Review: Pokémon Moon Nintendo 3DS

In het jaar dat Pokémon twintig jaar bestaat, kan een nieuwe Pokémon-game niet ontbreken. Dit keer mag jij in Pokémon Moon en Sun op vakantie naar de regio Alola waar gyms niet voorkomen en waar oude bekende Pokémons nieuwe vormen aannemen. En dat alles onder een schijnend zonnetje of volle maan. Ik heb mijn pet weer achterstevoren gedraaid, en ben met een rugtas vol POkéballs op pad gegaan. Mijn bevindingen lees je natuurlijk in onderstaande review!

Ik kies jou!

Het verhaal start met een Skypegesprek met de nieuwe Professor Kukui die jou en je moeder vraagt om te verhuizen naar de Alola-regio. Eenmaal aangekomen ontmoet je Lillie die je al snel opzadelt met een geheim. Na een veel te lange introductie, inclusief tutorial omtrent het vangen van Pokémon, is het tijd voor de keuze die mij zeker een aantal minuten kostte. Ik heb het natuurlijk over het kiezen van een starter-Pokémon. Maar zelfs hierna wordt je nog als speler heel erg aan het handje gehouden en dat wekte bij mij, als jarenlange speler van Pokémon, toch wat irritatie op. Een simpele vraag of je al weet hoe het allemaal moet, had mij van die irritatie af kunnen helpen.

Vervolgens ontvouwd zich een verhaal die je langs de vier eilanden van de Alola-regio brengt op een nieuwe verfrissende manier dan je gewend bent van Pokémon. Maar natuurlijk word je meerdere keren opgezocht door de leden van Team Skull. Door de hele regio heen proberen ze Pokémons te stelen, gooien ze roet in de trials en zijn ze op zoek naar een manier om de sterkste Pokémon voor zich te winnen, of moet ik zeggen stelen.

In het licht of in het donker?

Natuurlijk brengt Nintendo niet twee unieke games uit onder een andere naam. Zo brengen ook deze twee delen weer verschillen met zich mee. Het grootste verschil zit hem wel in de tijd. Want wanneer je Pokémon Sun en Moon op hetzelfde moment zou spelen, zou het in de ene game licht zijn en in de andere donker. In Moon is de klok namelijk twaalf uur vooruit gezet. Dit heeft natuurlijk alles te maken met Lunala, de legendarische Pokémon die een sterke connectie met de maan heeft. Naast dit verschil herbergen de games nog wat kleine verschillen, maar dan vooral op het gebied van Pokémon.

Wie zijn eerste stappen in Alola zet, komt er al snel achter dat de game en diens kleurenpalet, zelfs wanneer het donker is, maar zeker in het licht, prachtig zijn. Karakters zijn niet langer kleine poppetjes, maar zijn op schaal nagemaakt. Dit omdat er, voor het eerst in de historie van Pokémon, auto's in de straten staan. Hiermee is tevens niet de schaal van de game vergroot, want een rondje om het eiland heb je toch al snel gedaan. Ook lopen er Pokémon vrij rond op straat en is er niets fijner dan even een rondje over het strand doen.

Z-moves

Nieuw in dit deel is de opvallende afwezigheid van gyms. Deze worden vervangen door zogenaamde trials. Ieder eiland is voorzien van een paar trials met hun eigen kapitein. Deze kapitein zorgt ervoor dat je de trial tot een goed einde brengt en een bezoek kunt brengen aan de totem die staat opgesteld aan het eindpunt van iedere trial. Deze totem wordt beschermd door een Pokémon met een speciale kracht, genaamd: z-move.. Na het verslaan van deze Pokémon, verdien je een Z-move. Deze krachtige aanvallen kunnen los toegewezen worden per Pokémon. Heb je toch een sterkere Pokémon gevangen of getraind? Dan geef je hem de Z-move. In tegenstelling tot de mega-evoluties in Omega Ruby en Alpha Sapphire, is de Z-move minder krachtig en maar én keer per gevecht te gebruiken.

Om echter een trial te halen en door te dringen tot de totem, hoef je niet altijd te strijden tegen kleinere Pokémon. Zo wordt je geheugen getest door verschillende dansen te onderscheiden, óf moet je foto's maken van Pokémon. Zeker bij dit soort trials ligt het niveau niet erg hoog en voelt het meer aan als uitstel om eindelijk de totem-Pokémon te lijf te gaan.

Lange laadtijden

Het grootste probleem dat ik ben tegengekomen tijdens mijn uren met Pokémon Moon, zijn toch wel de laadtijden. Omdat ik de game draai op een Nintendo 3DS XL zijn de laadtijden hier en daar aanzienlijk groter dan bij het gebruik van een New Nintendo 3DS. Het kost zeker al een halve minuut om de game op te starten, maar de laadtijden zijn op zijn ergst rondom een gevecht of een scene. op die momenten kan je namelijk makkelijk een aantal seconden naar een zwart scherm zitten kijken.

Ook de framerate wordt hier een daar flink wat lager bij de oude versie van de 3DS. Zeker tijdens drukke scenes of gevechten waarin grote aanvallen worden gebruikt, wil de framerate nog wel eens naar beneden duiken. Over het algemeen draaien de games prima, maar het zijn die kleine momenten die toch net teveel vragen van het werkgeheugen.

Waar is de uitdaging?

Soms zat ik me weleens af te vragen waar de uitdaging nou precies was. Ik ben een enorme grinder en heb mijn Pokémon altijd op een hoger level zitten dan nodig is in een bepaald gebied. Hierdoor werden trials hier en daar wat te simpel, totdat ik tenminste de ring betrad van de Battle Royale en later de Battle Tree. In de eerstgenoemde krijgen gevechten een hele nieuwe dimensie met vier trainers in de hoeken van de ring. Welk van de drie Pokémon jij aanvalt, mag je zelf bepalen, maar het kan ook gebeuren dat er twee aanvallen achter elkaar op jouw Pokémon gericht worden.

En andere plek om uitdaging op te zoeken is de Battle Tree. Hier kun je alleen heen wanneer je alle trials hebt voltooid. In de Battle Tree kom je tegenover tegenstanders te staan die van een ander kaliber zijn. Sta niet raar op te kijken als er ineens een oude bekende zijn entree maakt op het strijdtoneel, zelfs niet van een hele tijd terug. De Battle Tree zien als de nieuwe Pokémon League, dat kan echter niet. Toch is er een optie om je een echte kampioen te noemen, maar die laat ik jullie liever zelf achterhalen.