WUCHANG: Fallen Feathers review - Een genot voor iedere Soulslike liefhebber

Het lijstje met Soulslike games blijft alsmaar groeien en groeien. Als we de Chinese Studio Leenzee mogen geloven, dan is die markt nog lang niet verzadigd, want zij debuteren met WUCHANG: Fallen Feathers. Op het eerste gezicht deed het mij denken aan Black Myth: Wukong, maar die link is eenvoudig te leggen als je bedenkt dat beide games zich focussen op het China uit vervlogen tijden en daar een lekker sausje van Chinese mythologie en folklore overheen kletteren. Ondergetekende is niet de meest doorgewinterde Soulslike speler van onze redactie, maar dat weerhield mij er niet van om mijn vleugels uit te slaan in de wereld van WUCHANG: Fallen Feathers eens grondig te gaan verkennen. Reis je gezellig met mij mee naar China voor de review van WUCHANG: Fallen Feathers? Hǎo de, wǒmen zǒu ba. Dat betekent iets als: oke, laten we gaan.

Vroeg uit de veren

WUCHANG: Fallen Feathers speelt zich af in het China ten tijde van de late Ming-dynastie. Exacte jaartallen heb ik niet voorbij zien komen, maar dan moet je dus denken aan de periode rond het jaar 1600. Dat is al een aardig tijdje geleden, maar dient als perfecte setting voor een Soulslike actie RPG als dit. In tegenstelling tot een aantal andere Soulslike-game kun je niet je eigen personage maken, maar kruip je in de huid van Bai Wuchang. Deze vrouwelijke piraat begeeft zich in het koninkrijk van Shu, dat behoorlijk gebukt is gegaan onder oorlog en ziektes. Dat klinkt allemaal ontzettend naar en vervelend, maar dat komt op zich niet slecht uit, want laat zo'n ziekte nou net een belangrijke rol spelen in het verhaal van deze game. Bai Wuchang - en overigens ook veel anderen met haar - zijn namelijk getroffen door de verenziekte, of zoals het in de game genoemd wordt: The Feathering Disease. Deze ziekte zorgt ervoor dat er plotseling veren uit je ledematen beginnen te groeien. Dat klinkt nog best wel geinig, totdat je weet dat die ziekte ervoor zorgt dat je geheugenverlies lijdt en bovendien langzaam maar zeker transformeert naar een soort monster. Er is Bai Wuchang dan ook best wel wat aan gelegen om een medicijn te vinden tegen deze ziekte zodat zij dit kan tegengaan. En zo sta je aan het begin van een groots avontuur dat je door het koninkrijk van Shu meevoert dat - vanzelfsprekend - tot de nok toe gevuld is met vijanden, monsters, honden, trollen, reuzen, markante figuren en meer gespuis dan je lief is. Ga er maar aanstaan.

Tijdens het begin van de game ontwaak je in een mysterieuze grot. Hoe je daar bent gekomen of wat je daar precies doet weet je niet. Je geheugenverlies heeft al aardig toegeslagen. Terwijl je je eerste stappen richting een soort vervallen tempel zet leer je de basisbewegingen van de game in een korte tutorial. Nadat je wat minions tot moes hebt gehakt en aan bent gekomen in de tempel leer je een aantal van de personages kennen en leer je dat je bent getroffen door de verenziekte. Eenmaal uit de tempel betreed je een enorme wereld. WUCHANG: Fallen Feathers heeft geen open wereld en is in principe redelijk lineair, maar zo ontworpen dat je toch enorm veel mogelijkheden hebt om het gebied waarin je je begeeft te verkennen. Het voelt alsof je aan het ronddolen bent in een onnoemelijk groot doolhof waarbij je telkens het idee hebt dat je de weg kwijt bent, maar dan redelijk snel toch weer punten van herkenning tegenkomt. De game biedt daarbij een fantastische balans tussen exploratie en boss fights. Op die gevechten kom ik straks nog uitgebreid terug nadat ik je heb bijgepraat over het verkennen van het koninkrijk Shu.

Shu heeft namelijk enorm veel te bieden op dat front. Het loont ook enorm om alle gebieden te exploreren tot je erbij neervalt. Door op onderzoek uit te gaan vind je namelijk tal van items die je weer kunt gebruiken tijdens je zoektocht of gedurende een van de vele gevechten. Ook kun je allerlei dingen vinden waarmee je de lore van de game beter kunt begrijpen, maar misschien nog wel het meest zinvol van het op verkenning gaan is dat je nuttige locaties kunt vinden. Denk daarbij bijvoorbeeld aan shrines waar je de game kunt opslaan of short cuts. Hiermee kun je gebieden met elkaar verbinden zodat je je makkelijker door de wereld kunt navigeren en niet telkens helemaal om hoeft te lopen. Menigmaal heb ik binnendoorweggetjes gevonden die mij enorm veel tijd en moeite hebben bespaard. Als je eenmaal zo'n kortere route vrijspeelt dan geeft dat echt enorm veel voldoening. Ik vind het verkennen van zo'n wereld erg leuk en een fijne afwisseling tussen de gevechten door, maar mocht jij dat nou niet zo tof vinden dan kun je je ook vooral focussen op het snel doorrennen van de wereld om zo de verschillende boss fights af te gaan.

Wild om je heen slaan helpt niet

Want waar het verkennen een enorme voldoening kan geven, zijn het de boss fights die dat misschien nog wel meer doen. Ja, het vechten in WUCHANG: Fallen Feathers steekt (pun intended) echt ontzettend goed in elkaar. De focus tijdens die gevechten ligt voor een groot deel op het pareren en op het juiste moment ontwijken van aanvallen van je tegenstander. Zoals het een echte soulslike betaamt ga je het niet ver schoppen met het wezenloos button mashen in de hoop dat jij je tegenstander vaker en harder raakt dan andersom. Nee, dan kom je van een koude kermis thuis. Dan is die walk of shame die je loopt wanneer je opnieuw richting het gevecht gaat dat je net voor de zoveelste keer hebt verloren extra zuur. Het komt allemaal aan op het leren herkennen van de patronen van je tegenstander en daar op het juiste moment op anticiperen, waarna je een rake tegenaanval plaatst. Vallen en weer opstaan is het devies. Iets dat natuurlijk sowieso wel past bij een soulslike game. Doordat Leenzee voor deze manier heeft gekozen voelen de gevechten nooit echt oneerlijk aan en zijn het vooral je skills - of juist het gebrek daaraan - die bepalen of het je lukt om een boss te verslaan. Met een goede portie tactiek is het mogelijk om al die gedrochten te verslaan.

Tactiek is sowieso een heel belangrijk onderdeel van de game. Bai Wuchang heeft namelijk de beschikking over 25 verschillende wapens die verdeeld zijn over vijf categorieën. Afhankelijk van je speelstijl kun je de wapens kiezen die het best bij jou passen. Je hebt daarbij de keuze uit je main marteltuig en een secundair wapen. Daar blijft het echter niet bij, want de ziekte die Bai Wuchang heeft opgelopen heeft niet alleen maar negatieve kanten. Dankzij die ziekte kan zij namelijk ook spreuken gebruiken. Tijdens je avontuur kun je zo'n veertig van die spreuken verzamelen en gebruiken. Zo'n spreuk kun je alleen niet op elk moment uitvoeren, want daar heb je specifieke krachtpunten voor nodig die je alleen verzamelt als je op het perfecte moment een dodge inzet. Zodra je een krachtpunt hebt verzameld en dan een spreuk uitvoert is je krachtpunt weer weg en moet je nieuwe verzamelen. Niet elke spreuk kost dezelfde hoeveelheid krachtpunten en het is dan ook zaak om goed op te letten hoeveel krachtpunten je nodig hebt om een specifieke spreuk uit te voeren. Het wisselen van spreuken kan per vijand handig zijn, omdat deze allemaal bepaalde neveneffecten met zich meebrengen. Zo kun je de zwakte van je tegenstander uitbuiten. Je kunt vier spreuken tegelijk selecteren die je eenvoudig tijdens gevechten middels een goed toegankelijk submenu kunt bedienen.

Het zal best eens voorkomen dat je het idee hebt dat een tegenstander gewoon te sterk voor je is. Dan is het goed om eens te kijken of je bepaalde upgrades kunt kopen. Door vijanden te verslaan verzamel je namelijk een specifiek soort valuta die je vervolgens weer kunt gebruiken om voorwerpen te kopen bij een aantal verkopers, maar je kunt er ook voor kiezen om het te investeren in je skill tree. En het is een skill tree waar je u tegen zegt. De eerste keer dat je ernaar kijkt kan deze behoorlijk overweldigend zijn en naarmate je verder groeit kost het ook steeds meer om weer een nieuwe skill in die skill tree vrij te spelen. Uiteraard zijn daarbij ook mogelijkheden om je stamina, health, kracht of verdediging naar een hoger niveau te tillen. Het is overigens niet erg als je per ongeluk een verkeerde skill hebt gekozen of iets wil uitproberen. Als je bij een shrine bent, dan kun je je skill points namelijk helemaal opnieuw indelen. Dit is handig omdat je dit dan kunt aanpassen aan de hand van de boss waartegen je vecht om zo net dat voordeel te behalen dat nodig is om die overwinning te kunnen pakken.

Steken laten vallen

WUCHANG: Fallen Feathers heeft nog een behoorlijk aantal andere mechanieken om rekening mee te houden, maar een aantal daarvan licht ik graag nog even toe. Allereerst is er madness. Iets wat zowel je vriend als vijand is. Wanneer je doodgaat bouw je madness op. Dit zorgt ervoor dat je sterker en krachtiger wordt, maar ook dat je minder goed aanvallen kunt incasseren. Als je goed bent in ontwijken, dan kan het dus nuttig zijn om ervoor te zorgen dat je madness naar een hoger niveau gaat. Je kunt dit zien aan de ogen van Bai Wuchang. Zodra deze rood oplichten is je madness redelijk hoog. Krijg je te veel madness, dan moet je het opnemen tegen een demon. Je kunt je madness weer kwijtraken bij shrines of door bij een altaar speciale voorwerpen te schenken. Een ander belangrijk iets om rekening mee te houden zijn status effecten. Er zijn er behoorlijk wat in WUCHANG: Fallen Feathers en ieder status effect kan nare gevolgen hebben. Niet alleen voor jou, maar ook voor je tegenstander. Het is dus goed om erachter te komen waar je tegenstander slecht tegen kan en dat dan tegen hem of haar te gebruiken. Vecht je tegen een wandelende reuzenboom dan kan vuur bijvoorbeeld het gewenste effect hebben. Het loont om hiermee te experimenteren en dat kan ook met bijvoorbeeld het afwisselen van de spreuken. Kijk gewoon wat effectief is tegen een specifieke vijand.

Je hebt het woord in deze review al een aantal keer voorbij zien komen, maar tijdens je avontuur kom je met enige regelmaat een shrine tegen. Deze shrines zijn vergelijkbaar met de bonfires die je kent van de Dark Souls games. Als je deze activeert, dan keer je op dat punt terug als je dood bent. Je kunt bij de shrine ook nog veel andere dingen doen. Zo kun je een droom binnen stappen. Dit zorgt ervoor dat de wereld weer gereset wordt. Alle vijanden die je had verslagen zijn dan weer terug, maar dat geldt ook voor je health en bepaalde items. Bij de shrine heb je ook toegang tot je skill tree en een aantal andere elementen die van jou een sterkere vechter kunnen maken. Zo heb je een soort runes die je aan je wapens kunt koppelen, kun je een speciale superkracht in je arm plaatsen die je eenmalig kunt gebruiken en kun je teleporteren naar een van de andere shrines die je tijdens je avontuur hebt geactiveerd. Ook heb je bij de shrine toegang tot de warehouse. Dit is in feite niets meer dan een soort voorraadkast waar je je overtollige items in kwijt kunt als je niet alles mee kunt zeulen. Wanneer je het maximum aantal van een bepaald voorwerp op zak hebt, dan worden deze tijdens het avontuur automatisch naar je warehouse verplaatst als je nog meer van die voorwerpen vindt. En dat gebeurt vaak genoeg, want WUCHANG: Fallen Feathers houdt je echt lang genoeg bezig. Volgens de ontwikkelaars duurt het gemiddeld tussen de veertig en zestig uur om de game uit te spelen. Daarbij moet wel gezegd worden dat er meerdere eindes te ontdekken zijn en ik niet weet of ze dat daarbij hebben meegeteld.

Leenzee heeft met WUCHANG een prachtige wereld geschapen die het waard is om te ontdekken. Niet alleen vanwege alles wat je er kunt vinden, zoals ik eerder in de review aangaf, maar ook omdat de wereld er gewoon goed uitziet. Ik heb verschillende keren even stilgestaan om de omgeving in mij op te nemen. Gewoon, omdat het er erg mooi uit zag. Al moet wel gezegd dat textures niet altijd even lekker laden en soms pixelated blijven. Die pracht en praal komt overigens ook wel met een prijskaartje. WUCHANG: Fallen Feathers loopt namelijk lang niet overal even soepel. Vreemd genoeg had ik er in het begin van de game niet zoveel last van, maar naarmate ik verder kwam in het verhaal begon de game steeds vaker vast te lopen. Dat vastlopen resulteerde er dan niet in dat de game crashde, maar wel dat het beeld gewoon enkele seconden helemaal bevroren was en ik niks meer kon doen. Erg vervelend als je net vol in gevecht bent met een of meerdere vijanden. Opvallend was dat het vooral gebeurde in de gebieden waar je op verkenning gaat. Tijdens de boss fights had ik er gelukkig niet of nauwelijks last van. Nu hoor ik je denken: ja Pat, maar jij speelt dan natuurlijk op een PlayStation 5. Ik wou dat dat waar was, maar ik heb de game gespeeld op mijn PlayStation 5 Pro. Dat wil zeggen dat de performance op de PlayStation 5 mogelijk nog wat slechter uitpakt dan dat ik tijdens mijn speelsessies heb ervaren. Dat is toch wel een pijnlijk smetje op een verder enorm goede ervaring.