Star Overdrive review - Een galactisch avontuur met een lege kern

Wat zou je doen als een oude bekende, mogelijk een ex, je na vijftien jaar opeens een SOS stuurt vanaf een verlaten planeet om te vertellen dat ze in gevaar is en jouw hulp nodig heeft. Zou je haar oproep beantwoorden of laat je haar aan haar lot over? Bios in Star Overdrive heeft op dat vlak een iets beter moreel kompas dan ik, want hij besluit erop uit te gaan om iemand van wie hij al vijftien jaar niks meer heeft gehoord uit de brand te helpen.

Gaat er iets in dat hoofd om?

Je speelt zoals hierboven benoemd als Bios, een ruimte avonturier, die besluit naar een buitenaardse planeet te haasten na een SOS van een oude vriendin van hem. Natuurlijk gaat dat mis, crasht zijn ruimteschip en is hij ook gestrand. Gelukkig heeft Nous voordat ze van de aardbodem verdween haar hoverboard achtergelaten die Bios gemakkelijk naar de verschillende landmarks kan brengen. Er is wat raars aan de hand op deze planeet, want het researchteam dat onderzoek wilde doen naar de grondstoffen is nergens te bekennen en het enige dat resteert zijn de gebouwen die door het team zijn gebruikt voor hun onderzoek en een paar losgeslagen monsters. Dit mysterie zorgt ervoor dat je de wereld in wilt trekken om op onderzoek uit gaan, maar dan heb je Bios. Bios is een stille held, letterlijk en figuurlijk. Het enige wat je van hem hoort zijn zijn voetstappen. Geen hiya of ah als hij aanvalt of hmpf of een kreun als hij geraakt wordt door een monster.

Het is totale stilte en dat is nogal storend, omdat er al weinig rumoer is in de wereld. Hij heeft ook totaal geen gezichtsuitdrukkingen, maar een constante neutrale blik op zijn gezicht die in elke situatie hetzelfde blijft. Het is een beetje raar als je bedenkt dat hij met spoed naar een buitenaardse planeet is vertrokken om iemand om wie hij geeft te redden, maar zijn gezichtsuitdrukking doet voorkomen alsof het hem niet boeit. Bij Link uit Breath of the Wild, waar deze game op geïnspireerd is, is het ook stil maar hij toont wel zijn stemming. Hij lacht als hij aan het koken is en kijkt argwanend als er monsters in de buurt zijn. Bij Bios mis ik die persoonlijkheidstrekjes heel erg en daardoor raak ik minder betrokken in het verhaal.

I’m riding on my hoverboard

Waar Star Overdrive wel de smaak mee te pakken heeft, is met de exploratie. Op je hoverboard over de verschillende landschappen racen is gewoon gaaf. Er zijn zelfs speciale secties, met de nodige boosters die als een soort snelweg fungeren. Het is ook mogelijk om je hoverboard te customizen met bijvoorbeeld extra vleugels voor meer hoogte, raketten voor meer snelheid, of meer stabiliteit met sturen. De vrijheid ligt volledig bij de speler met wat zij met hun vervoersmiddel willen doen. Het was helemaal gaaf geweest als ze deze customisation ook mogelijk was voor de jetpack. Die dient namelijk alleen als een extra jump boost. Ik snap dat ze de focus op de hoverboard willen houden, maar een keuze in vervoersmiddelen was leuk geweest.

De game draait en ziet er prima uit op de Nintendo Switch. Ik ondervond ook geen technische problemen tijdens het spelen. De voice acting van Nous is oké, maar ik had graag ook wat van Bios willen horen. De graphics zien er ook prima uit wat jammer is, want de wereld voelt vrij leeg aan in Star Overdrive. Het bestaat grotendeels uit lege vlakten met af en toe een gebouw van het onderzoeksteam dat het landschap onderbreekt. Ook daar ontbreekt de variatie een beetje, want ze hebben allemaal dezelfde rode kleur. Iets meer variatie was leuk geweest in de architectuur van de gebouwen.

Been there done that

Star Overdrive voelt een beetje als game die heel leuk had kunnen zijn, maar in de uitvoering net niet tot zijn recht komt. Zo heb je een emotieloos hoofdpersonage, wiens karakter niet bij het verhaal lijkt te passen dat de ontwikkelaar wil vertellen. De wereld die qua vervoermiddelen leuk is, maar waar weinig te ontdekken is op plotpoints na. Het is het allemaal net niet. Nu heb je ook dungeons in de game waar je door middel van puzzels oplossen nieuwe upgrade materialen kan vrijspelen. Dit moeten ‘creatieve puzzels zijn’, maar ze komen tot nu toe allemaal heel bekend voor en lijken op puzzels uit andere games die ik heb gespeeld. Platforming, zwaartekracht puzzels door objecten op platen neer te leggen, verschillende punten te activeren en ga zo maar even door.

In deze dungeon kun je ook nieuwe aanvallen leren voor je Keytar, het wapen van Bios. Deze zijn zo gaaf! Zo heb je een magnetische straal waarmee je objecten kunt oppakken en een afstand aanval waarmee je monsters in de lucht kan aanvallen of punten in je nabije omgeving kunt activeren.