SpellRogue review - Dobbelen tot je een ons weegt

Mocht je al wat langer op Gameliner rondhangen, dan zul je waarschijnlijk wel een beetje weten wat voor soort games ik leuk vind. Toen ik hoorde dat er een fantasy roguelike deckbuilding game uit zou komen, waarbij je middels het gooien van dobbelstenen magische spreuken moet uitspreken, was ik ook gelijk enthousiast. Nadat ik SpellRogue-ontwikkelaar Guidelight Games mocht interviewen en ik een uniek kijkje achter de schermen van deze game kreeg, werd mijn interesse alleen nog maar meer gewekt. Is mijn voorbarige enthousiasme terecht, of juist niet? Je leest het in deze review!

Het hart van de kaarten en de dobbelstenen

SpellRogue is een roguelike deckbuilding game. De Voidwalkers terroriseren de wereld en zij kunnen alleen een halt toegeroepen worden door sterke magiërs die Dice Slingers worden genoemd. Deze Dice Slingers bezitten de kracht om sterke spreuken te gebruiken, maar moeten dobbelstenen gooien om deze spreuken te kunnen uitspreken. Zie het als het mana-systeem bij andere games, waarbij elke spreuk een bepaalde hoeveelheid mana vereist om te kunnen worden gebruikt, vereisen de spreuken in SpellRogue een bepaald aantal ogen op de dobbelsteen. Er zijn op dit moment drie verschillende Dice Slingers waar je mee kunt spelen. Lapis is de eerste Dice Slinger waar je mee kunt spelen. Hij gebruikt een deck dat gebaseerd is op het element water. Uiteindelijk speel je Hazel vrij, die een deck gebruikt dat gebaseerd is op het element aarde en tot slot kun je ook Azar nog vrijspelen. Hij bezit een deck met kaarten die op vuur zijn gebaseerd. Ondanks dat de magiërs en hun kaarten op verschillende elementen zijn gebaseerd, zijn de vijanden dat niet. Ik had het wel leuk gevonden als zij ook elementen zouden hebben en je middels een soort steen-papier-schaar-mechanic sterktes en zwaktes zou hebben.

De drie verschillende magiërs bezitten dus allemaal een set kaarten die gebaseerd zijn op een specifiek element. Elk van deze personages heeft dus ook een andere speelstijl. Elke magiër heeft ruim honderd kaarten die je gaandeweg vrij kunt spelen, dus hoe langer je speelt, hoe meer combinaties je kunt maken. Ik vind dat je aan het begin erg rustig kennis kunt maken met de verschillende mechanics in de game en met de verschillende kaarten die je tot je beschikking zult hebben. Daar je aan het begin alleen nog maar met Lapis kunt spelen en je nog niet zoveel kaarten hebt om uit te kiezen, word je dus niet gelijk in het diepe gegooid.

Eindeloze combinaties

De kern van SpellRogue is dus het bouwen van een deck met spreuken waarmee je je vijanden te lijf kunt gaan. Deze vijanden vind je op een map waarbij je elke keer moet kiezen welke kant je op wilt gaan. Soms kom je in een gevecht met een groep vijanden of elite-vijanden. Wanneer je het gevecht gewonnen hebt, krijg je de keuze uit een aantal kaarten die je aan je deck kunt toevoegen en krijg je wat geld. Op de map kun je echter ook een winkel tegenkomen, waar je je geld kunt spenderen om nieuwe kaarten, voorwerpen of artefacten te kopen. Deze voorwerpen en artefacten helpen je tijdens je reis. Voorwerpen kun je eenmalig gebruiken voor een effect, terwijl het effect van artefacten altijd merkbaar is. Daarnaast kun je ook rituelen verzamelen, die een krachtig effect geven nadat ze zijn opgeladen. Tot slot zijn er ook nog Shards te verzamelen waarmee je je kaarten een upgrade kunt geven, of een extra plek voor kaarten in je deck kunt ontgrendelen.

Er zijn dus genoeg dingen die je in SpellRogue kunt verzamelen om je op weg te helpen tijdens je reis. Dit zorgt enerzijds voor een leuk willekeurig element, omdat je niet weet welke artefacten en kaarten je op je pad tegen zult komen. Dit zorgt ervoor dat je constant je deck moet aanpassen aan de situatie en welke middelen je voor handen hebt. Anderzijds zorgt dit ook voor een enorme herspeelbaarheid. Wanneer je bijvoorbeeld net een beetje pech hebt met het artefact dat je krijgt, of net die ene kaart niet tegenkomt, kan je dat je run kosten. Voor je het weet, zit je een paar uur te spelen, omdat je toch elke keer weer opnieuw het gevoel hebt dat de volgende run beter zal gaan. Ik heb in ieder geval alvast heel wat uren aan deze game versleten.

Min-maxen als een echte pro

De gevechten zelf zijn uitdagend, maar nooit oneerlijk. Bij elk gevecht heb je de keuze uit maximaal zeven kaarten die je tijdens het gevecht kunt gebruiken. Elke kaart heeft één of meerdere effecten, zoals het toebrengen van schade aan de vijand, het aanbrengen van defensieve punten die schade die aan jou wordt aangebracht kunnen absorberen, of het aanbrengen van een speciaal effect aan je vijanden of jezelf. Om deze spreuken te kunnen uitspreken, moet je een aantal dobbelstenen gooien. Sommige spreuken hebben een specifiek aantal ogen nodig om uitgesproken te kunnen worden, andere alleen even getallen of juist oneven getallen. Ook zijn er spreuken die andere vereisten hebben om te kunnen worden uitgesproken, of die juist het aantal gegooide ogen kunnen manipuleren. Het is dus belangrijk om bij het bouwen van je deck een goede balans te vinden tussen offensieve en defensieve spreuken, maar ook tussen het aantal ogen dat je nodig hebt om ze te kunnen uitspreken. Wanneer je bijvoorbeeld alleen maar spreuken hebt die een even aantal ogen vereisen, kun je nog weleens een aantal beurten over moeten slaan als je toevallig alleen maar oneven ogen gooit. Gelukkig ben je lang niet alleen maar afhankelijk van rng, waarbij je overgeleverd bent aan hoe de dobbelstenen rollen. Er zijn genoeg kaarten die de uitkomst van een worp kunnen veranderen.

De combinatie van de honderden verschillende kaarten met verschillende effecten en de gameplay mechanic met het gooien van de dobbelstenen, zorgt ervoor dat je enorm veel flexibiliteit hebt om een deck samen te stellen dat enerzijds aansluit bij jouw speelstijl, maar anderzijds ook bij de situatie die je voorhanden hebt. Er is namelijk een grote variatie in vijanden en eindbazen die je tegen kunt komen en ze vereisen allemaal een andere aanpak. Dit zorgt soms voor erg pittige uitdagingen waarbij je echt het onderste uit de kan van je deck moet halen om ze de baas te kunnen. Wel moet ik zeggen dat het best wel een grind is om allemaal verschillende nieuwe kaarten en artefacten vrij te spelen. Soms blijf je wel voor ruim twintig runs op hetzelfde punt vastzitten, omdat je de juiste kaarten met de juiste effecten om ergens mee te kunnen dealen nog niet hebt vrijgespeeld. Gelukkig blijft de game voor een hele lange tijd leuk, zelfs al blijf je steeds falen.