Review: Shinobido 2: Revenge of Zen PlayStation Vita

Shinobido 2: Revenge of Zen is een launchtitel voor de onlangs verschenen PlayStation Vita. De game gaat over een soort samurai/ninja-achtig persoon. Het zit vol met leuke speelmomenten en het is een goede game om de kracht van je nieuwe apparaat te kunnen testen. Het is misschien niet 'n van de meest relevante spellen, maar hij is op zijn minst het proberen waard. Het spel kwam eerder al in Japan uit; deze versie voor ons Europeanen is een rechtstreekse vertaling daarvan.

Hoe en Wat?

De game begint met een briefing van iemand die jou het 'n en ander uit gaat leggen. Je begint dus ook met een paar trainingssessies. Deze trainingen zijn bedoeld om jou op het goede pad te zetten, zodat je de game een beetje onder de knie krijgt. De sessies zijn niet extreem moeilijk, maar ze vragen wel een klein beetje logisch inzicht. Neem nu bijvoorbeeld de trainingssessie waarbij je het hangen aan relingen gaat leren. Het wordt prima uitgelegd hoe dat in zijn werk gaat, maar je moet wel weten waar je moet beginnen. Je hebt namelijk geen enkel idee waar je wel of niet aan kunt hangen. Verder staat het spel bol van de mooie omgevingen en leuke huisjes, en die wil je natuurlijk in ieder geval mooi houden.

Missies, missies en nog meer missies

Die leuke huisjes zijn een goed voorbeeld van het grappige stijltje van de game. Voor het geval je het ontgaan was, het spel speelt zich af in Japan. Die mooie en vindingrijke omgevingen zien er onder de grafische kracht van de Vita prima uit. De kleuren komen goed naar boven en alles is duidelijk te zien. Ook leuk is dat je in het begin geen benul hebt van wat je kunt verwachten, maar hoe verder je komt, hoe beter je weet wat je moet doen. Je grootste doel is het voltooien van missies. Heel veel missies. Deze verschillen van het wegbrengen van een simpel pakketje, tot het uitroeien van een bepaalde soort samoerai. In de meeste games is het zo dat je begint met pakjes en later in de game de meest woeste monsters moet bevechten, maar dat is niet zo in Shinobido 2. Je kunt namelijk vanaf het begin al kiezen voor een assassin-missie of een iets mildere opdracht.

Hoofdmenu is niet interessant

Dat is 'n van de vele dingen die mij verrast heeft in de game. Ik kon direct na de training al beginnen met 'uitroeien'. Dat is wel vaker in games, maar niet als je later de opdracht krijgt om een stukje te wandelen of bijvoorbeeld iets af te leveren. De missies zitten niet ingewikkeld in elkaar: je krijgt een opdracht en die verandert nooit. Die voer je uit en je hebt je punten weer binnen. De manier waarop je deze missies moet selecteren, stelde mij echter een klein beetje teleur. Dit doe je namelijk in het hoofdmenu. In dit menu staat dat je een brief hebt gekregen. Je krijgt dan soms een reward of iets anders speciaals erbij en dan moet je je missie selecteren. Ik had het veel liever een stuk opener gezien. Dat je bijvoorbeeld in een soort van dorpje moet wandelen en dat je dan bij een bepaalde plaats je missie kunt starten. Maar dit is helaas niet zo en dat zal waarschijnlijk aan gebrek aan craetiviteit hebben gelegen. Je moet misschien niet altijd al te kritisch zijn, maar het blijft voor mij toch een klein puntje van kritiek.

Toch nog wat onduidelijkheden

Doordat de game veelvoudig gebruik maakt van het menu, zul je veel dialogen tegenkomen. Deze zijn vaak erg lang en je bent aan het einde meestal alweer vergeten wat er nou allemaal gezegd is. Je weet ook niet wat belangrijk is of wat bij het verhaal hoort. Het verhaal blijft namelijk in het begin vooral een beetje op de achtergrond; je weet dus eigenlijk nooit wanneer je moet opletten of wanneer je gewoon hard door die teksten heen moet (lees: kan) scrollen. Je wordt in ieder geval een beetje in een bepaalde sfeer aan je lot overgelaten. Er is namelijk een erg irritant deuntje dat zich steeds maar weer herhaald. Je wordt er na uren spelen wel een beetje zat van, maar het is natuurlijk ook niet moeilijk om het geluid af en toe eventjes iets zachter te zetten.

Goed speelbaar

Dit laatste was misschien wel het meest teleurstellend voor mij, omdat de rest van de game gewoon prima in orde is. Het speelde erg met de nieuwe besturing en voor je het weet ben je weer een paar missies verder. Dat vind ik in dit geval toch echt wel een goed punt aan het spel. Het speelt allemaal lekker weg. Dat is goed voor een game zodra hij er de lengte voor heeft, maar in dit geval is het helemaal mooi: je speelt immers op een handheld die je overal mee naar toe kunt nemen. Je hoeft maar te gaan zitten, je Vita erbij te pakken en je kunt weer uren aan de gang.