Review: Warhammer 40K: Shootas, Blood & Teef - WhaaAAr-om? Pc

Okay, *adem in, adem uit* tijd voor een uiterst kalme review. Nee maar echt, kalm. Want dat heb ik nu echt even nodig. Waarom? Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef. Daarom. En nu kun je jezelf afvragen: "Ja maar Patje, je speelt het toch zelf?" En ja, dat klopt. Maar niets kon mij voorbereiden op dit. Nou ja, behalve de demo op Steam dan. Dus eigenlijk ben ik gewoon een zeur. Maar mensen kinders, ga jezelf echt even te rade, voordat je hieraan begint. Ik deed dat niet en zit nu vooral met de hamvraag "WAAAaaaAAAhr-om?"

WHaaaAAAt is het?

Dus Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef, mocht je het nog niet doorhebben. De 40,000 staat overigens voor het aantal games in de franchise die alleen dit jaar al zijn uitgebracht. Het is de zoveelste schermutseling tussen Orcs en het Imperium of Man, zij het een tikkie onconventioneler. Mede dankzij de expertise van Rogueside - welke ooit op de proppen kwam met de Guns, Gore & Cannoli games - brengt het Warhammer 40K universum een bezoekje aan het side-scrolling twin-stick shooter platform. Op papier klinkt dat helemaal mooi.

En tot op zekere hoogte is dat het ook. Als de game-geschiedenis mij iets heeft geleerd dan is het wel dat perfectie kan schuilen in simpelheid. Het hoeft allemaal niet te ingewikkeld. Kijk naar Broforce, Hotline Miami en zelfs zoiets als Pac-Man (wat echt oersaai is) heeft wereldwijde faam vergaard, terwijl het allemaal basic as f*ck is. Dus Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef kan daar in principe gewoon bij.

Whaaaaaahr gaat het over?

Voor een diepgaand verhaal hoef je overigens niet naar Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef te gaan. TL;DR-versie: je bent een ork die door ene Gutrekka uit de helikopter wordt getieft, nadat hij je haar heeft gestolen. En daar ben je boos om. Dus die Gutrekka moet gewoon kapot, al kost het je een schijtlading aan dakka.

Wie hierna nog een alinea vol betekenis verwacht, sorry. Dat was het. Meer achterliggende motieven heb je eigenlijk niet in Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef. En toegegeven, ik zou ook groen van woede worden wanneer iemand mijn haarstukje van mijn hoofd trekt. Dus ergens snap ik de hele opzet ook wel. Maar daar houdt mijn begrip ook wel een beetje op.

Whaaaaaahr-om doe je me dit aan?

Want eerlijk, Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef doet dingen die mij de pet te boven gaan. Crashen, om er maar eentje te noemen. Voor een supersimpele game als dit gaat het mijn verstand te boven dat het niet eens stabiel wil draaien. Vooral tijdens het laden (wat soms ook echt veel te lang duurt voor een game als deze) wil Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef er wel eens spontaan de brui aan geven. En daar word ik dan weer een beetje boos van. *adem in, adem uit, Patje*

Maar die controls ook. "Weet je wat echt baanbrekend is? De jump-actie achter de LT plaatsen!" is iets wat nog nooit iemand heeft gezegd, maar Rogueside vond het toch een goed idee. Gelukkig valt dat allemaal te remappen, maar toch. Zoiets doe je toch gewoon niet? Het is dat de achtergrondmuziek tof is en de dialogen me herinneren aan die goeie oude Guy Ritchie films vol cockney vuilbekkerij, want anders.

Is het dan echt zo Whaaaaaar-deloos?

Om heel eerlijk te zijn, nee. Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef is diep van binnen best vermakelijk voor de twee tientjes die je ervoor moet neerleggen. Het is vooral hersenloos schieten. Wie er te veel bij gaat nadenken, is gedoemd om te falen. Gewoon die RT indrukken en we zien wel hoe ver we komen. En na een paar uurtjes ben je dan klaar. Dan heb je jezelf door talloze Imperium troepen en andere orcs gemaaid en ook een paar bosses verslagen.

En laten we niet vergeten dat Warhammer 40,000: Shootas, Blood & Teef de boel nog enigszins afwisselend probeert te houden door een breed scala aan wapengekletter en hoofdtooien, wat wel fijn is nu je haar eraf is gerukt. Verzamel een hoop Teef (tanden dus) en elk checkpoint geeft je opties om ze daar fijn te spenderen. Pistolen, shotguns, machinegeweren, raketwerpers, vlammenwerpers, een schattige muts en voor een paar hardhandig verwijderde tanden is het allemaal van jou. En wie vindt dat nou niet leuk? Nou?