Review: SAW Xbox 360

In 2004 werd de wereld geschokt door de controversiële film Saw. Mensen werden gemarteld, en alles werd op een gruwelijke manier in beeld gebracht. Vijf jaar later zijn we al toe aan deel zes. Een goed moment dus om te beginnen aan deel 'n van de game? De vergaming van een film is altijd een clich' geweest, maar weet Saw dat beeld misschien uit te vegen? Je leest het in de review van Saw.

Hello Detective. I'd like to play a game!

In Saw speel je als rechercheur David Tapp, die je waarschijnlijk kent uit de eerste film. De maniak Jigsaw heeft je opgesloten in een gekkenhuis en aan jou om eruit te ontsnappen. Naar mate je het verhaal volgt, zul je steeds een aantal karakters uit de film tegen komen. Zo kom je ook achter de motieven van de Jigsaw. Overigens zijn er ook een hoop nieuwe characters toegevoegd, en hoef je de films zeer zeker niet gezien te hebben. Hoewel het voor de fans wel leuker zal zijn. Je speelt vanuit een derde persoon en volgt vaak een lineair pad naar je opdracht toe. Je heb in de wereld van Saw weinig vrijheid, hoewel dat vaak de pret niet kan drukken. Het huis zit vol met vallen en gestoorde mensen. Toen ik nog net een uurtje aan het spelen was, merkte ik dat vooral de gemene donkere Saw sfeer er erg goed in zat.

Een herhalend trucje

Hoewel je niet echt losse missies speelt, ziet een level er meestal zo uit. Ga naar die deur. Vind dan de sleutel, want de deur is dicht. Zoek een andere weg, dan vind je de sleutel en kan je terug. Dan moet je vaak nog een puzzel oplossen om je pad voort te zetten en dan kom je bij de laatste puzzel waar je meestal iemand moet redden. Hoewel de laatste paar opdrachten over de hele game heel afwisselend zijn, en af en toe zeer gruwelijk, zullen toch grotendeels alle vallen hetzelfde zijn. Het is een trucje dat zich de hele tijd herhaalt. Het rare is dat ik me hier niet eens echt aan heb geërgerd. Ik was steeds bezig op tijd weg te komen, een val te zetten voor een of andere gek, en zieke puzzels op te lossen. De spanning en druk is namelijk wel uitstekend verwerkt in de game. Wanneer iemand met een gordelbom om zijn romp je op wil blazen, wil je toch liever even een deur op slot doen en afstand nemen. De puzzels zijn wel verschillend, hoewel de gameplay altijd simpel blijft. Je gebruikt meestal maar maximaal twee knoppen.

Cut Scene's

Grafisch is de game best ok'. De schaduwen zijn mooi, de personages vrij mooi geanimeerd. Alleen zien soms de omgevingen er wat kaal uit. Wanneer je een tip krijgt/vindt van de Jigsaw, zal er meestal een kleine flashback komen. Of je ziet een ander personage op een tafel creperen van de pijn, wat je natuurlijk probeert te verhelpen. Ook als jij niet op tijd een puzzel af heb, en je kop eraf wordt gehakt wordt dit mooi in beeld gebracht. Zo heb ik vaak puzzels twee keer gedaan, om even te zien wat er gebeurde als het mislukte. Verder zijn er niet hele cut scene's waarin een verhaal wordt verteld. Dat moet je toch echt zelf spelen. De griezelige muziek en sound effects zijn er bovendien ook mooi in verwerkt, wat zorgt voor extra spanning.

Puzzels

Hoewel je af en toe moet vechten in de game, bestaat het grotendeels toch uit puzzels oplossen. Dit kan zijn van een sleutel vinden, tot iets pakken uit een geïnfecteerde bak met heroïne spuiten. De Jigsaw is een ziek persoon, en dat kom je maar al te vaak te weten. Als jij op de vlucht moet voor een tegenstander, kan je twee opties kiezen. Of je rent weg, zet een val of doet een deur op slot. Of je gaat het gevecht aan. Dat wordt automatisch optie 'n want die tweede werkt voor geen meter. Het vechtsysteem is uitermate slecht in deze game. Gedurende een gevecht, target je een vijand met de trigger knop. Dan druk je op een toets om aan te vallen. Alleen is de tegenstander altijd sneller. Wat resulteert in dat je hem nooit kan raken. Je arm zal namelijk eerst in de lucht gaan en dan aanvallen. Maar wanneer je arm in de lucht hangt, heeft je tegenstander je al geraakt en moet het proces weer overnieuw. Dit win je nooit, tenzij jij als eerste de ander raakt. Door de levels heen liggen verschillende voorwerpen en wapens. Denk daarbij aan honkbalknuppels, stalen buizen en ander materiaal om iemand zijn kaken mee te verbouwen.

Sfeer tot slot

Om te overleven zal je vaak quick-time events tegen komen. Doe je een deur open, druk dan snel op de aangegeven toets, wil je dat je hoofd op je romp blijft hangen. En die donkere, opjagende, mysterieuze, grimmige sfeer, zit zo goed in de game verwerkt. De schaduwen en het lichtinval. Het klopt allemaal. Als er iets meer vrijheid in de game zat, iets beter uitgewerkte gameplay, en net iets meer tijd in was gestoken, dan had dit een hele sterk game geworden. Helaas lijkt de game af en toe een beetje afgeraffeld. Toch ben ik van mening dat dit een opzichzelfstaande game is, en niet echt een filmgame zoals we dat kennen. Geen 'n op 'n kopie, maar daadwerkelijk een beleving. Zo voelt het ook om vast te zitten in dat huis. Zo voelt het om druk op je te hebben, en zo voelt het om steeds maar in die vallen van Jigsaw te trappen. Met de eindejaarsstorm van goede games, zal ik toch maar zeggen dat je hem beter links kan laten liggen. Maar wanneer je een echte fan bent, is de game best leuk.