Review: Wild Hearts - Om wild van te worden PlayStation 5

De Monster Hunter-franchise gooit al jaren hoge ogen als het aankomt op het jagen van monsters in games. Capcom heeft het wat dat betreft goed voor elkaar en staat al geruime tijd op eenzame hoogte binnen dit genre. Toch heeft dat Koei Tecmo en Electronic Arts er niet van weerhouden om ook een gooi te doen een puike monsterjager-game te creëren. Het resultaat is Wild Hearts. Een soortgelijke game maken is natuurlijk leuk en aardig, maar uiteindelijk wil je er ook iets unieks in terugvinden. Daar heeft Koei Tecmo iets op bedacht. Of dit voldoende is om een goede game te produceren lees je in deze review.

Gameplay boven verhaal

Ik zal gelijk maar even met de deur in huis vallen: het verhaal in Wild Hearts heeft niet zo heel veel om het lijf. Is dat erg? Totaal niet. Uiteindelijk draait het in een game als Wild Hearts namelijk maar om één ding: gigantische monsters een flinke kop kleiner maken. Je speelt als een naamloze krijger. Althans, je mag zelf de naam bedenken voor je hoofdpersonage. Het uiterlijk overigens ook. Zo breng je je eigen beetje persoonlijkheid in je verhaal. Wild Hearts speelt zich af in de wereld van Azuma, dat zich laat onderverdelen in een aantal verschillende regio's en een dorpje Minato. Het land wordt geteisterd door uit de kluiten gewassen wandelende natuurrampen die Kemono heten. Deze beesten hebben een overdosis natuurlijke krachten tot zich genomen, maar in plaats van dat het ze fataal werd, zijn ze uitgegroeid tot kolossale monsters.

Lekker laten gaan zou je denken, want om het op te nemen tegen zulke sterke monsters is geen beginnen aan. Ware het niet dat door de wildgroei aan Kemeno het dorpje Minato in gevaar dreigt te komen. Aangezien dit het einde van de mensheid betekent, loont het misschien toch de moeite om te proberen deze natuurfenomenen uit te roeien. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar je hoeft het in ieder geval niet met je blote handen te doen. Heel toevallig ben jij natuurlijk de enige ter wereld die speciale bouwwerken kan maken die jou kunnen helpen op je avontuur. Deze bouwwerken heten Karakuri en komen in verschillende vormen en maten. Niet alleen kun je er aardige schade bij je vijanden mee toedienen, ook kun je spullen maken die jou helpen tijdens je avontuur.

Karaku-wie?

Karakuri laten zich opsplitsen in reguliere Karakuri en Dragon Karakuri. De reguliere Karakuri zijn hulpmiddelen en wapens om je te helpen bij je avontuur. Je kunt bijvoorbeeld een kistje neerzetten, waardoor je kunt klimmen. Of een springveer om een langere afstand ineens mee te overbruggen. Handig als je uit het heetst van de strijd moet zien te komen in een gevecht. Deze reguliere Karakuri zijn ook te combineren in ontzettend veel verschillende vormen. Stapel je bijvoorbeeld drie springveren op elkaar, dan verschijnt er een enorme hamer die een grote klap schade uitdeelt aan je tegenstander. Deze Karakuri gebruik je dus ontzettend veel tijdens de gevechten. Althans, als je slimt bent want ze helpen je enorm. De reguliere Karakuri zijn in principe tijdelijk en verwijnen weer als je ze hebt gebruikt in een gevecht. Deze Karakuri worden gebouwd van materialen die je uit speciale stenen en bomen haalt.

De Dragon Karakuri zijn van een andere orde. Dit zijn blijvende bouwsels en ook hier zijn veel verschillende soorten van. Je kunt hiermee bijvoorbeeld een tent opzetten wat als een fast travel punt fungeert. Ook kun je een kampvuur maken, een zipline, een jachttoren om Kemono mee op te sporen en nog veel meer. In tegenstelling tot de reguliere Karakuri maak je deze bouwesels niet van materialen uit stenen en bomen. Je bouwt deze aan de hand van zogeheten Dragon Pits, een soort plekje in de grond die je kunt activeren en upgraden. Des te meer je er vindt en upgrade, des te meer Dragon Pit capaciteit je hebt en daarmee kun je vervolgens weer meer bouwwerken opstellen. Ieder soort bouwwerk wordt vervaardigd uit een element uit de natuur. Een tent correspondeert bijvoorbeeld met de kracht van de aarde. Zet je een tent neer, dan gebruikt deze dus Dragon Pit capaciteit van de aarde. Het neerzetten van een tent heeft op die manier dus geen invloed op het kunnen neerzetten van bijvoorbeeld een jachttoren, die gebruikmaakt van het element water.

Het is niet eerlijk, zij zijn groot en ik ben klein

Wild Hearts draait natuurlijk voor het grootste deel om het vechten tegen de grote monsters. Je kunt gewoon de wijde wereld - voor zover je de verschillende regio's zo kunt noemen - intrekken, monsters verslaan en materialen zoeken. Het verhaal bestaat uit verschillende hoofdstukken. Over de duur van deze hoofdstukken spelen de seizoenen een belangrijke rol in de regio's en daarmee ook voor de monsters die er leven. Dezelfde type monsters kunnen dus ook in verschillende variaties rondlopen. Een slimme manier van de ontwikkelaar om met dezelfde modellen toch wat meer diversiteit er in te houden. Ieder monster heeft bepaalde zwakke plekken. Als je die kapot schiet, komen er Kemono orbs vrij. Met deze orbs kun je je Karakuri upgraden en dat gaat je ook wel helpen tijdens de game. Ook kan dit een aantal andere positieve effecten hebben. Zo kun je bijvoorbeeld upgraden dat je meer healing items met je mee kunt dragen. En geloof me, die wil je wel.

De gevechten voelen aan zoals die in een Monster Hunter-game. Het enige verschil is dat je Karakuri in je arsenaal hebt. Verder is het vooral ontwijken en proberen om je tegenstander zoveel mogelijk schade toe te dienen zodra dit mogelijk is. Als je te onvoorzichtig bent en wild op een monster in gaat staan hakken, dan krijg je er al snel spijt van. Veel van de Kemono richten enorme schade aan. Voor als ze van hun kalme status overgaan op hun woedende vorm. Kijk er dan niet raar van op als met sommige aanvallen je levensbalk in één keer volledig leeggezogen wordt. Het is dus de kunst om op tijd te healen, goed te ontwijken en de verschillende aanvalspatronen van de tegenstanders te leren kennen.

Samen is leuker dan alleen

Je kunt Wild Hearts natuurlijk helemaal alleen doorspelen, maar naast dat het moeilijk is, is het ook minder leuk. Daarom kun je op elk moment in de game van een ander springen. Door de hele wereld heen staan Hunter Gates. Als je hiermee communiceert kun je zien waar anderen mee bezig zijn en kun je meedoen. Helaas is het wel van korte duur, want zodra de Kemono verslagen is, keer je weer terug naar je eigen game. Je kunt dus niet aan een stuk met drie man de game doorspelen. Het had leuk geweest als je de keuze had om meerdere missies achter elkaar met een vriend of vriendin te doorlopen. Dat kan nu nog steeds, maar werkt een stuk omslachtiger. Je moet dan namelijk nadat je eruit bent gegooid via het menu weer connecten met degene met wie je het laatst hebt samengespeeld. Neemt niet weg dat deze game als alternatief bij uitstek ook best geschikt is om met wildvreemden te spelen.

De wereld van Azuma ziet er overigens voor het overgrote deel schitterend uit. Voor de seizoenen komen mooi terug in de verschillende gebieden en zijn mooi neergezet. Dit wordt allemaal ondersteund door de muziek, die de sfeer van de game erg goed aanvult. Toch is niet alles koek en ei in Wild Hearts. De perfomance laat soms nog weleens te wensen over en waar de game er grotendeels goed uit ziet, is niet alles mooi uitgewerkt. Zo zag het er best slecht uit als het begon te sneeuwen in de game. Een beetje alsof er ruis in de televisie zat. Ook gebeurde het nog weleens dat de camera door de grond clipte of dat er wat framedrops waren. Een keer gebeurde het mij zelfs dat tijdens een gevecht het geluid een moment volledig wegviel en daarna niet meer synchroon liep. Het zijn dit soort imperfecties die hopelijk met de tijd worden opgelost, maar Wild Hearts nu een bijna perfecte score in de weg staan.