Review: Road 96 – Een hele gevaarlijke roadtrip Pc

Op het eerste gezicht is Road 96 een indie roadtrip game, maar dat dekt niet de hele lading. De game gaat namelijk over jongeren die hun land willen ontvluchten door stiekem in een gevaarlijke tocht de grens over te steken. Dit gebeurt allemaal op een manier dat iedere ervaring voor een speler uniek maakt. Ik heb ook door een uniek verhaal gespeeld om te zien of de game zijn beloftes kan waarmaken.

Vluchten van een dystopie

In Road 96 speel je als willekeurig gegenereerde tieners die met weinig geld op zak helemaal naar de grens willen reizen, ofwel naar Road 96 die de grens over gaat. Niet alleen wie je speelt, is willekeurig, maar ook alles wat er tijdens je reis op je pad komt, is willekeurig. Mijn introductie tot de game voelde alsof het de standaard introductie van de game was, maar dat was helemaal niet zo. Ik begon de game en mijn personage werd meteen meegenomen naar een festival door een tv-ster. Dat was de perfecte plaats om al veel over de wereld te weten te komen, daarom dat het als een goede introductie voelde. De game speelt zich af in het fictieve land Petria waar het niet goed gaat. De president Tyrak is een democratisch verkozen dictator die een grensmuur heeft gebouwd. Ook zijn er geheime strafkampen voor jongeren die de dystopische werkelijkheid van Petria willen ontvluchten.

Tijdens je reis kom je allemaal locaties tegen waar altijd een gebeurtenis plaatsvindt met een van de paar centrale personages van het verhaal. Je kunt bijvoorbeeld een politieagent, een vrachtwagenchauffeur of Zoë, een andere tiener, tegenkomen. Ook Sonya, de tv-ster die mijn personage meenam naar het festival, is een van de belangrijke personages. Wanneer je op een locatie door alle gebeurtenissen heen hebt gespeeld, kun je door met de etappe van je reis. Je kunt dan kiezen hoe je verder reist, afhankelijk van de middelen die je ter beschikking hebt. Als je geld hebt, kun je de bus nemen of een taxi bellen, anders moet je liften, lopen of een auto stelen. Tijdens de etappe kom je weer willekeurig een van de personages tegen. Tijdens deze gebeurtenissen kun je de personages die je tegenkomt, beïnvloeden en daarmee het verhaal en de toekomst van Petria. Het is nog een tikkeltje complexer, want de game is opgedeeld in zes afleveringen. In iedere aflevering speel je een nieuwe willekeurige tiener tot hij de grens oversteekt of tot er iets anders met hem gebeurt. Er kunnen ook nare dingen met je personage gebeuren. Je wordt bijvoorbeeld snel gewaarschuwd voor de taxichauffeur. Ook moet je goed voor jezelf zorgen door te eten, drinken en slapen. Je wilt in een goede staat aankomen bij de grens, want daar gebeurt veel.

Vele wegen, vele jongeren, vele spelletjes

Het komt er dus op neer dat je achter elkaar met zes tieners naar de grens reist en iedere tiener kan zijn invloed op Petria uitoefenen via de significante personages die je tegenkomt. Iedere ontmoeting is willekeurig, maar de scène waar je doorheen speelt niet. Ieder van de centrale personages heeft een aantal scènes die je tegen kunt komen. Toen ik een keer door alle afleveringen heen had gespeeld, had ik van maar één personage alle scènes gehad en van een ander pas de helft. Dit is een van de manieren waarop ieder verhaal uniek is. Daarnaast maakt de volgorde en uitkomst van alle scènes uit. In iedere scène kun je invloed uitoefenen op het verhaal. Soms is het zo simpel als een keuze maken en in andere gevallen hangt het af van een puzzel of mini-game. De uitkomst van een achtervolgings-mini-game kan ook gevolgen hebben voor het verhaal. De game heeft behoorlijk wat mini-games die in verschillende maten invloed hebben op het verhaal.

Door de vele verschillende scènes voelt het landschap van Petria groot aan. De keerzijde daarvan is dat het verhaal een klein beetje aanvoelt als een optelsom, waar alle afzonderlijke scènes samen het verhaal vormen. In andere choose your own adventure-games, zoals van Telltale, sluiten de scènes beter op elkaar aan waardoor het geleidelijk voortvloeit. Net zoals in andere games zijn er ook in Road 96 grenzen die keuzes beperken. Je hebt maar een paar opties in een dialoog en soms heb je maar één optie om een scène voort te zetten. Als voorbeeld kon ik toen mijn personage in een auto reed alleen verder door te hard te gaan rijden. Je kunt waarschijnlijk wel raden welk personage ik toen ben tegengekomen. Dit was op zich wel jammer omdat ik mijn personage anders voor ogen had. Gelukkig kun je op veel momenten invloed uitoefenen op het verhaal en omdat je ook nog een uniek scenario krijgt voorgeschoteld voelt het verhaal uiteindelijk wel persoonlijker dan bij andere games.

Over de grens in stijl

Naast dat het verhaal iets minder soepel loopt, zijn er ook andere schoonheidsfoutjes. Het is duidelijk dat de kleine studio alles heeft ingezet om het verhaal en alle belangrijke elementen uit te diepen en helaas niet ook alles daarnaast heeft kunnen oppoetsen. Het duidelijkste voorbeeld daarvan is dat er maar een paar variaties zijn op alle onbelangrijke personages in de game. Ze hebben alleen net een ander kapsel of een ander shirt, maar zijn nog duidelijk hetzelfde model. Sommige animaties zijn ook niet zo soepel als je tegenwoordig verwacht. Gelukkig wordt dat allemaal opgevangen door de stijl van de game. Visueel heeft de stijl iets weg van een combinatie tussen Telltale games en Life Is Strange, maar dan met nog een extra komisch element. De comedyelementen van Road 96 maken de stijl van de game uniek, vergeleken met andere games in het genre.

Hoewel er serieuze onderwerpen worden aangesneden, blijft de game relatief luchtig omdat het niet al te diep hierop ingaat. De game raakt ook aan politieke onderwerpen en neemt daar ook een positie, maar de game bevat geen diepgaand commentaar op onze eigen realiteit. Er zitten wel elementen zoals een grensmuur en aanslagen in de game, dus het behandelt wel zware onderwerpen. Deze elementen zitten alleen in een wereld die cartoon logica bevat en ook niet altijd subtiel is. Daaroverheen gaat ook nog een 90’s jasje met videobanden, walkmans en Telefooncellen. Ook heeft de game een onwijs goede soundtrack die ik aan het luisteren ben tijdens het schrijven van deze review. De muziek complimenteert de stijl perfect.