Drie van die: PS5-features die S.T.A.L.K.E.R. 2's Zone tot leven brengen

De laatste keer dat ik een S.T.A.L.K.E.R.-game speelde is alweer even geleden. Daar zat ik dan, met mijn koptelefoontje op naar FunX te luisteren, terwijl ik andere spelers afslachtte in de multiplayer-mode van S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky. Geen idee waarom juist dat moment zo in mijn geheugen gegrift staat, maar het maakt me juist nieuwsgieriger naar wat de opvolger te bieden heeft. Ik heb natuurlijk de S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl review van Bram gelezen en was daarom enorm benieuwd naar de PS5-versie. Omdat ik zelf geen pc of Xbox Series X|S heb, moest ik even geduld hebben, maar het wachten is eindelijk voorbij. Zeker nu de PS5 met zijn unieke features de beleving naar een nóg hoger niveau zou moeten tillen. We weten inmiddels dat S.T.A.L.K.E.R. 2 een ruig pareltje is, maar in deze Drie van die duiken we in drie features die de game op de PlayStation 5 een compleet nieuwe draai geven.

Haptic Feedback - Net alsof je écht in The Zone bent

Het voelde in eerste instantie een beetje als een déjà-vu-moment toen ik het riool uitsprong - je weet wel, net als in de Bethesda-games - om mijn eerste stappen te zetten in de wijde wereld van S.T.A.L.K.E.R. 2. Deze stappen voelde ik maar al te goed, vanwege de Haptic Feedback die de DualSense controller zo uniek maakt. De Haptic Feedback maakt alles tastbaar en geeft echt een draai aan de beleving van het verhaal en de omgeving. Iedere beweging en actie die je maakt, voel je haarfijn door je controller vloeien. Zelfs wanneer je je PDA erbij pakt of je inventaris opent, merk je de subtiele trillingen, die je het gevoel geven alsof je er echt zelf bij bent. Tijdens de vuurgevechten wordt deze beleving nog sterker. Elke trekker die je overhaalt, iedere kogel die je afvuurt en zelfs het moment waarop je een nieuw magazijn uit je rugzak grijpt en in je wapen klikt wordt overtuigend doorgesijpeld. Het voelt allemaal zo natuurlijk aan, alsof de controller met je acties meebeweegt.

Goed, dit gaat dan niet alleen om de Haptic Feedback, maar ik wil het toch even extra benadrukken. Niet alleen de realistische trillingen trokken me dieper in de ervaring, ook de geluidseffecten vanuit de controller schoten me om de oren. Je kameraad die je aanspreekt via de walkietalkie, je geigerteller die steeds harder begint te tikken, het oppakken van items, de acties die je uitvoert in je PDA en inventaris - je hoort en voelt letterlijk alles terug. Het is een knap staaltje werk van Sony dat de DualSense zo'n grote impact kan hebben op de ervaring, iets wat je vooral terugziet bij grote AAA-titels die deze features volledig benutten. Al moet ik toegeven dat de controller-geluidjes me soms een tikkeltje teveel werden. Hier hebben de ontwikkelaars gelukkig aan gedacht, want je kunt deze naar wens tweaken. Zet je de geluiden uit je controller liever helemaal op stil? Dat kan. Of wil je alleen specifieke geluiden horen? Ook mogelijk. De DualSense voegt nét dat beetje extra magie toe dat je met een toetsenbord en muis simpelweg zou missen.

Adaptive Triggers - Een aangename toevoeging, maar niet voor iedereen

Dit zijn niet de enige fratsen die de DualSense te bieden heeft, we hebben namelijk ook nog de Adaptive Triggers. Je weet wel, die dingen waarvan je kramp krijgt in je vingers als je er te lang mee zit te rommelen. Gelukkig kun je de intensiteit hiervan aanpassen of zelfs volledig uitzetten als het niet jouw ding is. Ik ben een van de mensen die wél houdt van dit stukje immersie die deze feature toevoegt, en ook in S.T.A.L.K.E.R. 2 komt deze goed tot zijn recht. Zeker wanneer je de aanvaringen opzoekt met de gruwelijke wezens van het radioactieve Chornobyl.

Mijn eerste confrontatie met een gemuteerd beest liep nét even anders dan gepland. Al kwijlend over de minuscule visuele details van de game stond ik ineens oog in oog met een Flesh, een gemuteerd varken die als een idioot op je af komt rennen. Pistool in de hand, klaar om de trekker over te halen - maar er gebeurde niets. Ik raakte eventjes in paniek, tot ik me ineens bedacht dat de Adaptive Triggers aanstonden en ik simpelweg harder moest drukken. Oh ja, en ik had nog geen magazijn in mijn pistool gestopt, niet geheel onbelangrijk. Toen ik dat eenmaal had geregeld, voelde ik de feedback van de triggers terwijl ik een paar kogels door zijn kop heen jaste. Toen ik op adem was gekomen, ging ik eens goed nadenken over deze feature. Het is namelijk een geweldige toevoeging, vooral voor singleplayer games, waardoor je letterlijk het gewicht en de weerstand van je wapen terug voelt. Het voegt net dat extra laagje toe aan de beleving van het vasthebben van een vernietigend wapen. Niet iedereen houdt ervan omdat je vingers er al gauw moe van worden, maar zolang je het uit kan zetten is iedereen blij. Voor mij tilt dit het gevoel van immersie in samenwerking met de Haptic Feedback echt naar een ander niveau. Toch merk ik dat mijn aim er soms wat onder lijdt, omdat de weerstand waarmee ik de trekker over moet halen het richten net wat lastiger maakt. Zolang ik geen snelle shooter speel, zitten de Adaptive Triggers gelukkig niet te veel in de weg. En als ik het zat ben, zet ik het gewoon lekker even uit.

Tempest 3D Audio - Geluid uit iedere hoek

Voor de ontwikkelaars van S.T.A.L.K.E.R. 2 was geluid een essentieel onderdeel van de ervaring. De wereld is tot in de kleinste details doordrenkt met een beklemmende sfeer, en op de PlayStation 5 speelt Tempest 3D Audio daar een grote rol in. Dit merk je niet alleen in de visuele ervaring, maar ook in het geluid. In plaats van geluid dat alleen van links en rechts komt, plaatst deze feature elke geluidsbron in de ruimte rondom je. Daardoor hoor je haarfijn waar alles vandaan komt. Zodra er een mutant op me af kwam razen, hoorde ik instinctief direct welke kant ik moest oprennen. En als de kogels me om de oren vlogen, kon ik het net wat beter plaatsen waar deze vandaan kwamen. Zo kon ik me beter positioneren tijdens een vuurgevecht en was de kans een stuk groter dat ik het een keer zou overleven zonder mijn save te reloaden.

Je hoort duidelijk het verschil tussen geluiden van buiten en binnen een gebouw, waardoor de akoestiek en weerkaatsing van de brute klanken veel realistischer overkomt. Het voelt bijna alsof je een complete 7.1-setup om je oren hebt, terwijl je gewoon een stereo-headset op hebt. Je headset moet de 3D-audio feature uiteraard wel ondersteunen. Je kunt de 3D-audio volledig naar eigen wens afstellen om je eigen unieke geluidservaring te creëren vanuit de PS5-instellingen. En tijdens een playthrough van S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl werpt dat zeker zijn vruchten af.

Hoe komt het allemaal samen op de PS5?

Ik liep het terrein van een verlaten warenhuis op om een ontvoerde gast te redden, terwijl ik mijn voetstappen door de controller heen voelde. Tegelijkertijd sloop ik langs een meertje dat duidelijk radioactieve straling afgaf, aangezien de geigerteller via mijn controller liep te gieren. Ik opende mijn menu om te kijken of ik nog voldoende kogels had voor de strijd die ik zo aan zou gaan en ook daar voelde ik alles wat ik deed door de controller heen vloeien. Terug uit het menu, klaar om naar binnen te stormen, pakte ik mijn mes erbij en drukte ik door de weerstand van de Adaptive Trigger heen om iemand zijn keel door te snijden en zo onopvallend binnen te dringen. Dit ging uiteraard gruwelijk mis, waardoor ik mijn Viper 5 uit mijn rugtas moest pakken. Terwijl ik dat deed, hoorde ik een vijand vanaf de eerste verdieping roepen. Ik draaide me om en wist door de 3D-audio precies waar het geluid vandaan kwam, verstopte me snel achter een truck en bracht het vuurgevecht tot een einde. Iedere actie, van het rondzwerven door het menu tot het openen van mijn rugzak en herladen van mijn wapen voelde ik door de controller alsof ik er zelf bij was. Gelukkig niet letterlijk, ik zit namelijk liever op de bank onder mijn warme dekentje, maar de immersie is er in ieder geval. Overdreven? Misschien wel, maar het mag duidelijk zijn dat deze features de game gewoon nóg indrukwekkender maken.

Al met al biedt S.T.A.L.K.E.R. 2 een geweldige ervaring op de PlayStation 5. Er zijn twee verschillende kwaliteitsmodi beschikbaar, namelijk Quality en Performance. De PS5 Pro dient de Quality-modus op 4K60 af te spelen, al voelt de pre-releaseversie nog overduidelijk aan als 4K30, hopelijk komt hier nog verandering in. Mijn tere oogjes kunnen dit niet aan, waardoor ik gebonden ben aan de Performance-modus, wat 1440p met 60 frames per seconde lijkt te zijn. Het is misschien geen 4K, maar dat zal me een worst wezen, want de game ziet er simpelweg haarfijn uit en speelt samen met de benoemde features geweldig op de PlayStation 5.