Review: WWE SmackDown! vs. RAW 2008 PlayStation Portable

Laatst zag ik een worstelprogramma op tv, dat verder ging dan het gebruikelijke probeer-je-tegenstander-drie-tellen-op-de-mat-te-drukken-principe. Bezwete mannen vlogen door de ring, stompten elkaar tot bloedens toe en vochten ook buiten de ring verder. Op een gegeven moment wierp de 'n de ander op een aantal tl-buizen, wat resulteerde in een bebloede rug met restjes tl-buisscherven. Vervolgens bleek er een in prikkeldraad gewikkelde doodskist naast de ring te staan. Er volgde een gevecht op leven en dood, en toen 'n van de twee uiteindelijk in de doodskist terechtkwam, bijgestaan door de nodige explosies en lichteffecten, was het dan eindelijk voorbij. Dit waren geen gewone worstelaars, maar showworstelaars. En laat daar nou net ook al tijden een game van zijn, die bij mij toen door de brievenbus viel.

Amerikanen, vreemde jongens

De game die we gaan bespreken is er 'n, die al jaren ontzettend populair is bij de Amerikanen. Dat showworstelgames er populair zijn, is helemaal niet zo gek, want het is nu eenmaal een feit dat Amerikanen dol zijn op spektakel. Het is immers hetzelfde volk dat Monster Jam bedacht heeft. Een bizar racespektakel waar opgevoerde pick-ups met reusachtige wielen over andere auto's rijden, iets wat geen ander weldenkend volk als succesvol zou schatten. Maar de gamereeks Smackdown vs. Raw wordt ook steeds populairder in andere delen van de wereld. Onderhand zijn we aangekomen bij deel 2008, wat erop neerkomt dat de game eigenlijk alles van de voorgaande delen bevat, inclusief een beetje meer.

Kiezen, een hele klus

Natuurlijk zijn er weer een groot aantal bestaande worstelaars te vinden. Deze kunnen tegen elkaar uitkomen in werkelijk tientallen gevechttypes. Zo kunnen ze 'n-tegen-'n, twee-tegen-twee of drie-tegen-'n vechten, maar de hele ring kan zelfs met nog meer vechtersbazen gevuld worden. Als je dan een keuze hebt kunnen maken hoeveel bezwete mannen - of vrouwen, want die zijn er ook - in strakke onderbroekjes de ring betreden, mag je daarna kiezen hoe ze zullen strijden. Ook hier zijn weer talloze opties, van een doodgewoon worstelgevecht tot Hardcore, waarbij alles, maar dan ook echt alles mag, of een Ladder Match, waarbij hoog boven de ring iets hangt, zoals de kampioensband of een contract, wat gepakt moet worden door op een ladder te klimmen. Bij dit laatste kun je natuurlijk, wanneer iemand op de ladder staat, het hele zooitje omgooien, zodat de tegenstander vlak voor zijn overwinning toch nog ter aarde stort.

Ook zijn de aanpassing- en creëeropties talrijk. Je kunt een eigen worstelaar maken en hebt daarbij keuze uit zó veel mogelijkheden, dat je soms de kluts helemaal kwijtraakt. Niet alleen het uiterlijk, maar ook de vechtstijl kun je kiezen. Zo zijn er technische worstelaars, snelle worstelaars en sterke worstelaars, elk met eigen specialiteiten. Als extraatje kun je ook nog eens de moves van jouw worstelchamp in spe kiezen.

Op naar de top

Het creëren van een 'Superstar' doe je natuurlijk niet voor niets: deze wil je worstelkampioen maken. Dat doe je in de 24/7-modus. Je kiest jouw zelfontworpen of een standaard worstelaar, begint onderaan bij 'n van de drie merken (Smackdown, Raw of ECW) en probeert er alles aan te doen om elke week te winnen. Per week heb je 'n wedstrijddag. De andere dagen heb je vrij, zijn er speciale events, kun je trainen of binnenvallen bij wedstrijden van de twee andere merken. Er ontstaat rivaliteit tussen jou en worstelaars van jouw 'club', omdat jullie allemaal de nummer 'n vertegenwoordiger van het merk willen zijn. Hierdoor leef je mee met je personage. Wat wel jammer is, is dat het verhaal voor elke worstelaar hetzelfde is. Begin je dus met een bestaande kampioen, zal ook hij zich weer naar de top moeten begeven, wat op zich best vreemd is natuurlijk. Ook krijg je regelmatig tussenfilmpjes te zien, die het 'verhaal' moeten vertellen. Deze laten echter niet altijd het goede zien, want zo won ik een keer een belangrijke wedstrijd, maar deed het filmpje me denken dat ik met de staart tussen de benen het stadion verliet.

Manager of the year

Wanneer je voor een 24/7-modus kiest, is vechten niet de enige optie die je krijgt. Bij het creëren van een 24/7-bestand zul je namelijk moeten kiezen of je wilt gaan vechten of dat je jouw merk wilt gaan leiden. In dit laatste geval contracteer jij worstelaars, creëer je de rivaliteit en bepaal je wat er gebeurt om jouw merk zo populair mogelijk te maken bij het publiek. Ook hier kun je allerlei zaken regelen, waardoor je weer uren zoet kunt zijn. Wat ik persoonlijk een tegenvaller vond, is dat je niet 'n een worstelcarrière 'n een managercarrière kunt beginnen. Je wordt gedwongen te kiezen voor 'n van de twee, waarna je tijdens de ene carrière niet meer voor de ander kunt kiezen, tenzij je wilt dat eerste overschreven wordt.

Vechten voor de show

Het is allemaal wel leuk en aardig om een worstelaar of manager te spelen, maar de game draait natuurlijk allemaal om het worstelen en voornamelijk de show daaromheen. Het vechten kent wat veranderingen met vorig jaar, met name omdat er nu verschillende type worstelaars zijn. Ook kun je, wanneer je iemand wurgt, met de analoge stick bepalen hoeveel druk je op hem uitoefent. Verder zijn er natuurlijk weer allerlei moves, waarmee je de tegenstander helemaal lens kunt slaan. Het mooiste vind ik de speciale aanvallen, waarbij je bijvoorbeeld op de tegenstander afrent en hem dan de lucht in gooit. Op dat moment krijg je een soort minifilmpje te zien, waarbij de worp beter in beeld komt. Als de tegenstander dan met een klap op de grond terechtkomt, gaat er een heerlijk gevoel door je lijf. Helaas is het vechten wel wat vreemd. De tegenstander zal regelmatig op een afstandje stil blijven staan en niets doen. Pas wanneer jij op hem afkomt en hem een klap wilt geven zal hij precies op het juiste moment een counter inzetten. à‰'n keer is dit natuurlijk mogelijk, maar wanneer dit regelmatig voorkomt heb ik toch zo mijn twijfels over de AI.

Maar de game draait meer om de show dan het vechten. Daarom moet er natuurlijk wel een showgevoel aanwezig zijn. Helaas doet het spel dit niet goed genoeg. Natuurlijk kun je allerlei vreemde fratsen uithalen en zwaaien naar het publiek voor je de genadeklap geeft, maar er ontbreekt ook maar enig commentaar en ook het publiek laat maar af en toe iets van zich horen. Het enige wat je hoort tijdens de wedstrijd zijn af en toe wat klappen als iemand valt en verder de harde rockmuziek die het gat van de commentator moet opvullen.

Even wachten

Voor je ook maar 'n van al deze genoemde dingen kunt doen, ben je waarschijnlijk al weer vijf of tien minuten verder, wat natuurlijk veel te veel tijd is voor een handheldgame. Bijna elke schermwisseling gaat namelijk gepaard met een laadscherm, waar 'leuke' informatie over een worstelaar te lezen valt. Zeker wanneer je met vier man in de ring vecht en elke persoon zijn eigen introductie heeft, zul je even geduld moeten hebben. Je moet namelijk vier keer een filmpje moeten skippen om vervolgens weer een laadscherm onder ogen te krijgen. Hoewel de laadtijden verminderd zijn ten opzichte van vorig jaar, blijven ze nog steeds erg irritant.

Eindoordeel

Hoewel Smackdown vs. Raw dus weer bol staat van bekende worstelgezichten, soorten gevechten, creëermogelijkheden en twee 24/7-modi, doet het toch niet wat het moet doen. De AI is namelijk niet van de hoogste kwaliteit en belangrijker, de hele showsfeer is er niet. Wanneer je vecht, wil je dat het publiek op het puntje van de stoelen zit en bij elke klap opspringt. Helaas komt er hooguit af en toe een 'joepie' je kant op en blijft het verder bij de harde rockmuziek. Desondanks is het toch een vermakelijke game, zeker voor de fans.