Review: Saint Seiya: Brave Soldiers PlayStation 3

Zoals ik al schreef in mijn Soul Calibur II HD Online-review, ben ik geen groot fan van fighting-games. Uitzonderingen daargelaten dan. Dit keer kreeg ik weer een fighting-game in mijn schoot geworpen, een spel dat tevens gebaseerd is op een animeserie. Moet je net mij hebben, ik ben gek op anime (kuch, ahum). Anyway, ik ben er maar weer ingedoken en heb het objectieve uit elke hersencel proberen te persen. Zal Saint Seiya: Brave Soldier ook onder die ene uitzondering vallen bij mij?

Geouwehoer

Zoals eerder genoemd is de game gebaseerd op een animeserie. Het probleem is echter dat deze serie ruim twintig jaar oud is. Grote kans dat je de serie niet eens kent of gezien hebt. Dan zou je toch aannemen dat de makers ook aandacht hebben besteed aan de gamers die de serie niet kennen. Nou, nee dus. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan, door zes minuten lang tekst en plaatjes te tonen. Ja, je leest het goed, tekst en plaatjes, alsof we in een text-adventure zijn beland. De eerste episode die je kiest en gaat 'spelen', speel je helemaal niet. Je bent alleen maar minutenlang op kruisje aan het rammen om de volgende lap tekst te laten verschijnen. Waarom er geen toffe filmpjes zijn gebruikt, uit bijvoorbeeld de serie zelf, is mij een raadsel. Zeker met een installatie van bijna 3 GB mag je toch wat filmpjes verwachten. Tijdens de gevechten wordt er door middel van voice-overs nog wat uit de doeken gedaan over de personages. Echter werkt dit ook voor geen meter. Je bent dan immers druk bezig met het gevecht. Als de vrouw des huizes niet aanwezig is en tegen je aan ouwehoert terwijl je aan het gamen bent, dan krijg je ineens dit " Bah. Erg jammer, zeker als je als nieuwkomer toch wat van het verhaal mee wil pikken.

Herhaling en rondjes rennen

Het hoofdmenu kent weer de nodige standaard modes die vaak te vinden zijn in fighting-games: een story mode, een battle mode en een online mode. Daarnaast kun je nog Orbs aanschaffen waarmee je jouw karakter kan customizen en upgraden. De story mode is een aaneenschakeling van gevechten en kent drie verschillende verhaallijnen. Door de manier van vertellen boeit dit al gauw niet meer, dus skip je gauw naar de gevechten.

Bij het eerste gevecht denk je nog dat het allemaal best tof is. Flitsende moves, toegankelijke combo's en soepele gameplay. Al gauw ontdek je de sterkste moves en combo's en verzand je in het herhalen van diezelfde combo's. Waar het in Soul Calibur II HD Online nog uitdagend is om met verschillende combo's te stoeien, is het hier haast de doodsteek. De gevechten zijn zo chaotisch in Saint Seiya: Brave Soldiers, dat het uitdelen van enkele combo's achter elkaar nagenoeg onmogelijk is. De AI-tegenstanders herhalen namelijk constant de zwaarste attacks en warpen constant heen en weer, dus al gauw word je gedwongen hetzelfde te doen. Na een klein uurtje spelen wordt het dan al gauw saai.

Grafisch gezien is de game best in orde. De game is gehuld in een fraaie animestijl en de mooi vormgegeven karakters en hun special moves spetteren van het scherm af. Liefhebbers van deze stijl zullen zeker hun vingers erbij af kunnen likken. Ook de stemmen zijn volledig in het Japans, wat natuurlijk wel een kleine toegevoegde waarde heeft.

Gelukkig hebben we de online-mode, toch? Nou, mijn ervaring was eigenlijk nagenoeg hetzelfde. Na enkele potjes online was het overduidelijk: iedereen gebruikt meteen de zwaarste moves. Vervolgens worden deze eindeloos herhaald. Als een stel malloten strafen we in rondjes om elkaar heen, als twee hyena's die allebei azen op een dood hert wat tussen hun in ligt. Wachtend op een kans om die ene zware aanval te doen. Wat ook voorkwam, is dat ik een paar klappen kreeg en mijn tegenstander vervolgens constant rondjes ging rennen, net zolang tot het potje voorbij was. Eh ja " erg leuk allemaal " niet dus.