Review: Submerged PlayStation 4

Je ziet het steeds vaker: ontwikkelaars van AAA-games die besluiten om voor de creativiteit te kiezen. Niet binnen het bedrijf waar ze eerder werkzaam waren, maar veelal door nieuwe indiestudio's op te richten. Submerged is het kindje van een aantal veteranen die eerder aan onder andere BioShock werkten, maar zich nu hebben omgedoopt tot Uppercut Games. Geen combat, geen geschreven of gesproken verhaal en tevens geen mogelijkheid om dood te gaan. Dat klinkt interessant en nadat ik de game in 'n zit met veel plezier compleet heb doorlopen, kan ik niet ontkennen dat deze game je volledig opslokt.

Miku en Taku

Submerged begint heel eenvoudig en blijft dat eigenlijk de gehele game lang. Je speelt als Miku, zus van haar ogenschijnlijk getergde broertje Taku. Jullie komen samen per boot aan in een verlaten, verwaterde en verwaarloosde stad. Taku is gewond en daarom leg je hem rustig op een, voor je gevoel, veilige plek neer, om vervolgens op zoek te gaan naar middelen om hem te helpen. Doordat er een grote wond zichtbaar is op Taku's buik, kun je zelf al raden wat je nodig hebt om daar iets tegen te doen. De eerste hint geeft de game je gratis, vervolgens moet je vertrouwen op je primitieve verrekijker om interessante punten in de stad te vinden. Als je iets in je vizier hebt, pak je je bootje en vaar je erheen. Vervolgens meer je aan en begint in de meeste gevallen het klauterwerk. Als een zeer jonge Lara Croft begeeft Miku zich vervolgens richting de top van het gebouw, om daar noodrantsoenen te vinden.

Onderweg ontdek je ook allerlei geheimen, mocht je daarnaar op zoek gaan, die je meer over de stad vertellen. Dat gebeurt niet via cut scenes, gesproken woord of een geschreven tekst, nee, alles wordt gecommuniceerd via tekeningen. Het leuke daarvan is dat het je aan het denken zet en het is dan ook niet uitgesloten dat iedereen een tekening op zijn of haar eigen manier zal interpreteren. Na het vinden van ieder noodrantsoen, krijg je bovendien vier tekeningen te zien die het verhaal van Miku en Taku vertellen. Je vraagt je natuurlijk al vanaf de eerste minuut af wat twee kinderen zonder hun ouders of verzorgers in zo'n post-apocalyptische stad doen en hoe Taku aan die verschrikkelijke wond komt.

Serene ervaring

Qua gameplay omhelst Submerged niet meer dan het zojuist beschreven varen en klauteren. Bovendien kan Miku niet dood, waardoor je je op geen enkel moment zorgen hoeft te maken. Ook is er geen combat aanwezig in de game, wat Submerged een zeer serene ervaring maakt. Liefhebbers van bloederige actie en hectische combatsituaties zijn hier dus niet aan het juiste adres, maar wanneer je kunt genieten van een mysterieuze open wereld en benieuwd bent wat het verhaal achter broer en zus is, dan zit je hier zeker goed. In alle rust ontdek je steeds meer van de wereld en het verhaal, terwijl je geniet van de uitzichten die door het gebruik van de Unreal Engine 4 zeer prettig ogen. Het blijft uiteraard een indieproject, dus Submerged is zeker niet de mooiste game ooit, maar daarentegen ook zeker niet vervelend om naar te kijken.

Ieder jaar heb ik persoonlijk wel zo'n game waarin ik meer zie dan de meeste gamers. Vorig jaar was dat The Last Tinker: City of Colors en nu is dat dus Submerged. De vertelling, middels de tekeningen, sprak me erg aan, vooral omdat je eigenlijk je eigen verhaal aan het opbouwen bent. Daarnaast vond ik het heerlijk dat ik geen rekening hoefde te houden met een vijanden of een eventuele dodelijke sprong. Toch zal niet iedereen dat zo ervaren. Als de essentie van de game je niet aanstaat, zal je snel meer irritatiepunten vinden. Zo is de muziek, die gecomponeerd is door Jeff Van Dyck, niet bepaald afwisselend en wanneer je slechts uit bent op de noodrantsoenen, is de game binnen een paar uur voorbij. Ook is de gameplay niet bepaald afwisselend en kan het feit dat je niet dood kan je ook tegen gaan staan. Geef je je echter volledig over aan Submerged, dan is de game een parel. Je bepaalt dan ook eigenlijk zelf in welke mate je van Submerged geniet.