Opinion: De Arcadekoning II: Lachen, (Nostal)gieren, brullen

-

"Of ik zin heb om een ochtendje op de pof te komen rondzwerven in een arcadehal". Wie in 2018 mijn artikel 'De Arcadekoning - De terugkeer van het Gulden Tijdperk' heeft gelezen, weet als geen ander dat ik daar geen nee tegen zeg. Dus wanneer een longtime ForeGames vriend en mede-nerd mij uitnodigt om op zaterdagochtend naar Breda te komen om eens te komen ronddolen in Ted's Arcade, wie ben ik dan om in m'n nest te blijven stinken? Dat zeg ik. Dus huppetee, koffie in die mik en gaan. Het huishouden kan wel wachten.

Misschien heeft het te maken met mijn bouwjaar (1983), maar arcadehallen doen iets met me. De overstimulerende geluidseffecten, een overvloed aan RGB waar de CEO van Razer spontaan een beroerte van zou krijgen... ik hoef er maar aan te denken en m'n skinny jeans gaan er nog strakker van zitten. Eventjes ben je bang dat je er - als bijna veertiger - inmiddels te oud voor bent. Een arcadehal, is dat niet meer voor de kids? Eén stap over de drempel bij Breda's grootse arcadehal en ik voelde het al: nee, ik ben ik absoluut niet te oud voor (of toch wel?).

Alles went

Het kostte mij wel even om te acclimatiseren. Want ja, als arcadeganger van de jaren '90 is het wel eventjes wennen, dat huidige format. Waar ik vroeger nog zwaar moest investeren in een hippe heuptas voor al m'n blinkende guldens, werd ik nu vriendelijk verzocht om die vooral thuis te laten. Generatie Z doet niet meer aan cash. Alles moet contactloos of met creditcard, iets wat zich vertaalt in arcadekasten met contactloze paslezers. Effe swipen en gas op die krukas. En als het apparaat dan zegt dat je onvoldoende krediet hebt, dan loop je naar één van de medewerkers voor een nieuwe kredietverstrekking.

Maar goed, ik ben natuurlijk nog niet zo oud dat ik het hele contactloze gedoe niet onder de knie krijg. Dat was dan ook niet de major adjustment. Het huidige aanbod, dat is daarentegen iets waar een oldschool arcade-trotter harder aan moet wennen. Wie is opgegroeid met een hal vol Street Fighter, SEGA Rally, Pac-Man en House of the Dead-kasten zal er tegenwoordig genoegen mee moeten nemen dat gokelementen terrein hebben gewonnen in de arcadehallen van nu. Gelukkig doet Ted's Arcade moeite om het vertier van weleer prominente locaties te geven, maar je kunt niet meer om coin pushers, crazy cranes en ball-droppers heen. Ergens vind ik dat jammer, maar ook ik moet eraan geloven. Tijden veranderen.

Even swipen en weer doorgaan

Afijn, niet miepen maar bleepen. Gratis geld op die pas en brassen, dat was het devies van Dragan Blom, voormalig game-baas bij ForeGames en nu manager bij Ted's Arcade in Breda en Helmond. De altijd druk bezette long-time friend neemt hier en daar even de tijd om iedere genodige te humiliëren in een potje air hockey, waarbij mijn advies is om zeker gelaatsbescherming te dragen. Die eerder aanwezige twijfeling en licht ongemak van het 'out of touch' zijn verdwijnt vanaf dat moment als sneeuw voor de zon. Ja, alles is moderner en lijkt anders, maar arcade-vertier kent geen houdbaarheidsdatum. Het duurde dan ook niet lang voordat ik aan mijn zoveelste couvert in het all-you-can-play buffet van Ted's Arcade begon.

Even flipperen hier, een beetje schieten daar. Met kramp in de vingers back-to-back baskets gooien om maar tot een high score te geraken. Even uithijgen bij het gigantische scherm van XL Space Invaders en een beetje beerpongen totdat je weer kracht in de armen hebt om je kunsten te vertonen in een bijlwerp-simulator. Blikje Monster Energy erbij, je weet zelf. Toch maar eens proberen om de mega jackpot aan tickets te scoren bij een van de vele kansspelen. Uren vliegen voorbij en voor je het weet ben je door je (in mijn geval geschonken) prepaid credits heen.

The fellowship of the zeverzakken

En toen kwam het besef: ik ben oud aan het worden. Terwijl de jeugd heen en weer aan het rennen was om aan alles wat maar flitste aandacht te schenken, drong bij mij - en andere bekenden van het ForeGames-tijdperk - door dat wij stiekem verlangen naar een andere invulling. "Liever zou ik daar vier Mario Kart machines neerzetten en een flipperkast meer daar", fluistert Dragan in mijn oor terwijl hij mijn credit aftopt. Richard - een van de trouwste metgezellen binnen de ForeGames gang - laat zich niet eens verleiden, maar geniet wel van de grootste glimlach die zijn zoontje hem ooit heeft gegeven. De enige ForeGamer die echt helemaal tot het gaatje leek te gaan, was Ricardo. Maar goed, van hem had ik niet anders verwacht.

Uiteindelijk stonden we daar, ouwe koffieleutende zeverzakken van een vergaan tijdperk, mijmerend over die goeie ouwe ForeGames-tijd en hoe tof het zou zijn als we die toch weer eens nieuw leven zouden kunnen inblazen. Met een twinkeling in de ogen spitballen we ideeën richting elkander terwijl onze kroost, stijf van de suiker, kilometers aan tickets in de telmachine frommelt. Eigenlijk is dat best iets moois. Ik kwam in eerste instantie om nostalgisch te gamen, deed dat eigenlijk maar minimaal, en ging toch met een heerlijk gevoel van nostalgie naar huis.

Zo zie je maar weer, Ted's Arcade te Breda is nostalgisch vertier voor jong en oud. Het verschil zit hem misschien in de invulling ervan. Anywho, dikke win. Ik had lol en daar gaat het om, al zeg ik het zelf.

Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord