Review: Tomb Raider: Underworld PlayStation 3

In de review van Peter konden jullie lezen hoe de Xbox 360-versie van Tomb Raider: Underworld het er van afbracht. Het nieuwste avontuur van de Britse archeologe verdubbelde ondermeer zijn behoefte om een Xbox 360 aan te schaffen, nadat zijn PlayStation 3 naar de sodeju was gegaan. Nu is het mijn beurt om met Lara te spelen en met jullie te delen of Lara net zo behendig rondslingert in de PlayStation 3-versie.

Ontwenningsverschijnselen?

Nadat ik mijn gameseries artikel over Tomb Raider had afgerond vroeg ik mezelf af: Wat boeide mij in deze serie nu zo? Was het echt het verhaal of was ik meer gecharmeerd van Lara Croft? Jaren geleden had ik mijzelf dezelfde vraag kunnen stellen en zou ik geantwoord hebben dat ik het verhaal goed vond. Maar dat is bijna een onmogelijke gedachte, want het verhaal begon pas lekker te lopen vanaf het vierde deel.

Het verhaal is dus nog wisselvalliger dan een ADHD patiënt. Soms reken ik de uitgever van alles aan vanwege het verkloten van 'n van mijn tofste series. Althans, qua graphics hebben ze grote sprongen gemaakt, maar het verhaal is van alle kanten vernaggeld.

Het is net zoiets als de bijbel opnieuw uitbrengen, waarbij het verhaal dat Jezus gekruisigd is ineens verzonnen blijkt te zijn. Extreem voorbeeld, maar nu weet ik nog steeds niet of Lara in deel vier is gesneuveld of dat ze nipt aan de dood is ontsnapt. Met een beetje fantasie kun je wel bedenken wat er is gebeurd, maar hoe dan ook blijft het raar dat de ontwikkelaar voor zo'n einde kiest en ons geen duidelijkheid daarover geeft. Weet de ontwikkelaar het verhaal zelf nog wel precies?

The story will never end?

Terug naar Tomb Raider: Underworld, dat een vervolg moet zijn op (") Tomb Raider Legend, of Anniversary? Hoe dan ook, het is ergens een vervolg op. Ik kan dan wel blond zijn, maar zelfs bij dit deel is me niet helemaal duidelijk waar het verhaal nu precies om draait. Je overleeft als enige een vliegtuigcrash, waarbij je ouders zouden zijn omkomen. Later kom je er echter achter dat je vader niet in het vliegtuig gezeten heeft, maar op expeditie was naar oude schatten. Zo vader, zó dochter. Het verhaal heeft een andere wending gekregen en je besluit om op onderzoek te gaan naar de plek waar jouw vader voor het laatst is gezien, voordat hij omkwam tijdens zijn expeditie. Meer zal ik niet verklappen, dus snel door naar het grafische plaatje.

Groen is gras, groen is gras onder de mijne voeten

De omgevingen zien er ontzettend goed uit, en dat verbaast me ook niet na het spelen van Anniversary. De game speelt zoals een echte TR-game hoort te zijn. Rustige omgevingen, die je in alle kalmte kunt overzien. Het adventure/puzzel-element is weer volop aanwezig, zoals vanouds. De omgevingen zien er nogmaals, echt prachtig uit. Als je door de struikgewassen rent, duwt Lara ze letterlijk van zich af en komt ze er viezig uit. De levels zijn erg gevarieerd wat betreft spring-, klauter-, zwem- en zoek-plezier/werk. Waar je voorheen werd vergezeld van een neger als voice-over, die je continu in je oor de les probeerde te lezen, heeft ze daar nu een hele andere verhouding mee gekregen. Gelukkig hebben ze dat bij Tomb Raider Legend laten liggen, en niet meegenomen naar dit deel. Daarnaast hield Lara het in de vorige delen geen vijf minuten onder water uit, maar heeft men in TRU de nodige maatregelen getroffen. Eindelijk een plus puntje dat de game verdraagzamer maakt dan zijn vorige delen.

Makkelijk is zat

Het overmatige gebruik van quick time events heeft de ontwikkelaar eruit gesloopt, hetgeen TRU een stuk toegankelijker maakt. Echter voor de diehard gamer waren ze sowieso al geen ruk aan, waardoor ik TR Legend zelf in minder dan acht uur uitspeelde.

Camera, Scheiße, wo bist du?

Helaas voelt de game op sommige punten niet af aan, maar daar lijden helaas steeds meer games aan tegenwoordig. Zo maakte de camerapositie al veel frustraties los tijdens een speelsessie in Leipzig, waar ik tot vandaag nog vriendelijk doch vermoeiend aan herinnerd word door Bart. Jammer dat ze deze niet hebben verbeterd. Als je een snelle actie verwacht, dan wil je namelijk dat de camera met hetzelfde tempo meedraait en niet de andere kant opdraait, waardoor je gehinderd wordt bij een snelle sprong en vijf meter naar beneden dondert, om vervolgens alles weer opnieuw te moeten doen.

De game is daarnaast niet zo heel erg lang, waardoor ik meer het idee heb dat TRU meer het gat moest opvullen om Eidos uit de rode cijfers te houden. Een tip voor de uitgever: Geef de heren bij Eidos in het vervolg wat meer tijd, want er zijn een hoop zaken recht te zetten met betrekking tot het verleden van de serie.