Review: Starfield - Streeft naar de sterren Pc

Toen ik Starfield vorig jaar voor het eerst zag, was ik direct geïntrigeerd. Ik was namelijk al een tijdje op zoek naar een goede sci-fi RPG en ik wist dat Bethesda vermakelijke RPG's op de markt kan brengen. Zo heb ik enorm van de The Elder Scrolls-games en van Fallout genoten. Ik verwachtte dus dat Starfield "Skyrim in space" of "Fallout in space" zou zijn. Ik kan je in ieder geval alvast vertellen dat Starfield een echte Bethesda-game is. En ook weer niet.

Innerlijk is belangrijker dan uiterlijk

"Hey, you, you're finally awake." Deze iconische zin kent menig gamer en ook menig niet-gamer vast wel. Als ik denk aan Bethesda-games, denk ik aan spectaculaire openingsscènes zoals die van Skyrim, of de toffe live-action opening van Fallout 4. Ik had het eerste gedeelte van de opening achter de schermen tijdens gamescom al gezien, maar ergens hoopte ik toch op meer. Je begint als een mijnwerker, of Dusty, die op een andere planeet naar grondstoffen aan het delven is. Je vindt een mysterieus artefact dat je op een korte, maar intense, lsd-trip stuurt wanneer je het aanraakt. Je raakt buiten westen en als je weer bijkomt, krijg je de mogelijkheid om je personage aan te maken. Zoals we inmiddels van moderne RPG's gewend zijn, krijg je veel keuzes voor het kiezen van je uiterlijk, maar je kunt ook keuzes maken voor de achtergrond en persoonlijkheid van je personage. Dat laatste vond ik een enorm gave toevoeging, want waarom zou je alleen maar het uiterlijk van je personage moeten kunnen kiezen, als je die toch eigenlijk nooit ziet? Het kiezen van een achtergrond en tot drie optionele persoonlijkheidskenmerken bepalen welke speciale vaardigheden, bonussen of minpunten je personage heeft. Voor mijn eerste personage heb ik gekozen voor de Cyber Runner. Ik wilde namelijk eens kijken hoe stealth gameplay in Starfield is. In totaal zijn er twintig verschillende achtergronden die je kunt kiezen, dus voor elke speelstijl zal er vast wel iets tussen zitten.

Nadat je je personage hebt aangemaakt, word je gelijk in de actie gegooid. Je moet tegen een stel ruimtepiraten vechten, krijgt een ruimteschip cadeau en leert hoe je die moet besturen en sluit je uiteindelijk aan bij Constellation, een groep ruimtevaarders die het heelal verkent op zoek naar artefacten zoals die jij had gevonden. Vanaf daar kun je eigenlijk doen wat je wilt. Je kunt ervoor kiezen om de centrale verhaallijn te volgen om meer te leren over Constellation, het heelal en de verschillende artefacten, maar een Bethesda-game zou een Bethesda-game niet zijn als je niet overal waar je komt wordt doodgegooid met andere dingen die je kunt doen. Het Starfield-universum is enorm en smeekt je om verkend te worden. Dat is zowel het grootste pluspunt als het grootste minpunt aan Starfield.

Niet elke planeet is Disneyland

Na je verplichte intro-tutorial-segment ben je dus vrij om naar hartenlust de wereld te verkennen. De eerste grote nederzetting waar je naartoe gaat, is New Atlantis. Deze grote stad, die eruitziet zoals ik me voorstel hoe New York er over enkele honderden jaren uitziet, is groot en heeft allemaal verschillende winkels en andere interessante plekken die je kunt bezoeken. Ook kun je er verschillende NPC's vinden die je een sidequest geven. Wanneer je New Atlantis ziet, zou je denken dat de wereld van Starfield vol zit met zulke grote toffe plekken om te bezoeken, maar helaas is dat dus niet het geval. Er zijn een aantal andere grote steden, zoals Akila en Neon, maar de meeste planeten die je tijdens je avontuur bezoekt, zullen dit niet hebben. Nu snap ik dat niet elke planeet een grote hub-stad heeft die vol staat met NPC's, winkels en andere plekken om te bezoeken, maar ik had persoonlijk toch wel iets meer verwacht.

Wanneer je echter naar een andere planeet bent afgereisd, is er op elke planeet wel wat te doen. Elke planeet heeft wel iets waar je naartoe kunt gaan, iets dat je kunt ontdekken, of iets waar je interactie mee kunt hebben. Soms is het een verlaten nederzetting, of een grot die je kunt verkennen en soms is het gewoon wat lokale flora en fauna. Als je op een nieuwe planeet komt, kun je er van alles scannen en wanneer je alles op een planeet hebt ontdekt en gescand, kun je de data verkopen voor wat zakgeld. Ook kun je bijna alles dat je tegenkomt, zoals in eerdere Bethesda-games, oppakken en in je rugzakje steken. Ook in Starfield zorgt dat er op een gegeven moment wel voor dat je te zwaar bepakt bent en dat resulteert er weer in dat je veel meer zuurstof verbruikt dan normaal. In echte Bethesda-stijl wordt hoarden dus uitgelokt, maar ook bestraft. Er is dus in ieder geval iets van stimulans om naar elke planeet toe te gaan en deze volledig te verkennen, maar ik kan het niet helpen een tikkeltje teleurgesteld te zijn.

I'M A' FIRIN' MAH LAZER!!

Wanneer je echter wel op een plek komt waar flink wat te doen valt, dan is de gameplay ook wel echt vermakelijk. Door de aard van de game kun je er namelijk voor kiezen om je een weg uit een gevecht te praten, of guns blazing ergens in te stappen en iedereen overhoop te schieten. Beide vormen van gameplay, zoals we van Bethesda-games gewend zijn, zijn leuk. Als we het hebben over het praten en de dialogen, voelt Starfield aan als een echte Bethesda-game. De dialogen met NPC's voelen natuurlijk en je hebt zelfs de mogelijkheid om met sommige NPC's een relatie op te bouwen. Gedurende je avontuur kun je ook een aantal companions meenemen. Zij helpen je op je schip en je outpost, en maken het verkennen van levenloze planeten net wat gezelliger. Nu moet ik zeggen dat de verschillende companions die ik ben tegengekomen niet zo interessant zijn als Serana van Skyrim of Nick Valentine van Fallout 4. Het rekruteren van companions zorgt wel voor leuke bonussen en daar doen we het voor.

Een ander groot onderdeel van de gameplay, is de combat. Combat vindt zowel te voet als in je ruimteschip plaats en ik moet zeggen dat het daarmee wel aardig goed zit. Starfield kent een enorme hoeveelheid wapens, zoals verschillende pistolen en geweren, maar ook melee-wapens zoals messen. De gunplay voelt erg prettig en je merkt goed het verschil tussen bijvoorbeeld een laserpistool en een shotgun. De verschillende wapens kunnen ook worden uitgebreid met modificaties, zoals een vizier of een laser, maar ook met verschillende soorten extraatjes, zoals het doen van meer schade tegen een vijand die een volle gezondheidsbalk heeft, of het compleet negeren van een schild. Het neerhalen van vijanden, het verkennen van nieuwe gebieden en het voltooien van missies geven je allemaal xp. Wanneer je een level omhoog gaat, krijg je een skill point dat je kunt spenderen in één van de vijf verschillende skill trees. In combinatie met je achtergrond en traits kun je jezelf dus in een meedogenloze moordenaar, een gladde prater, of iets daar tussenin veranderen.

Het gaat niet om de eindbestemming, maar de reis

Ik had het in de vorige alinea al heel eventjes over combat in je ruimteschip. Naast vuurgevechten met ruimtepiraten, buitenaardse wezens en ander gespuis te voet kun je dus ook midden in de ruimte in een vuurgevecht raken. Ik moet zeggen dat ik dogfighting in Starfield ook als behoorlijk plezierig heb ervaren. Je kunt je ruimteschip uitrusten met verschillende soorten wapens, zoals lasers en raketten, waarmee je vijandige schepen compleet naar de gallemiezen kunt schieten. Wat echter ook leuk is, is de mogelijkheid om een schip uit te schakelen, het te enteren en over te nemen. Sommige ruimteschepen zijn enorm groot en het is best leuk om in een vijandig ruimteschip rond te lopen en kijken wat voor geks je allemaal in je rugzakje kunt steken.

Het dogfighten en enteren van ruimteschepen is echter het enige dat leuk is aan het ruimtevaart-gedeelte van Starfield. Ondanks dat je je schip zelf kunt besturen, zul je nooit zelf veel vliegen. Wanneer je naar een andere planeet wilt gaan, doe je dat namelijk door je Star Map te openen, een planeet uit te kiezen, een landingsplek uit te kiezen en na een paar cutscenes en laadschermen sta je op de planeet. Handmatig naar een planeet toe vliegen, of zelfs handmatig op een planeet landen wanneer je er via fast travel naartoe bent gegaan, is niet mogelijk. Nu kan ik me voorstellen dat niet iedereen erop zit te wachten om een uur lang te vliegen terwijl je asteroïden ontwijkt en op elk moment aangevallen kunt worden door ruimtepiraten, maar ik verwacht van een game die draait om het verkennen van het heelal op z'n minst wel dat ik zelf het heelal kan verkennen. Wat ik in games als Skyrim en Fallout 4 juist zo leuk heb gevonden, is juist het willekeurig rondlopen en dingen tegenkomen die mij weer verder kunnen afleiden van de centrale verhaallijn. De grote nederzettingen en de meer interessante planeten hebben dit echt wel, maar waarom kan dit niet gebeuren wanneer ik rustig in mijn ruimteschip door het heelal aan het cruisen ben?