Review: Pro Evolution Soccer 2008 Nintendo Wii

Sinds mensenheugenis hebben voetbalminnende gamers de neiging zich over twee kampen te verdelen. Zo hadden we vroeger kamp Kick Off en kamp Sensible Soccer. Tegenwoordig hebben we de Pro Evolution Soccer-fans en de Fifa-fans. Na Fifa 99 maakte ik de overstap naar het andere kamp om met PES 4 aan de slag te gaan. Sindsdien ben ik trouw gebleven aan het PES-kamp en keek ik ook reikhalzend uit naar PES 2008 voor de Nintendo Wii.

Duizelingwekkende besturing

Na lovende kritieken te hebben gehoord vanuit verschillende hoeken, begon ik de handleiding door te spitten. Al snel begon mijn hoofd te duizelen door de uitgebreide besturing, waarna ik met enige aarzeling het schijfje in de Wii drukte. Ik hoopte dat de besturing in praktijk wat minder ingewikkeld zou zijn dan op papier en gelukkig werd ik al vrij snel gerust gesteld. Zo begin je de game met een tutorial. Stap voor stap worden de basisbewegingen uitgelegd, waarna je ze zelf mag uitvoeren. Wanneer je een beweging succesvol afrondt kun je door naar de volgende. Na het trainingskamp afgewerkt te hebben is het dan eindelijk tijd om aan de slag te gaan en al snel blijkt dat de tutorial niet voor niets is geweest. PES 2008 voor de Wii lijkt in geen velden of wegen op zijn broertjes op de Xbox 360 en PlayStation 3.

PES Tactics

Ik vraag me serieus af waarom Konami heeft besloten deze game PES 2008 en niet zoiets als PES Tactics of iets dergelijks te noemen. In deze versie bestuur je namelijk niet direct een speler, maar geef je aan waar hij naartoe moet lopen door met je Wiimote een plek op het scherm aan te wijzen. Daarnaast kun je tegelijkertijd ook andere spelers in een bepaalde richting laten lopen. Dit is bijvoorbeeld handig wanneer je een bepaalde speler een gat in wil laten lopen of de verdediging open wil laten trekken. Tijdens een aanval werkt deze vorm van besturen wel goed. Al zul je in het begin regelmatig stil staan voordat je een schot op doel lost. Na enige gewenning rijg je echter de ene na de andere aanval aan elkaar. Toch geeft het schieten op doel iets minder voldoening. Dit doe je namelijk door met je Nunchuck te schudden, waarbij ik niet kon ontdekken of er een manier was om enigszins richting aan de bal te geven.

Schudden

Naast deze manier van afwerken, werkt ook het verdedigen niet helemaal lekker. Je kunt je spelers laten jagen naar de bal door tegenstanders aan te wijzen. Zo kun je ze direct op de speler in balbezit laten jagen. Je kunt echter ook andere aanvallers dekken, waardoor de speler in balbezit geen afspeelmogelijkheden heeft. Hoewel dit wel goed werkt, mis je toch weer enige controle bij het inzetten van en tackle of sliding. Daarbij komt het namelijk weer aan op het schudden met de Nunchuck. Hierdoor mis je enige precisie, waardoor de perfecte sliding vaak meer op geluk dan op timing aankomt.

Potje kaarten

De besturing is niet het enige verschil ten opzichte van voorgaande delen. Zo heeft de Master League plaats gemaakt voor een soort RPG-systeem. Na elke wedstrijd zijn er punten te verdelen over de verschillende spelers in jouw team. Daarnaast kun je kaarten trekken, waarbij iedere kaart een speler vertegenwoordigt uit het team waar je even daarvoor tegen gespeeld hebt. De spelers op de kaarten die je trekt zijn over het algemeen sterker dan de spelers in je eigen team, waardoor ze direct een versterking vormen. Zodoende word je team steeds sterker en klim je omhoog op de ranglijsten. Toch is aan dit systeem te merken dat Konami rekening houdt met de casual gamer. Het systeem heeft gewoon veel minder diepgang dan de Master League.

Grafisch deed PES 2008 mij vooral denken van PES 4 dat ik op de 'oude' Xbox speelde. Nou weet ik dat het oog ook wat wil, maar met alle looplijnen die je op het veld tekent, heb je geen moment het gevoel naar een echte wedstrijd te kijken. Daarom vormt het grafische gedeelte van de game eigenlijk van ondergeschikt belang. Wat overigens niet wil betekenen dat PES 2008 op de Wii geen goede game is. Het is gewoon anders.