Review: Sherlock Holmes: The Devil's Daughter PlayStation 4

Sherlock Holmes heeft mij altijd al kunnen bekoren. De vele films, de serie, maar ook de games weten mijn aandacht altijd vast te houden en mij te entertainen. De mysterieuze verhalen, de ogenschijnlijk occulte zaken die achteraf allemaal te verklaren zijn, ik ben er gek op. De laatste twee games die ik speelde waren: Sherlock Holmes: Crimes & Punishments en The Testament of Sherlock Holmes. Het waren prima games, niet perfect maar wel vermakelijk en boeiend genoeg. Ik ben benieuwd of Sherlock Holmes: The Devil's Daughter een plekje in dit rijtje kan verdienen. Laten we eens gauw mijn 'casebook' openen.

Case 1: De diepte in

Het verhaal van Sherlock Holmes: The Devil's Daughter is een tikkeltje meer diepgaand dan in de voorgaande games het geval is. Meestal zijn het vijf losse zaken die je op moet lossen, dus komt dit neer op vijf losse verhalen die je speelt. Dit keer draait er buiten deze vijf zaken om een ander verhaal op de achtergrond mee. Ik wil niet teveel verklappen, maar in grote lijnen gaat het om de dochter van Sherlock Holmes, die langs komt en een paar problemen, voorzien van een snuf drama, heeft meegenomen. Het is toch wel een knap staaltje schrijfwerk, want dit keer ben je niet alleen benieuwd naar de vijf zeken die je oplost, maar ben je ook geïntrigeerd door het verhaal op de achtergrond. Dit geeft de game net even wat meer diepte en dat is altijd fijn.

Case 2: Een mysterieus contrast

De gameplay komt nagenoeg op hetzelfde neer wanneer je het vergelijkt met de vorige games. Heb je de vorige games gespeeld? Verwacht dan geen baanbrekende vernieuwingen op het gebied van gameplay. Wel hebben Sherlock Holmes en Watson allebei schijnbaar dezelfde verjongingskuur besteld, want beiden zien er behoorlijk jonger en daardoor anders uit. Dit was wel even schakelen, maar uiteindelijk was ik er zo aan gewend. Wel geef ik toch de voorkeur aan het wat oudere uiterlijk van de heren. Even terugkomend op de gameplay, het is weer zaak om personages te analyseren om zo een karakterprofiel te kunnen schetsen. Wat wel nieuw is, is dat je dit keer kan falen in je analyse en zo een niet accuraat karakterprofiel schetst. Dit kan soms erg irritant zijn, omdat je incorrecte karakterprofielen kunnen leiden tot verkeerde conclusies en dat wil je natuurlijk niet. Soms is het gewoon giswerk en dat is wel jammer. Rode ogen kan van een huilbui zijn, maar diegene kan ook ziek zijn. Er is geen weg terug als je een verkeerde keuze maakt tijdens het analyseren en dat is erg spijtig. Je kan als je het analyseren te lastig vind of tijd wilt besparen, de analyse ook skippen. Je krijgt dan meteen het juiste profiel, maar toch voelt dit een beetje als cheaten.

Het volgende punt in mijn casebook gaat over het andere speurwerk. Je kan weer zoals gewoonlijk je verbeelding of instinct gebruiken om voorwerpen of aanwijzingen te vinden. Wel blijft het jammer dat je dit niet op eigen initiatief kan gebruiken. De game geeft precies aan wanneer je je instinct en wanneer je je verbeelding moet gebruiken en dat voelt wel erg aan als aan het handje lopen. Het gekke is dat sommige puzzels later in de game meer bestaan uit een trial en error, omdat je totaal geen hints krijgt of zelfs je casebook niet kunt openen. Nadat je een paar keer dood gaat of te lang ermee bezig bent, krijg je weer de optie om te kunnen skippen. Er waren soms kleine delen waarin ik er toch maar voor koos om te skippen, gewoonweg omdat ik totaal geen idee had waar ik op moest letten. Uit frustratie skip je dan maar de puzzel tegen je zin in, het is natuurlijk veel leuker om het allemaal zelf te doen. En dat valt meteen op, in de voorgaande games hoefde ik nooit te skippen. Aan de ene kan houdt deze game je dus erg aan het handje, maar aan de andere kant is de game soms te onduidelijk of te frustrerend en dat is een raar contrast. Gelukkig blijven de cases interessant om op te lossen en het speuren naar aanwijzingen blijft verslavend.

Case 3: Het Wiggens debacle

De game probeert ook wat vernieuwingen door te voeren, maar helaas komt niet alles even lekker uit de verf. Zo zijn er enkele actiescenes aan de game toegevoegd, waarschijnlijk met als doel de game wat meer vaart te geven. Echter zijn bepaalde actiescenes nogal frustrerend, met name een vluchtscene door een bos en moeras. Op deze momenten wordt het wel erg duidelijk hoe houterig onze speurheld zich eigenlijk beweegt. Hierdoor legde ik best vaak het loodje, puur omdat Holmes net even anders reageert dan ik zou willen. Ook het balanceren op balken hadden ze wat mij betreft weg mogen laten, dit voelt geforceerd en zelfs pijnlijk aan in de vingers. Dit was althans mijn ervaring hiermee. Verder kun je nu wat meer door de straten van London lopen. Het ziet er wel aardig uit, maar verder kun je niet zo heel veel doen. Ja, je kan handje drukken en op een balk balanceren, nou joepie zeg. Ook kun je nu bijvoorbeeld Wiggens besturen, het jongetje die Holmes in de voorgaande games wel eens inschakelde voor hulp. Wel weer spijtig dat je als Wiggens meteen een ietwat onduidelijke en geforceerde stealth sectie voorgeschoteld krijgt. Ik had meteen het gevoel van, ik wil speuren met Holmes, opzouten met die Wiggens.

Case 4: Kale plekken

Wat tevens ook niet lekker uit de verf komt, zijn de personages en diens stemmen. De 'schutting' kent zeg maar nog wat kale plekken en had wat dat betreft wel op sommige plekken meer 'geverfd' mogen worden. De omgevingen zijn wel aardig weergegeven en geven een sfeer van weleer, maar niet heel erg next-gen waardig. Daarentegen zijn de stemmen vaak wel van bedroevend niveau. De lippen lopen veelal niet gelijk en soms komen stukken tekst heel erg 'voorgelezen' over. In een dikke actiegame valt hier mee te leven, maar in een verhalende game wordt het gauw storend. Ook op technisch vlak kan de game soms wat irriteren. Zo kwam het voor dat er haperingen in het beeld te zien waren en af en toe zag ik een witte flikkering in het beeld. Als je de eerste keer de game opstart zou ik een lekkere boterham gaan smeren, ik moest drie minuten wachten voordat de game was geladen. Tussen de levels door is het gelukkig wat korter, maar anderhalve minuut laden, omdat je naar een andere locatie reist kan eigenlijk niet meer in de wereld van next-gen.