Review: Trek to Yomi - Een helse wandeltocht PlayStation 5

Het komt vandaag de dag zelden voor dat ik echt uitkijk naar een game. Toch passeert er zo nu en dan een trailer waarbij ik denk “Ja! Daar heb ik nou echt zin in!”. Ondanks dat dat gevoel zo zeldzaam is, wist Devolver mij dat gevoel te geven tijdens de aankondigingstrailer van Trek to Yomi. Trek to Yomi is een unieke ervaring die voortkomt uit pure passie. Liefde voor de Japanse cultuur sijpelt door iedere pixel op het scherm, maar of dat altijd iets goeds is, gaan we beleven in deze Trek to Yomi review!

Bloody revenge

Wat ooit begon in de pen van Trek to Yomi-bendenker Leonard Menchiari, is verwezenlijkt door het Poolse Flying Wild Hog Studio. Menchiari had de gedachte om een meeslepend verhaal geïnspireerd door de samoerai films van de jaren ’50 en '60 in gamevorm op het scherm te toveren. Dat is goed gelukt, niet alleen qua verhaal, maar ook qua look and feel. In Trek To Yomi kruipen we in de rol van Hiroki. Hiroki wordt op jonge leeftijd gevonden door een samoerai die hem al snel onder zijn hoede neemt. In rap tempo transformeert Hiroki van vondeling tot protegé en leert hij wat het betekent om eer, moed en plicht hoog in het vaandel te hebben. De dochter van zijn leermeester, Aiko, is zijn grote geliefde, maar in de vrij primitieve wereld van het Japanse landschap kan iets moois al snel overslaan in iets verschrikkelijks.

Op jonge leeftijd ziet Hiroki hoe zijn geliefde dorp wordt uitgemoord door de tiran Kagerou. Deze bandiet heeft de ambitie om koste wat kost aan de top te komen. Zijn manier om aan de macht te komen is behoorlijk bloederig, maar Hiroki weet Kagerou onaangenaam te verrassen op jonge leeftijd. Toch ontkomt Hiroki niet aan deze plaaggeest en voor je het weet eindigt de jonge samoerai in Yomi, oftewel het land van de doden. Er is echter een uitweg mogelijk, maar de uitgang van Yomi bereik je niet zomaar. Trek to Yomi is een stijlvolle hack ’n slasher waarbij je gaandeweg het avontuur steeds sterker wordt. De besturing is eenvoudig, maar naarmate je verder komt, speel je steeds meer geavanceerde skills vrij. Een aantal van deze vaardigheden zijn verplichte kost, maar het gros speel je vrij middels collectibles. Handig, want de tegenstand neemt met ieder level toe.

Stijlvol en simplistisch

Het ontwikkelteam van Trek to Yomi is overduidelijk erg trots op het eindproduct. Gedurende de ontwikkeling hebben allerlei historici zich bemoeid met de accurate portrettering van de Japanse cultuur. Dit sijpelt door in de vele collectibles die te vinden zijn, de manier waarop het verhaal uit de doeken wordt gedaan en door hoe de game eruit ziet. Trek to Yomi is bijzonder mooi gestileerd. Het zwart-wit-effect zet direct de juiste toon en ook het (optionele) graan- en bloomfilter zijn een goede aanvulling. Daarnaast knalt de achtergrond vaak van het scherm en zijn de zwaardgevechten op momenten erg goed getimed wanneer je op bijvoorbeeld een brug of achter een papieren kamerscherm staat. Wat betreft de besturing is Trek to Yomi simplistisch doch effectief. Alle zwaardvechtsegmenten spelen zich af in een 2.5D-omgeving, verkenning gebeurt juist veelal in de 3D-omgeving. Dit voelt niet geforceerd aan, maar vloeit eigenlijk naadloos in elkaar over. Het vechten zelf draait voornamelijk om timing. Met L1 verdedig en parry je, na de parry kan je met vierkantje een lichte aanval uitvoeren en met driehoekje een zware aanval inzetten. Timing is alles, want op hogere moeilijkheidsgraden betekent een mislukte parry veelal het einde van de rit. Gaandeweg het verhaal kom je echter ook wapens tegen die je op afstand moeten helpen. Munitie is schaars, maar het kan je net dat beetje voordeel geven.

Alhoewel de game er esthetisch bijzonder aangenaam uitziet, komt dat niet zonder prijskaartje. Het zwart-wit-effect, de filters en de art style kunnen er tezamen voor zorgen dat jij en de omgeving bijzonder slecht van elkaar te onderscheiden zijn. Zeker wanneer je in de latere levels terecht komt, gaat zichtbaarheid een grote rol in de negatieve zin spelen. Jammer, want dit kan leiden tot onnodige foutjes die enkel zorgen voor frustratie. Zo krijg je tegen het einde van het verhaal een lichtgevende bal om je heen zweven, de vijanden zijn echter ook zo goed als wit. Wanneer deze in het diep zwarte contrast staan is dat geen probleem. Komen de vijanden echter dichterbij, dan zijn ze van een afstandje vrijwel onzichtbaar. Nu valt hier natuurlijk wat in te tweaken met de contrast instellingen, maar prettig is het sowieso niet.

Liefde, eer en wraakzucht

Trek to Yomi is een constant leerproces. Niet alleen qua gameplay, maar ook wat betreft de denkwijze en persoonlijke groei van Hiroki. De jonge samoerai schiet wat betreft emoties van hot naar her en alles daartussenin. Uiteindelijk bepaal jij het pad dat Hiroki moet bewandelen. Dit doe je middels keuzemomenten die af en toe de revue passeren. Veel impact hebben de keuzes over het algemeen niet, maar het laatste keuzemoment doet er wel degelijk toe. Die keuze bepaalt namelijk als wat voor persoon Hiroki uit Yomi komt. Een andere persoonlijkheid betekent automatisch ook een ander einde en dit is waar de replayvalue voornamelijk uit voortkomt. Trek to Yomi beschikt over drie verschillende eindes. Wil je deze allemaal zien, dan dien je de game dus op zijn minst driemaal van begin tot eind door te spelen.

Het doorspelen van de game kan je doen op vier verschillende moeilijkheidsgraden, bestaande uit: Kabuki, Bushido, Ronin en Kensei. De eerste drie doen precies wat je ervan verwacht. Kabuki is bijzonder eenvoudig, Bushido maakt het al wat lastiger en Ronin biedt als enige een beetje uitdaging. Tenminste, totdat je na je eerste playthrough de Kensei-moeilijkheid vrijspeelt. Deze modus gaat uit van een one hit-one kill systeem. Niet alleen bij jou, maar ook bij de tegenstander. Perfectie is dus een vereiste. Helaas is er geen New Game+ beschikbaar. Gaandeweg je avontuur speel je allerhande dingen zoals Stamina Boosts, Health Boosts, Collectibles en Skills vrij. Speel je de game uit, dan kan je geen save herladen of een nieuwe game met de verzamelde objecten starten. Onbegrijpelijk, want zodra je een collectible mist en een checkpoint activeert, kan je veelal niet meer terug. Ga je dus voor perfectie, dan moet je dat in één playthrough doen. Gelukkig duren playthroughs (cutscenes zijn skippable) niet bijzonder lang wanneer je de game echt onder de knie hebt. Desalniettemin is het gebrek van een New Game +-modus uiterst zonde.