Review: Soulstice - Zowel episch als matig Pc

Totdat ik verantwoordelijk werd voor de review van Soulstice, had ik nog nooit van de game gehoord. Op dat moment besloot ik toch om eventjes de trailer te kijken om niet helemaal blind de game in te duiken. Daarin werd in ieder geval duidelijk dat Soulstice een donkere fantasiewereld heeft met een mysterieus verhaal. Of dat mij, samen met alle actie, heeft weten te overtuigen lees je in deze review.

Een chaotisch duo

De Chimera’s Briar en Lute zijn opgeroepen om naar de stad Ilden af te reizen om te achterhalen wat er allemaal aan de hand is. Door de ligging van de stad is de handel en zeevaart belangrijk en wordt het ook wel de stad van het licht genoemd. Het Heilige Koninkrijk Keidas kent in totaal drie goden die de mensen hebben geschapen en daarmee ook direct de dood. De stad Ilden is gekoppeld aan de god Torchtbearer en staat letterlijk in brand, omdat er een breuk in de lucht is ontstaan. Hierdoor kunnen de Wraiths, volgers van de god van Chaos, de wereld betreden. Hun krachten zorgen ervoor dat mensen veranderen in monsters en corrupt raken. In de stad vind je dan ook genoeg van deze Corrupted terug. Naast Briar en Lute zijn er nog twee Chimera’s naar de stad geroepen, maar ze hebben geen behoefte om op Briar te wachten. In het eerste gedeelte van de game ben je dan ook op zoek naar ze, terwijl je telkens je voortgang bespreekt met Observer Layton. Elke Chimera heeft een Shade en in het geval van Briar is dat haar zus Lute. Het duo wordt gezien als een lastig pakket, omdat Briar gedeeltelijk in teken staat van chaos. Daarnaast hebben de twee zussen de neiging om de bevelen van hun meerdere niet op te volgen. Haar dualistische persoonlijkheid zorgt ervoor dat ze het kwaad in haarzelf moet tegenhouden, want anders krijgt de god van Chaos haar in zijn macht en verandert ze. Briar weet dan ook hoe ze moet omgaan met het scepticisme van anderen en wil zichzelf bewijzen.

Ondertussen is er in de stad meer aan de hand dan je in eerste instantie vermoedt, waardoor het verhaal meerdere kanten opgaat. De breuk in de lucht is namelijk niet zomaar ontstaan en Lute kan deze krachten nog steeds voelen. Hierdoor wordt het verleden verteld via herinnerringen. Je krijgt gedurende de game ook meer te weten over de twee zussen. Hoewel de dialogen van de personages niet het sterkste onderdeel van de game zijn, zorgde het mysterie en de donkere fantasiewereld er wel voor dat ik me aangetrokken voelde tot het verhaal. De cinematische cutscenes spelen hier een grote rol in. De game zit er vol mee, waardoor je ook na de gevechten een cutscene kunt verwachten. Hierdoor voelt het soms aan alsof de game meer uit cutscenes bestaat dan gameplay. Juist doordat het zo cinematisch is en de gevechtshoudingen van de personages hier het beste tot hun recht komen, is het net alsof je een film zit te kijken. Vooral het beginscenario van de game is erg creatief gedaan en door de muziek in het menu kom je al helemaal in de sfeer.

Een onbenutte wereld

Soulstice kent een donkere wereld, maar de mogelijkheid en tijd om deze te verkennen krijg je niet. De game bepaalt waar je wel en niet kunt lopen, en er zijn weinig zijwegen. Het is eigenlijk maar goed ook dat het geen onderdeel van de game is, want de camera maakt het verkennen ontzettend lastig. Hierdoor mis je al snel een extra doorgang en daardoor mis je weer een challenge. In deze challenges moet je op een specifieke manier meerdere tegenstanders verslaan, terwijl de tijd wegtikt. Als beloning krijg je een medaille. Wanneer je de challenges hebt gevonden kun je ze in het menu opnieuw selecteren, zodat je de beste tijd kunt neerzetten. Het ergste om te missen zijn de rode en blauwe kristallen die zijn verborgen in de wereld. Je hebt deze nodig om nieuwe vechtmanoeuvres te kopen voor Briar en nieuwe vaardigheden voor Lute. Als je als gamer graag de beste highscore en medailles wilt halen dan is verkennen al helemaal uit den boze in Soulstice. Aan het eind van een hoofdstuk wordt de score berekend aan de hand van de gevechten en hoe snel je het hoofdstuk hebt afgerond. In ruil hiervoor krijg je de felbegeerde rode en blauwe kristallen die je direct kunt besteden in de winkel.

In het begin oogt de stad ontzettend mysterieus en donker. De omgevingen in Soulstice zijn ontzettend sterk en nodigen juist uit om te verkennen. De haven is dan ook het mooiste gebied van de game, want daarna oogt het allemaal hetzelfde. Niet direct in de zin dat ze gewoon alles hebben gekopieerd, maar meer dat er weinig variatie aanwezig is. Jammer, want het achtergrondverhaal en de wereld van Soulstice vragen om meer en krijgen niet alle aandacht die ze verdienen. Door de camera is het niet alleen lastig om te verkennen, maar ook lastig om de diepte goed te zien. Hierdoor gebeurde het regelmatig dat ik verkeerd sprong of met mijn zwaard voor het gezicht van een monster aan het zwaaien was. Het is de bedoeling dat je de vijanden raakt dus heel prettig is dat tijdens een gevecht niet. Uiteindelijk raak je wel gewend aan de camera, maar het blijft een gigantisch minpunt van de game.

Hak ze allemaal in stukken

Het grote zwaard dat Briar draagt, wordt wel benut in de game. Als Chimera is het haar taak om te onderzoeken wat er aan de hand is en om de vele monsters een kopje kleiner te maken. Er zijn verschillende soorten vijanden die allemaal een andere tactiek vereisen. Als Shade heeft Lute de kracht om tijdens de gevechten te helpen. Met het Evocation Field zorgt Lute ervoor dat de objecten en monsters, die geen onderdeel zijn van de wereld, te raken zijn met het zwaard. Dit heb je nodig om de blauwe kristallen te vernietigen, maar ook voor de Wraiths. Het Banishment Field is dan weer gericht op de rode kristallen en op de vijanden die zijn overspoeld met de corruptie. Deze vijanden zijn dan ook een stuk lastiger te verslaan. Daarbij komt nog kijken dat Lute deze Fields niet voor eeuwig kan activeren. Na een tijdje moeten ze worden uitgezet, want anders verliest Lute haar krachten en moet ze even op adem komen.

Ondertussen is het aan Briar om alle vijanden in stukjes te hakken. In het begin heb je twee wapens, maar later krijg je toegang tot onder andere een metalen handschoen en een boog. Elk wapen heeft zijn voor- en nadelen en tijdens de gevechten kun je eenvoudig wisselen. Soulstice is onderdeel van het Hack & Slash genre dus tijdens het vechten word je overspoeld door verschillende vijanden. Om je een beetje te helpen kan Lute een tegenaanval doen, maar dan moet je wel op het juiste moment op de knop drukken. Tijdens het vechten loopt de synergie-meter van Briar en Lute vol, en krijg je toegang tot een synergie-aanval. In de uren die ik in Soulstice heb gestoken, is het mij nog niet gelukt om deze aanval uit te voeren. Blijkbaar word ik te vaak geraakt of mis ik telkens het moment. De gevechten zijn snel, waardoor je overal op moet letten en ondertussen verschijnen er meerdere effecten op je beeldscherm. De gevechten zijn hierdoor niet bepaald overzichtelijk en vereisen je volle aandacht. Toch heeft dit wel zijn charme, zij het niet dat de camera weer roet in het eten gooit. De game had zoveel beter kunnen zijn als dit goed had gefunctioneerd. In een enkel geval heeft vechten geen zin en moet je wegrennen, terwijl je de vijanden ontwijkt. De gevechten bestaat niet alleen uit kleine vijanden, want er zijn ook een aantal eindbazen aanwezig.