Review: XCOM 2 PlayStation 4

Gemene en slinkse buitenaardse wezens zijn heel de Aarde aan het overnemen! En dat terwijl we pot-jan-do-rietje-nog-aan-toe zoveel moeite hebben gedaan in het eerste deel. Waarom? Omdat wij gamers graag een dikke sequel willen, daarom! Zou Firaxis er weer in zijn geslaagd? Gaan we weer als een doorgeslagen verslaafde dagenlang in de huis gebunkerd zitten gamen met ladingen junkfood, koffie en energydrinks?

Of ik er een X aan toe COM

De XCOM-games hebben al zolang als dat ik games speel op mijn "moet ik ooit eens aan beginnen" lijstje gestaan. Het is stug om het eerste deel vandaag de dag nog te spelen als het geen jeugdsentiment is, dus elke keer dat ik een poging waagde, had ik er al binnen een half uur genoeg van. Daarom is het ontzettend gaaf dat een paar jaar geleden de serie een welverdiende reboot kreeg met XCOM: Enemy Unknown. In mijn review van de Xbox 360-versie kun je ook lezen hoe ontzettend geslaagd deze strategy-game is, z'lfs op de consoles. Onder de die-hard XCOM-liefhebbers en kenners van de oude games was er echter wel wat kritiek, omdat het qua strategie en diepgang wat simpeler is dan de originele delen. Zou XCOM 2 weer een stap nog verder in de goeie richting zijn, ook voor de oude fan?

XCOMPUTER

De pc-versie van XCOM 2 is al uit sinds begin 2016, en werd over het algemeen zeer positief ontvangen. Gameliner-collega Dewi is er in haar review ook positief over, maar had ook wel wat kritiekpunten. Bij de consoleversie zijn deze punten grotendeels stuk voor stuk verbeterd, wat de ervaring in zijn geheel wat aangenamer maakt. Uiteraard is de game nu w'l te spelen met controller, en dit speelt, net als in het vorige deel, super. De game heeft vrijwel geen bugs meer, op een enkele hapering hier en daar na. En ja, hoe moeilijk is de game nou eigenlijk? De moeilijkheidsgraad is niet zo hoog vind ik zelf, want zeker op de normale speelstand kun je te allen tijde terug gaan naar eerdere situaties, plus dat er met vaste regelmaat autosaves zijn. Volgens de echte kenners van XCOM is het een game die je juist op Iron Man-mode moet spelen, kortom: 'n save, en dood is dood! Maar het blijft zuur wanneer je je favoriete squad leader ziet sterven nadat ze een schot miste van 95% raakkans. Shit happens in het echte leven, en ook in dit spel. Zolang je voorzichtig te werk gaat, kan je nooit alles verliezen en heel de game opnieuw moeten beginnen.

Smerige Politieke Rotspelletjes

XCOM 2 speelt zich twintig jaar na het eerste deel af. In een tijd waarin we ons meer dan ooit belazerd voelen door onze overheid en waarbij we steeds meer geïndoctrineerd worden, is het ergens zeer toepasselijk dat in XCOM 2 het voornamelijk hierover gaat. Alleen zijn het in deze game aliens die dit doen. Ze hebben namelijk de wereldleiders op de knieën weten te krijgen en ze een akkoord laten tekenen voor een schijnheilige 'samenwerking'. Mensen worden overgehaald om in grote veilige steden te komen wonen, welke beveiligd worden door ADVENT, de naam voor de alien/mens-coalitie. Gebieden hierbuiten worden min of meer aan hun lot overgelaten en ondertussen beheersen de aliens alle media, welke ze overspoelen met leugens en propaganda. De rijkelijk gesteunde XCOM-eenheid die de Aliens moest stoppen, is belazerd en opgedoekt, en zogenaamd is alles goed. Ware het niet dat er veel mensen ontvoerd worden en de Aliens een snood plannetje aan het beramen zijn. Aan jou en je guerilla team om XCOM opnieuw op te starten in het geheim, en eens even die Aliens' hun konten te gaan schoppen. Wat vooral erg opvalt, is dat XCOM 2 veel cinematischer is voorzien van meer dialoog en characterdevelopment dan zijn voorganger. Dit is zeer positief, want het maakt het verhaal hierdoor allemaal persoonlijker en spannender.

Shinobi Alien Fighter Commando Unit of Doom

Deze nieuwe en andere opzet zorgt heel verfrissend ook voor een andere speelstijl. De game speelt heerlijk herkenbaar zoals de oude XCOM, maar de missies en het verloop hiervan is anders. Zo ben je nu in de meeste gevallen meer stealthy bezig, en werk je naar een ambush toe, guerilla stijl. Dit is ontzettend gaaf, want hierdoor komt er veel meer tactiek kijken dan voorheen. Daarnaast is bij de meeste missies een soort van tijdslimiet, waarbij je binnen een bepaald aantal beurten iets voor elkaar moet zien te krijgen. Normaliter haat ik dit, maar in XCOM 2 voegt het echt iets toe qua spanning en tactiek in de gameplay. Het zijn er echter wel een beetje veel, dus ik hoop niet dat deze trend zich verder doorzet. Meestal is het overigens ook goed haalbaar, zonder dat je allemaal gekke suïcidale acties moet uitvoeren. Je soldaten kunnen heel veel nieuwe en toffe tactieken leren, alsmede dat je steeds toffere sci-fi equipment krijgt naarmate je verder in de game komt. Zo heb je nu ook characters die, zoals dat bij guerilla-strijders hoort, met een soort superkapmessen aliens doorklieven, en soldaten met hacking skills die allerlei apparaten zoals gunturrets kunnen overnemen.

Bij het dark event rechtsaf

Tussen de missies door heb je weer een basis die je steeds verder uitbouwt en waar je al het onderzoek doet, spullen maakt en rekruten traint. Dit keer is de basis mobiel... Ja, dat is een h'l groot vliegtuig inderdaad, wat zorgt voor een extra strategisch element aangezien het nu belangrijk is waar je je basis hebt staan. Op de wereldbol kun je aangeven waar je heen gaat en of je eerst rekruten gaat ophalen, op onderzoek uitgaat in een nieuw gebied of bijvoorbeeld probeert contact te leggen met een rebellengroep. Daarnaast is de tijd constant een vijand, want bovenin je scherm stijgt een metertje waarboven staat "Dark Event". Dat betekent uiteraard niet veel goeds, en aan voorhand krijg je te zien dat er twee scenario's kunnen plaatsvinden. Aan jou is vervolgens de keuze welke van de twee je stopt, en welke van de twee je incasseert. Dit is deels een gok, omdat je soms echt niet weet hoe erg de aanval gaat zijn. Erg spannend is het zeker en dit voegt veel toe aan de herspeelwaarde!

Vijanden en multiplayer

Jij bent zelf niet de enige die evolueert. Sterker nog, de vijand lijkt dit nog meer te hebben gedaan. Je hebt nu allemaal human-alien hybrids met sterkere wapens en betere tactieken. De ergste is wel 'The Faceless', een sterk alienmonster die de gedaante kan aannemen van een mens. Telkens gooit de game weer iets nieuws in het speelveld waardoor je weer op het randje van je stoel gaat zitten. Maar dit is nog niet alles van de game. Er is namelijk ook nog een multiplayer-modus. Deze is best redelijk, maar niet echt een pretje aangezien te weinig mensen dit spelen behalve extreem ervaren gamers. Hier zit ook geen goede matching of mogelijkheden in om een beetje een eerlijk speelveld te creëren. Het leuke is weer wel dat een menselijk brein nog altijd slimmer blijft dan de AI.