Preview: Cloudheim - In je eentje huilen, maar samen lachen

In het begin van dit jaar werd de Zelda-achtige Cloudheim aangekondigd. Dat leverde direct de nodige memes op, maar een game die draait om vrijheid, verkennen, vechten en het creëren van een uitvalsbasis klinkt op papier altijd goed. Je hoeft niet altijd het wiel opnieuw uit te vinden. Doordat je Cloudheim samen met nog drie vrienden kunt spelen, dook ik samen met Jolien in de gevaarlijke wereld. Tijdens de sessies hebben we genoeg gelachen, maar de redenen waren eigenlijk nooit positief. In ieder geval niet voor de voorlopige beoordeling van de Early Access-status van Cloudheim.

Hé, weer een kistje!

Cloudheim is zeer losjes gebaseerd op de Noorse mythologie en daardoor is Ragnarok werkelijkheid geworden. Verschillende soorten wezens wandelen nu rond en verstoren het evenwicht. De vliegende titaan Odin Schell is net op tijd wakker geworden en roept de Runari op om terug te keren naar Cloudheim. Als speler ben je een van deze beruchte vechters, maar de vaardigheden die je ooit had, moet je weer terugverdienen. In het begin kies je dan ook uit een van de vier classes en door de bijbehorende wapens en abilities te gebruiken, speel je nieuwe abilities vrij. Je leert dus automatisch meer over de vaardigheden, waardoor je echte missie is om de slapende goden wakker te maken. Deze moet je eerst zien te vinden en daardoor bieden de quests die gegeven worden een handige richtlijn. Niet alle eilanden zijn namelijk direct te verkennen, waardoor je de game leert kennen op het eiland Arcadia. Wanneer je uiteindelijk genoeg World Stars weet te verzamelen, is het mogelijk om het tweede eiland vrij te spelen. Hoewel Arcadia een mooi groen begroeid eiland is, bestaat Dustlanger vooral uit zand en rotsen.

De gameplayloop bestaat uit een aantal onderdelen en daarin ga je merken dat de herhaling al snel toeslaat. In ieder geval als je besluit om Cloudheim in je eentje te spelen, wat ik aan het eind van deze preview ga afraden. Ik mocht gelukkig samen met Jolien op avontuur, waardoor we al een groot gedeelte van Arcadia hebben verkend. Dit eiland heeft een mooi formaat en je bent vrij om alle kanten op te rennen en te springen. Het verkennen wordt beloond, want naast verschillende materialen ga je tientallen kistjes tegenkomen. Nu klinkt het alsof ik overdrijf met dat aantal, maar dat is niet het geval. Op het eerste eiland alleen al kun je honderddrieënveertig kistjes vinden en daardoor riepen Jolien en ik om de twee minuten dat we weer een kistje hadden gevonden. Sommige kun je per direct openen, terwijl andere wat meer moeite kosten. Het kan zijn dat je een aantal vijanden moet verslaan of dat je een puzzel moet oplossen. Er zit dus enige variatie in, maar de puzzels zijn nooit moeilijk. Het ene moment moet je kristallen of drukplaten activeren, terwijl je op een ander moment fakkels moet aansteken. Door alle kistjes word je kapotgegooid met materialen en die overvloed zorgt in het begin voor verwarring. In de speciale kistjes zitten echter ook hartfragmenten die je moet combineren om meer hartjes te krijgen en de World Stars.

Martial arts gecombineerd met magie

Naast de kistjes en verschillende materialen ga je vooral grote groepen vijanden tegenkomen die regelmatig worden vergezeld door een eindbaas. Het is de bedoeling dat je die, in sommige gevallen letterlijk, van het eiland schopt. Als getrainde soldaat kun je allerlei manoeuvres uitvoeren en op verschillende manieren aanvallen. Het maken van combo’s samen met je co-op-partner zorgt voor veel schade en chaos. Het beste onderdeel van de combat is de zweep die je samen met een kick kunt inzetten. Met de zweep trek je een vijand naar je toe, terwijl je hem vervolgens in de lucht als een voetbal wegschopt. Elke class heeft uiteraard nog zijn eigen abilities en ook de wapens die je draagt komen met een speciale aanval. Mijn twee ijsdolken hebben een aanval waarmee er een ijsstorm-boemerang wordt gegooid die op locatie een kleine wervelstorm creëert. Door de manoeuvres en abilities is de combat snel, maar ook chaotisch. Vijanden vliegen in het rond en door alle speciale effecten zie je bijna niets meer van de omgeving. Het grote probleem is dat het ontwijken van aanvallen niet werkt. Met rode lijnen wordt er netjes aangegeven waar een aanval van een vijand terechtkomt, maar bij de tijd dat je personage opzij is gerold, ben je al geraakt. Ook in co-op werden enkele problemen al duidelijk. Het is mogelijk om je partner weer tot leven te wekken, maar de icoontjes daarvan blijven regelmatig op het scherm staan. En in plaats van te respawnen in het gevecht werd ik meerdere keren driehonderd meter verderop wakker.

Het bovenstaande doe je vooral in de buitenlucht, maar er zijn ook portalen die je teleporteren naar een dungeon. Dit is niet heel anders dan het bekende werk uit andere openwereld games. De gameplayloop rondom het vechten en het openen van kistjes wordt hier herhaald. Over het algemeen is dit de plek waar je de hartfragmenten en de World Stars vindt. Na het voltooien van een dungeon verschijnt deze duidelijk op de map, waardoor je eenvoudig kunt bijhouden wat je allemaal hebt ontdekt en afgerond. Na je avontuur op Arcadia is het tijd om terug te keren naar Odin Schell. Deze locatie kun je zien als je thuis en uitvalsbasis. Het is een plek waar je uiteindelijk een kant-en-klaar huis kunt bouwen en waar je allerlei werkplekken neerzet. Je hebt een smelter nodig om koperen staven te maken, zodat je die bij de smid kunt omzetten in wapens. In je basis word je geholpen door Blins, die je in de buitenwereld kunt vinden. Je basis wordt al gauw rommelig, want je hebt verschillende standbeelden, werkplekken en huizen. Hoewel we ook hier de nodige bugs tegenkwamen, valt het vooral op dat je geen fatsoenlijk inventory management hebt. Als je iets uit een kist wil halen, wordt dit eerst op de grond gesmeten. Je moet het dan oppakken en op de juiste werkplek gooien. De smelter spuugt vervolgens de staven gewoon weer op de grond. Dit maakt het systeem nogal langdradig, omdat je telkens alles moet oprapen. Om geld te verdienen kun je een kleine winkel openen, zodat vreemde personages spawnen en als een gek naar de balie rennen. In het begin verkoop je vooral materialen, maar Cloudheim geeft je ook de optie om te koken en potions te maken. Met het verdiende geld kun je uiteindelijk meer decoraties en werkplekken bouwen.

Cloudheim is eerder Bugheim

Het is eenvoudig om de visuele stijl van Cloudheim te vergelijken met Breath of the Wild en Genshin Impact, maar het valt nu eenmaal niet te ontkennen. En toch is het een keuze die goed uitpakt. De wereld en monsters zien er aantrekkelijk uit en daardoor wil je het eiland blijven verkennen. Hoewel de game geen character creation heeft, kun je kiezen uit vijftien personages. Deze zijn gebaseerd op de NPC’s die je tegenkomt en hebben hun eigen stijl. De meeste hebben nog een extra skin waar je uit kunt kiezen, terwijl je de resterende skins kunt verdienen of moet kopen door de Supports Pack aan te schaffen. De visuele stijl valt op en heeft een aantrekkingskracht, maar het is ook het enige onderdeel van de game dat geen problemen oplevert. Al vraag ik mij af, waarom het level-upsysteem letterlijk de vorm van een battle pass heeft en alle menu’s regelrecht uit een mobiele game lijken te komen. 

Dat Cloudheim een Early Access-titel is, is veel te snel duidelijk. Veel van de menu’s zijn nog niet afgemaakt, waardoor informatie of icoontjes missen. Bij sommige kistjes brak de hendel af, waardoor we het kistje niet meer konden openen. Je kunt hier nog een oogje dichtknijpen, maar tijdens mijn sessies met Jolien viel ik al meerdere keren door de map heen en verdween mijn personage regelmatig. Ik ben meer onzichtbaar geweest dan zichtbaar. Dit is niet bepaald handig en zorgt voor de nodige frustratie. Nu konden we het nog weglachen, omdat je er samen nog een plezierige sessie van kunt maken, maar in deze staat kun je geen game uitbrengen. Vooral niet in combinatie met de andere bugs die ik al had benoemd. Om nog met een soort van positieve noot te eindigen, lijkt het co-op gedeelte redelijk goed te werken. Vijanden levelen met je mee in de wereld en alle teksten van de quests worden netjes met alle spelers gedeeld. Hetzelfde geldt voor de accessoires en de upgrades via de hartfragmenten, waardoor je niet eerst een hele discussie hoeft te voeren over wie welke ring gaat dragen. Hoe je de locatie van een quest moet vinden, is dan weer een ander probleem, want de guide werkt niet altijd even goed. Wanneer je wil teleporten naar een ander gebied, neem je alle spelers met je mee, maar op een eiland kun je ieder je eigen weg gaan. Zorg wel dat je in de gaten houdt waar je bent, want het icoontje van je partner is niet altijd zichtbaar op de map. 

Voorlopig oordeel van Anita van Beugen

Ik kan zeer kort zijn in mijn conclusie, want Cloudheim had uitgesteld moeten worden. En dat heeft simpelweg te maken met de vele bugs die we in de sessies zijn tegengekomen. Als je met zijn tweeën speelt, dan kun je er nog om lachen, maar anders is het vooral frustrerend. Wij konden zelfs de main quest van het eerste eiland niet afronden vanwege een bug. Dat soort onderdelen horen gewoon te werken. Als de ontwikkelaars de komende weken met meerdere patches komen, dan is de game over een maand of twee vast wel speelbaar. Cloudheim is in de kern namelijk best een leuke game om te spelen. Visueel ziet het er goed uit en er valt genoeg te verkennen. Dankzij de snelle combat is vechten geen saaie aangelegenheid. Al mag er nog gesleuteld worden aan de dodge-functie en de variatie in vijanden. Ook de uitvalsbasis heeft zijn charme en is belangrijk voor de progressie. Mocht je nu al teleurgesteld zijn, dan spijt het me om dat gevoel te versterken. Cloudheim mag dan een singleplayergame zijn met co-op-functies, maar een offlinemodus is niet aanwezig. Je hebt dus altijd een internetconnectie nodig.