Total Chaos review - Zinderende horror-waanzin

Het verhaal achter de horrorgame van vandaag is fascinerend te noemen. In 2018 bracht de Nieuw-Zeelandse Sam Pebbler een total conversion mod voor DOOM II uit, genaamd Total Chaos. Deze modificatie liet zien hoe ver je de GZDoom engine over z'n limiet kon pushen. Je confronteerde geen pixel-demons, maar 3D-nachtmerries en de survival-horror gameplaysystemen hadden eigenlijk vrij weinig meer te maken met het originele werk van John Romero en co. Anno 2025 mag Total Chaos rekenen op een remake. Eentje die meteen werd uitgegeven na de Xbox Partner Preview 2025. Ik ben in deze verknipte titel gekropen en kwam terug met knikkende knieën, een draaiend hoofd en bloed aan m'n handen. Je leest er alles over in de review van Total Chaos!

A Cry of Fear

Total Chaos biedt niet een alledaags narratief aan. Je spoelt na noodweer aan bij Fort Oasis - een vervallen eiland waar niks meer fatsoenlijk werkt of überhaupt is afgestoft in de afgelopen twintig jaar - terwijl je probeert te achterhalen hoe je weer heelhuids thuiskomt. Maar waar is thuis precies? En wie ben jij? De basis van het verhaal lijkt te ontbreken, maar gaandeweg leer je meer over de omgeving, de mensen in jouw leven en wie je was voordat je met je gezicht in de blubber arriveerde. De antwoorden die je achterhaalt bieden wellicht duidelijkheid, maar geen comfort. Hoe dieper je in de mentale smurrie van onze protagonist daalt, des te verontrustender jouw playthrough wordt.

Dieptrieste onderwerpen worden messcherp aangesneden in Total Chaos. Het is een game die niet bang is de confrontatie aan te gaan met de speler en neemt daarbij geen blad voor de mond. Serieuze onderwerpen, zoals depressie, zelfhaat, zelfkastijding en isolatie maken een opkomst. Total Chaos is niet bezig je de les te lezen, maar het laat wel de desastreuze effecten zien van een mens die moet zien te dealen met deze nachtmerries. Het is een psychologisch horrorverhaal pur sang, waarbij de executie misschien niet altijd even origineel is, maar het wel de speler weet te grijpen vanaf het eerste level. Total Chaos laat je niet meer los, totdat je de credits voorbij ziet rollen - en zelfs daarna duikt het verhalende materiaal nog sporadisch op in je grijze massa.

Dat Total Chaos zo'n aangrijpende horrorgame is, heeft het deels te danken aan het verhaal, maar ook de setting vervult hier een belangrijke rol. Fort Oasis is een locatie vol miserie. De stenen muren vallen bijna van ellende uit elkaar, terwijl het kleurenpallet geen enkel fel kleurtje bevat. Bereid je voor op een hoop grijs, zwart en strontbruin. Het is simpelweg een plek waar je niet wilt zijn - ideaal voor een horrortitel. Daarnaast kom je de nodige bodyhorror tegen, waardoor zelfs het deprimerende decor comfortabel gaat aanvoelen in vergelijking. Het is een sfeervolle bedoeling, maar je moet jezelf niet rijk rekenen met fantastische visuals en sterke performance. Total Chaos kan met vlagen een beetje gedateerd ogen, terwijl het ook dikwijls moeite heeft om een consistente framerate aan te tikken; zeker als je te maken krijgt met felle lichteffecten.

Condemned knokken

De mentale issues van onze protagonist uiten zich op diverse wijzes. Zo komt hij verschillende gedrochten tegen in Fort Oasis. Van de simpele Brutes tot de afschrikwikkende Longlegs - het bastion krioelt van de nachtmerriewezens. Als je gevoelig bent voor jumpscares en de neiging hebt om snel de benen te nemen, dan wordt Total Chaos een uitdagend project voor je. Niet alleen is deze titel bij vlagen oprecht eng; je wordt ook geforceerd om deze monsters aan te vliegen. Melee-combat staat centraal in Total Chaos en het is een van de weinige betrouwbare mogelijkheden om jezelf veilig te houden. Ja, er zijn ook geweren aanwezig, maar kogels zijn zeldzaam en simpelweg nooit voldoende om de dans te ontspringen. Gelukkig is koppen indrukken met zware objecten altijd een optie. Vrijwel alles kan je uit de omgeving plukken - van zware pikhouwelen tot roestige scharen - om zo een vuist te maken tegen de oppositie. De combat voelt ruw, heftig en genadeloos. Als je ooit Condemned: Criminal Origins hebt gespeeld, dan weet je ongeveer wat je te wachten staat. Het is een spelletje van geduld, uithoudingsvermogen en timing. Elke knal die je uitdeelt - of het nou een zwiep van een hakbijl is of het kruid van de shotgun - voelt gewichtig aan en de feedback is aanwezig. Het werkt enorm goed.

Daarbij helpt het dat Total Chaos een uitgebreid crafting-systeem rijk is. Je dient te dealen met een rugzakje vol troep, waarbij je niet te veel kan meenemen, anders kom je amper vooruit. Je moet telkens de afweging maken wat je meesleurt, want de vele materialen die je vindt, kan je inzetten bij de werkbank. Het kunnen simpelere zaken zijn, zoals het combineren van de hamerkop, een groot stuk hout en wat ducttape; wat resulteert in een sloophamer voor een paar sessies hammer time. Maar het gaat verder dan simpelweg gebonk. Het combineren van medicaties geeft je bijvoorbeeld extra voordelen, terwijl je met wat geluk een draagbaar kooktoestel op de kop tikt. Ideaal om de schimmel van het beschikbare eten te branden. Geen haute cuisine, maar hey: je leeft tenminste nog.

Iets wat Total Chaos' combat en gameplay an sich ook zo bijzonder maakt, is het rappe tempo gepaard met de unieke scenario's die worden aangeboden. Geen enkel hoofdstuk gaat in Total Chaos voorbij zonder dat je denkt je niks eigenzinnigs hebt meegemaakt. Van eindbazen met een specifieke handleiding tot listig leveldesign - er valt altijd wat te beleven. Mijn eerste playthrough van Total Chaos zat ruim boven de tien uur, maar ik verveelde mij daarin geen moment. Je maakt constant tempo in deze horrorgame, wat als een frisse wind voelt, want normaliter kan dit subgenre nogal traag aanvoelen. Niet in Total Chaos; zeker niet wanneer je met vlagen shortcuts opent en daardoor ervoor zorgt dat je het hele level opengooit. Hierdoor zijn omgevingen rijp voor de verkenning. Je wordt niet alleen beloond met extra items en ammunitie, maar je kan ook makkelijker de boel plaatsen, vanwege het sterke leveldesign. Kennis is macht - zeker als je eigen leven er vanaf hangt.

Prettig gestoord

In Total Chaos moet je niet alleen maar monsters van je af zien te slaan of schieten. Als je een knauw ontvangt, dan dien je een doekje te gebruiken voor het bloeden. Ga je te vaak als een wilde man met je stokken lopen zwaaien, dan krijg je daar al snel honger van. En eten is hier niet per se in overvloed. Daarnaast moet je ook je mentale staat stabiel proberen te houden, tenzij je houdt van psychotische hallucinaties op je beeldscherm. Deze effecten geven Total Chaos dat échte survival-horror karakter. Ja, de combat is tof en soms ook onvermijdelijk. Maar als je alle negatieve effecten bij elkaar optelt, dan ga je toch een stukje voorzichtiger te werk. Wil je serieus het risico lopen om dood te bloeden, terwijl je laatste save weer een half uur geleden is? Do you feel that lucky, punk?

Al met al is Total Chaos simpelweg een van de beste horrorgames van 2025 en het is zeker de horrortitel met het mooiste verhaal. Een mod uit 2018 die is uitgegroeid tot een volledige release. Dat gebeurt zelden. En Total Chaos laat zien dat het echt niet vergeten is waar de origine ligt. Mocht je bekend zijn met het origineel - of je het nou zelf gespeeld hebt of twee uur lang naar de fratsen van Pyrocynical hebt gekeken - je gaat glimlachen, want veel van het oorspronkelijke werk staat nog kaarsrecht overeind. Het is een trouwe heruitgave, waarbij veel designkeuzes intact zijn gebleken. Ondanks het grote succes moet je wel rekening houden met een aantal zaken. Total Chaos heeft systemen die veel spelerskeuzen bieden, maar in de uitvoering blijft het vaak hetzelfde. Repetitie ligt op de loer en zeker aangezien je behoorlijk wat backtracking moet verduren - zeker als je nog alles aan het uitvogelen bent tijdens de eerste playthrough. Total Chaos is een game met ruwe randjes en dat zie je soms terug in het kerndesign van de game. Tel daarbij de nodige bugs op, zoals het verliezen van specifieke items, waardoor je bepaalde optionele kamers niet binnenkomt en dan heb je toch hier en daar een frustratiemomentje te pakken.