel mankementen op dit moment.