Review: Mass Effect Xbox 360

In deze voor gamers drukke tijden zou je door games als Assassin's Creed en Call of Duty 4 bijna vergeten waar de liefhebbers van RPG's al geruime tijd billenknijpend op zitten te wachten. Ook ruimtefanaten en gamers die wel houden van een derdepersoon knalfestijn vergezellen deze liefhebbers in deze immense wachtkamer. Voor diegenen die de game toch nog niet vergeten waren, waaronder ikzelf, is Mass Effect onlangs in de schappen gegooid. Eens kijken of iedereen aan zijn trekken komt bij deze nieuwe parel van Bioware.

Met wie wil je spelen?

Je hebt RPG's waarbij je een avontuur beleeft met een door de uitgever ontworpen held of heldin 'n je hebt RPG's waarbij je je oma kunt namaken om er daarna allerlei vijanden mee naar de hel te jagen. Mass Effect kom je tegen bij deze tweede afslag. Dan moet je nu even terugdenken aan het begin van de RPG van het jaar 2006. The Elder Scrolls IV: Oblivion begon net als Mass Effect met het ongelooflijk uitgebreid ontwerpen van je eigen personage, en aangezien dat absoluut geen slechte game was, is dit begin dan ook een voorbode voor de rest van het spel. Nadat je jouw unieke personage hebt ontworpen en hem of haar een bepaalde klasse hebt toegewezen ben je klaar om in het verhaal gezogen te worden. En dit met snelheden van rond de lichtsnelheid, want je zit niet voor niets in de ruimte.

Meeslepend

Als je een beetje kennis bezit van de Engelse taal zit je zo in het verhaal. Het zal je dan ook vrij gemakkelijk meeslepen en op aardig wat punten kun je zelf nog wat wendingen meegeven aan het sowieso al erg sterke verhaal. Dit is iets wat we vaker zien bij games van deze uitgever. Bioware heeft in Mass Effect ook nog eens een vernieuwend conversatiesysteem gestopt, waarmee je kunt beslissen wat voor antwoorden je op vragen geeft of wat jij juist aan de ander wil vragen. Hier zitten dan opmerkingen tussen die wat meer naar het negatieve neigen, wat positievere antwoorden en soms ook nog iets dat hier tussenin geplaatst kan worden. Vaak kun je ook gewoon 'Goodbye' zeggen, maar meestal druk je hier pas op, nadat je het personage, waartegen je praat, helemaal hebt uitgemolken. Veel over het verhaal kunnen we niet kwijt, dit is echt aan jullie om helemaal zelf te ontdekken.

Levelen, schieten 'n toveren

Dat je het hoofdverhaal binnen vijftien uurtjes wel hebt uitgespeeld klinkt voor de RPG-fans misschien wat kort, maar dat valt toch best mee. Je hebt namelijk erg veel side quests naast de hoofdlijn en er zijn ook nog wat planeten om te verkennen. In dit laatste zit echter zelden een echt doel, waardoor menig gamer ze links zal laten liggen en alleen de diehards elke keer weer dat mineraal gaan zoeken op die verder verlaten planeet. Naast de eerder genoemde belangrijke keuzes is het third person combatsysteem ook nog een goede reden om de game nog eens door te spelen. Dit systeem werkt lekker, zeker voor een RPG. Het heeft iets weg van het dekkingzoeken van Gears of War, maar kan niet tippen aan die kwaliteit. Soms wil je hoofdpersoon even niet tegen dat ene muurtje aan gaan staan of begrijpt hij niet achter welke steen hij zich moet verschuilen. Dit is echter maar heel zelden en het grootste gedeelte van de game heb je dan ook meer last van wat framedropjes en het niet tijdig ingeladen zijn van de textures tijdens cut scenes. Ondanks dit laatste ziet de game er toch tiptop uit en kan het goed mee met de games van tegenwoordig. Het schieten werkt ook prima; je hebt meer dan genoeg wapens tot je beschikking. Ook zit er een soort magische krachten in Mass Effect. De keuze van je klasse in het begin van de game bepaalt of jij schietend, magisch of van allebei een beetje gebruikenmakend bij het einde van de game zal arriveren.