Review: Tin Hearts - Een puzzelgame met potintie Nintendo Switch

Het is voor de moderne mens moeilijk voor te stellen, maar ooit was er een tijd zonder telefoon of televisie. Stoom en elektriciteit waren nog in opkomst en mensen stuurden elkaar brieven om contact op te nemen. Kinderen speelden nog geen games, maar konden profiteren van de opkomst van het speelgoed. Deze beschrijving is hoe de Victoriaanse tijd wordt weergegeven in Tin Hearts, een door Rogue Sun ontwikkelde puzzelgame. Tijdens mijn eerdere ervaringen met dergelijke games blijkt hoe gaaf het is om puzzels tot leven te laten komen in interactie met de overworld, bijvoorbeeld in het stapelgekke blokjesavontuur Togges. De valkuil is echter dat puzzels langdradig kunnen gaan aanvoelen en daardoor de urgentie om te spelen af kan nemen, zeker zonder een goed werkend hintsysteem. Weet Tin Hearts met deze factoren rekening te houden? Daar ga je achterkomen in deze review.

Albert J. Butterworth: Geniale speelgoedmaker en familieman

Tijdens de eerste trailer van Tin Hearts is al duidelijk gemaakt dat het verhaal draait om de geniale uitvinder Albert J. Butterworth. Hij heeft de tinnen soldaten uitgevonden waar jij als speler vanaf het begin gebruik van maakt. Er zijn twee verhalen die als een rode draad, of in dit geval een leger tinnen soldaten, door de puzzelgame lopen: de geniale speelgoedmaker en familieman Albert J. Butterworth. De interacties tussen Albert, zijn vrouw Helen en dochter Rose zijn hartverwarmend, liefdevol en speels. Van verstoppertje spelen in de tuin tot samen muziek maken, deze personages weten te boeien. Duidelijk is dat de hoofdpersoon veel geeft om zijn vrouw en dochter, zo wil hij haar perfecte dochter het perfecte cadeau geven middels een nieuwe speelgoedcreatie. Dit kost hem echter dusdanig veel tijd, dat het niet lukt om het voor haar verjaardag af te maken. Ook in de Victoriaanse tijd bleek het al lastig om werk en privé gescheiden te houden.

Tijdens het verhaal wordt Butterworth gevraagd om samen te werken met een groot speelgoedbedrijf in Stockholm. Na een eerste aanbod te hebben afgeslagen, wordt de speelgoedmaker verleid om toch overstag te gaan. Hij ontvangt het modernste speelgoed. De opkomst van stoom en elektriciteit zou hand in hand moeten gaan met de genialiteit van Albert J. Butterworth. Hij slaat het aanbod wederom af, waarbij het aangeleverde speelgoed als vijand in bepaalde levels kan fungeren. Zo eet een ‘jack in the box’, een clown die uit een doosje springt, zonder aarzelen enkele soldaatjes op en moet je hier in het level met een grote bocht omheen.

Vind de juiste route in levels vol variatie

Ook de gameplay wordt regelmatig opgeschud in Tin Hearts. De game wordt omschreven als een 'Lemmings-achtige puzzelgame', wat inhoudt dat je een groep figuren de juiste kant op moet sturen middels interactie met objecten in de omgeving. In dit geval zijn de figuren de tinnen soldaten, die vol discipline en met een combinatie van een immer aanwezige glimlach en blosjes op de wangen zich door een level voortbewegen. Met de terugspoelfunctie kun je een gevallen soldaat weer tot leven wekken en de versnelfunctie zorgt voor meer snelheid. Je doorloopt meer dan veertig levels, waarbij geen level hetzelfde als de vorige aanvoelt. Zo kun je in een level een uitvinding ontgrendelen of verhaalfragmenten triggeren, maar ook hints vinden over een personage of een potentiële nieuwe uitvinding. Niet alleen Albert J. Butterworth is een uitvinder, aan jou de taak om uit te vinden hoe je de tinnen soldaten vanuit het startpunt naar de deur voor het volgende level begeleidt en hoe je hierbij gebruikmaakt van zijn creaties in de vorm van speelgoed.

Een technische houten klaas volop visuele verrassingen

Tin Hearts speelt zich af in de Victoriaanse tijd en dat komt visueel duidelijk terug. Zo is er nog geen elektrische verlichting in ruimtes, maar wordt in plaats daarvan voor het slapen een kaarsje uitgeblazen. Het is ook te zien aan het type kleding van de personages en het speelgoed waar je gebruik van kunt maken. Ook zijn er in levels visuele aanwijzigingen te ontdekken, zo word je al getipt dat moeder en echtgenote Helene een muzikant is. De visuele storytelling uit zich het best rondom de uitvinding van de ballonmachine. Eerst zie je een fragment dat Albert bezig is met ontwikkeling en hoe blij hij is dat het gelukt is. In het volgende level maak je vervolgens gebruik van de ballonmachine. De muziek is kalm van aard en telkens passend bij de settings of het gedeelte waarin het verhaal zich afspeelt. De deuntjes blijven hangen tijdens het spelen.

Op visueel vlak heeft Tin Hearts sterke punten, op technisch gebied kan de game traag, onhandig en houterig aanvoelen. Zo zijn er een aantal onhandigheden bij het commanderen van de tinnen soldaten. Tijdens de activatie van enkele verhaalfragmenten kun je ze namelijk tijdelijk niet meer controleren, vallen ze op de grond en moet je dit zelf even herstellen middels het terug laten lopen van de tijd. Hoe meer interactie tussen de soldaten en voorwerpen in een kleine ruimte, hoe lastiger het in te schatten is waar ze daadwerkelijk uitkomen. Soms komt zelfs de prognose voor de uitgestippelde looproute niet overeen met de werkelijkheid, waardoor je continu moet passen en meten. Dit leidt tot onnodige vertraging waarbij je geduld op de proef wordt gesteld.

Moderne puzzels, ouderwetse gebruiksvriendelijkheid

In Tin Hearts is het dus de bedoeling de tinnen soldaten naar de deur voor het volgende level te begeleiden. Middels het juist plaatsen van objecten kun je de kleine poppetjes van richting laten veranderen om ze de juiste kant op te sturen. Hierbij valt te denken aan het neerzetten van geometrische blokjes, maar het verplaatsen van een trein kan bijvoorbeeld ook van invloed zijn op de koers van onze volgzame tinnen makkers. Hiermee komt gelijk een sterk punt van deze puzzelgame naar voren, de grote hoeveelheid opties die je kunt gebruiken om voor een juiste verplaatsing te zorgen. Tin Hearts draait heel erg om het begrip transfer; het geleerde in nieuwe situaties toepassen. Leer je net dat je met een kanon een boek neer kan schieten, blijkt in een volgend level dat je ook van het ene naar het andere kanon kan schieten. Het gebruik van objecten in combinatie met het voortbewegen van de tinnen soldaten gebeurt op vele creatieve manieren.

Er zijn echter langere levels waarbij de grote hoeveelheid opties overweldigend kan aanvoelen. De game gooit je vanaf het eerste level al in het diepe, het is aan jou om proefondervindelijk te leren wat je met de tinnen poppetjes en objecten kunt doen. De ene gamer houdt van deze manier van ontdekken en gaat middels trial-en-error aan de slag. Iemand die gebaat is bij enige structuur zal toch al snel gebruik willen maken van een hint. Een hintsysteem zit blijkbaar in de game, getuige de onbewust ontgrendelde achievement 'finish de levels' in het eerste verhaalstuk door hoogstens van drie hints gebruik te maken. Echter is het mij na vele levels nog steeds niet duidelijk hoe je van hints gebruik kunt maken. Daarnaast zijn er geen checkpoints in levels. Als je een puzzel niet weet op te lossen en wil stoppen, start je weer vanaf het beginpunt. Er zullen genoeg spelers zijn die de game na een lange puzzel vol frustratie aan de kant leggen en niet meer aanraken door hoe gebruiksonvriendelijk Tin Hearts soms kan aanvoelen. Wel kun je zeggen dat deze wijze van ontdekken past in de tijdsgeest van de game, in de Victoriaanse Tijd kon je namelijk geen informatie opzoeken om puzzels op te lossen.