Review: Table Tennis Nintendo Wii

Zwetend staat de chinees voor me, het balletje in zijn rechterhand, zijn batje in de linker. Ik ben er klaar voor, kom maar op met die kleine stuiterende bal. Ping! Daar komt 'ie dan. Met een woeste beweging slinger ik de Wii-mote, een kleine polsbeweging erbij. Pong! Daarop vliegt de kleine bal, een mooie spin hebbende, met een bloedgang vlak over het netje, maar wordt met gemak weer teruggeslagen. Nog bijkomend van mijn brute beweging ben ik nu dus mooi te laat. Dat zag ik niet aankomen en dat wordt dus weer oefenen, verdorie.

D'j� Wii

Er zijn nu al een aantal games die geport zijn naar de Wii vanwege de unieke controls van de console. Geen slecht idee uiteraard, want bij sommige games bewijst het een hele vooruitgang te zijn op de gameplay en dat is nu ook juist datgene wat het belangrijkst is aan een game: hoe het speelt. De wereld vol nieuwe mogelijkheden die is open gegaan met de Wii biedt daarom verbetering voor veel spellen. Dan alleen nu nog kijken of dit bij Rockstar's Tabletennis ook het geval is, een spel dat oorspronkelijk op de Xbox 360 is uitgebracht.

Zittend op vakantie

Dat veel mensen tafeltennis niet de boeiendste sport vinden is voor te stellen. Toch spelen veel mensen het iedere vakantie op de camping. Als kleine jongen liep ik ook iedere dag op vakantie mee met de "rond de tafel"-potjes. Op die momenten was het dan ook leuk om te doen, maar voor de meeste mensen gaat het toch niet verder dan een enkel recreatief potje meppen op vakantie. Dat je dan nu vanuit je luie stoel de sport kunt beoefenen zal daarom misschien ook maar weinig mensen doen opspringen uit die laatstgenoemde zetel.

Modi en sfeer

Toch is Tabletennis een leuke game om te spelen. Het heeft, ondanks dat het tafeltennissen is, toch de typische sfeer die alle Rockstar-spellen hebben en nijgt naar een wat grauwig wereldbeeld. De locaties waar je kunt tafeltennissen hebben ook echt een sterke sfeer en er is ontzettend veel feedback van het publiek. Helaas heeft Tabletennis weinig spelopties. Je kunt voor 'Tournament' kiezen, waarbij je aan verschillende toernooien kunt meedoen. Je begint in de regionale onderbond en eindigt bij de wereldkampioenschappen. Het leuke aan de amateurklasse is dat er ook een minder officiële sfeer hangt en er nog geregeld een gsm afgaat in het publiek. Bij de topklasse moet iemand dat uit het publiek natuurlijk niet meer wagen, dus blijft het er een stuk serieuzer en stiller. Hiernaast kun je nog wel wat andere modi doen, maar die voegen weinig toe.

Alles onder controle?

Aan de besturing is bij Tabletennis op de Wii op het eerste oog erg veel aandacht besteed. Je hebt ten eerste al drie verschillende besturingsmogelijkheden, die sterk je opties en speelstijl kunnen beïnvloeden. In de 'Standard Mode' heb je enkel de Wii-mote nodig en kun je door net echte slagen te maken de kleine bal naar de overkant mikken, met als je wil een mooi effect eraan. Bij de andere twee opties, 'Sharpshooter' en 'Control Freak', heb je de Nunchuk erbij nodig. Bij 'Sharpshooter' kun je beter bepalen waar je de bal terecht laat komen en bij 'Control Freak' kun je jouw eigen positie als speler ten opzichte van de tafel besturen. Op het eerste idee denk je daarom ook dat het een enorme verbetering zal zijn, de Wii-mote met een tafeltennis game, maar toch speelt het nauwelijks beter dan de Xbox 360 versie. De slagbeweging hoef je niet goed te timen, maar hoef je enkel vroeg genoeg te maken, waardoor jouw tafeltennisser braaf wacht tot hij of zij de bal kan slaan. Verder gebeuren er wel vaker vreemde dingen met de besturing, wat verwarrend werkt. Maar ondanks dat bestuurt Tabletennis op de Wii toch best goed, al is het natuurlijk echt even wennen. De effecten die je aan de bal kunt geven en de lobjes en smashes voelen, na enig oefenen, natuurlijk aan om te doen. Wanneer je wat beter wordt, ga je ook de andere besturingsopties waarderen, omdat ze meer diepte geven aan het geheel. Er gaat daarentegen wel weer veel tijd in zitten om ook die goed (genoeg) te kunnen, want op 'medium' zijn de tegenstanders al behoorlijk pittig.