Indieaan: Achtung! Cthulhu Tactics

Wat hebben nazi-Duitsland en H.P. Lovecraft met elkaar gemeen? Op die vraag kun je natuurlijk verschillende antwoorden geven. Wat echter zeker is, is dat ze allebei centraal staan in de game Achtung! Cthulhu Tactics. De game is namelijk een interessante mix tussen de Tweede Wereldoorlog en de kosmische horror van Lovecraft, overgoten met een turn-based strategie sausje. Heb ik echter van deze game op de PlayStation 4 ook zo zitten smullen als van The Call of Cthulhu?

Lä! Iä! Cthulhu fhtagn!

Achtung! Cthulhu Tactics is dus een typische turn-based strategiegame. De game riep bij mij meteen het gevoel van XCOM op toen ik deze voor het eerst opstartte. De setting is in Achtung! Cthulhu Tactics natuurlijk wel een beetje anders. Je volgt het verhaal van vier geallieerde strijders in de Tweede Wereldoorlog die niet alleen tegen nazi-Duitsland strijden, maar ook tegen verscheidene Lovecraftiaanse verschrikkingen. De nazi's hebben namelijk een speciale eenheid in het leven geroepen die is gespecialiseerd in het occulte. Deze speciale eenheid, die de Cult of the Black Sun heet, heeft een aantal afschuwelijke monsters uit de Cthulhumythos weten op te roepen. Deze verschrikkelijke wezens en de duistere wetenschappers die voor nazi-Duitsland werken, dreigen de Tweede Wereldoorlog tot een ander einde te brengen dan die wij vandaag de dag kennen. Het is aan de vier dappere geallieerde strijders om achter vijandelijke linies deze duistere cult en de nazi's te verslaan.

Je hebt dus de beschikking over vier verschillende personages. Met deze personages kun je in de wereld rondlopen door ze elke keer naar een punt toe te laten lopen die binnen hun bewegingsbereik ligt. Wanneer je in de wereld rondloopt, lopen de vier personages als een eenheid door de spelwereld. Wanneer je echter een vijandelijke eenheid spot, begint het gevecht en kun je de vier geallieerden individueel commando's geven. Doordat het gevecht meteen begint wanneer een personage een vijand gespot heeft en je hele team dan ter plekke stopt met lopen, kun je aan het begin van het gevecht niet je personages juist positioneren. Voor een strategie-game mis ik hier dus al een stukje strategie. De gevechten verlopen verder zoals je van een strategie-game gewend bent. Personages hebben Ability-points, of AP, die ze kunnen spenderen. Lopen, je wapen gebruiken of een speciale vaardigheid gebruiken, kost allemaal AP. Daarnaast heb je ook nog Momentum Points, oftewel MP, die je op dezelfde manier kunt inzetten om een aantal extra vaardigheden te gebruiken. Daarnaast beschikken personages ook nog over een stressmeter. Deze meter loopt vol naarmate een personage gewond raakt of in aanraking komt met een van Lovecraft's verschrikkingen. Vrij logisch ook, want wanneer een occult wezen uit de schaduwen kruipt om mij met een tentakel om m'n oren te slaan, zou ik ook in de stress raken. Wanneer deze stressmeter vol is, krijgt je personage een debuff.

Not this time, Charlie!

De game is dus een typische strategie-game die, buiten de stressmeter en de skill tree, niet heel veel diepgang heeft. Je speelt je een weg door verschillende verhaalmissies en zijmissies die allemaal op elkaar lijken. Met de zijmissies kun je verschillende nieuwe wapens en voorwerpen vrijspelen. Ook leveren ze ervaringspunten op waarmee je je personages kunt laten levelen en kunt verbeteren door punten te spenderen aan de skill tree. Wanneer je een verhaalmissie weet te voltooien en dus verder kunt naar het volgende hoofdstuk, kun je echter de zijmissie van dat vorige hoofdstuk niet meer spelen. Zo word je dus bijna gedwongen om elke keer eerst de zijmissies te voltooien alvorens je met het verhaal verdergaat. Nu hoeft dit niet heel erg te zijn, ware het niet dat alle missies ontzettend op elkaar lijken. In elke missie moet je van het ene naar het andere gevecht lopen en elk gevecht is repetitief.

Naast de repetitieve en niet zeer uitdagende gameplay, is de game grafisch wel dik in orde. De grafische stijl is misschien niet zeer realistisch, maar doet wel goed zijn best om de creepy sfeer weer te geven. Daarnaast zien de vijanden er goed uit. Ze zijn namelijk gedetailleerd genoeg dat je het verschil kunt zien tussen een Duitse sergeant en een voetsoldaat. Sommige eldritch horrors dragen zelfs ook een Duits legeruniform. Qua geluid doet de game het bij mij dan wat minder. De achtergrondmuziek werkt prima voor de sfeer die het probeert op te wekken, maar is niet noemenswaardig. De game bevat ingesproken berichten die als een soort briefing van een missie dienen. Naast deze ingesproken berichten, bevat de game bijna geen dialogen. Zowel de personages als de vijanden spreken bij zo goed als elke actie hetzelfde stukje tekst uit.

Eindoordeel van Claudia Tjia

Achtung! Cthulhu Tactics is een prima strategiegame. Ondanks dat de game niet heel veel diepgang heeft en de gevechten totaal niet moeilijk zijn, valt er genoeg te waarderen. De combinatie Tweede Wereldoorlog en de horrorwereld van H.P. Lovecraft zorgt voor een vermakelijke setting. Hoewel de game een interessant thema heeft en een strategisch combatsysteem dat snel op te pakken valt, is het een game die je niet gauw vele uren achter elkaar speelt. Alle missies lijken op elkaar en de gevechten zijn absoluut niet moeilijk. Daarnaast kon ik zelf de fake Duitse accenten van de stemacteurs niet langer dan twee uur achter elkaar tolereren. Ben je echter een fan van strategiegames, geniet je van het werk van H.P. Lovecraft, of help je graag de nazi's op wat voor manier dan ook om zeep, dan kun je je met Achtung! Cthulhu Tactics prima een paar uur vermaken.