Preview: KARMA: The Dark World - Drukt z'n stempel op het genre

Heb jij ook zo'n taffeshekel aan je baan? Elke keer weer. Dag in, dag uit. Opstaan, hersenloos werken, soms wat koffie sloeberen, meer hersenloos werken, naar huis gaan, eten en slapen. Een tragedie, dat is het. Van ons mag je het gerust toegeven dat je er soms recalcitrante gedachtes bij hebt, maar wat als een megaconcern zelfs daar een verbod op zou leggen? Dan krijg je van doen met scenario's waar KARMA: The Dark World ons voor tracht te waarschuwen.

I see what you thought there

Stel je voor, Oost-Duitsland. 1984. Midden in de Koude Oorlog. Iedereen heeft last van het conflict behalve de Leviathan Corporation. Sterker nog, de Leviathan Corporation heeft letterlijk controle over alles. Waar je naar kijkt, wat voor werk je doet, zelfs wat je in je mik geschoven krijgt. En als het aan hen ligt ben je daar helemaal op en top blij mee. En zo niet, dan ben je dat toch. Want wee degene die het niet is en die 'stoute' dingen denkt. Daar wordt gewoon een Roam Agent van het Thought Investigation team op afgestuurd om dat eens even te 'onderzoeken', als je snapt wat ik bedoel.

Daniel is dus zo'n Roam Agent. In de demo van pak 'm beet dertig minuten heb ik mogen kennismaken met Daniel terwijl hij in het brein is gekropen van een mank individu wiens been is afgenomen door een monster. Tenminste, dat beweert hij. Gezien je een Roam Agent bent, valt dat gemakkelijk te fact checken. Dus hoppetee, die hippe Matrix-eske headset op en gaan met die handel. En dan blijkt al gauw dat de ondervraagde behoorlijk wat inner demons herbergt. Want wat een simulatie van een simpele desk job zou moeten zijn, is een psychologische hel gebleken.

Standaard tropes, creepy nopes

Bijgestaan door een uiterst vriendelijke en enigszins nerveus ogende Chinese jongedame van Pollard Studio zet ik mijn eerste stappen in het verwrongen hersenspinsel van mijn interrogee, terwijl me wordt uitgelegd wat de strekking van de demo is. Het is dus aan mij om te achterhalen of de verklaring van de amputee klopt en eigenlijk is daar al geen twijfel over. De setting laat namelijk weinig aan de verbeelding over en gooit al vlot de een na de andere psychologische horror trope op mijn scripted pad, welke ik helaas vaak niet kon determineren door de ongelukkige reflectie van het overheersende licht in de Koelnmesse. Maar met hulp van mijn lieftallige assistente kwam ik er wel.

Maar goed, standaard tropes dus. Beklemmende corridors die met vlagen oneindig leken te zijn, wat omgevingspuzzels die me omwille van tijdsdruk werden uitgelegd, visuele mindfucks en natuurlijk een monster - het been-claimende monster - welke ik meer dan eens voor moest blijven, wat mij dus niet altijd lukte. Ik geef daarvan nog steeds het licht de schuld, laat dat even duidelijk zijn. Maar dat gaf me wel enkele keren de kans om het creature design te appreciëren. Want laat het maar aan China over om fucked up creaturen te bedenken die op het eerste gezicht abominabel lijken, maar diep van binnen meer betekenis hebben dat men verwacht. Letterlijk.

De stempel die men drukt

Toch lijkt KARMA: The Dark World meer in z'n mars te hebben dan men er misschien van verwacht. Uiteraard is het een psychologische horror game en een fictioneel iets, maar middels het verhaal dat men je voorschotelt, probeert Pollard Studio ons ook wat te vertellen. Dystopisch of niet, de setting kan bij sommigen toch wel eens nader bij het hart liggen dan je denkt. Vooral een specifieke scene in mijn demo, waarin ik werd 'verplicht' om een neverending bult documenten te stempelen, speelt met de gedachte van insubordinatie. Hoe lang kan men je daarmee bezighouden? Stempeltje in de inkt, op het papiertje, papiertje aan de kant. Over and over again. Nee, nee! Niet twee papiertjes achter elkaar zonder nieuwe inkt, anders raakt de baas 'teleurgesteld' en moet je quasi-verplicht wat blauwe medicatie slurpen om je weer scherp en alert te krijgen. Hoe lang hou je dat vol? Wanneer zeg je nee?

Het is uiteraard een concept wat al vaker is toegepast, die hele 'fight the system' retoriek in games. En ergens staat me bij dat het oeverloos stempelen van papperassen in een first-person game ook niet honderd procent nieuw is. Maar in het geval van KARMA: The Dark World was het wel erg lucratief. Dat, en de barrage aan optische en mentale mishandeling die de game je wil laten doorlopen. Maar goed, daar kiezen we uiteindelijk zelf voor. We maken zelf de keuze om ons te onderwerpen aan psychologische foltering. Het is niet zo dat Leviathan Corporation het ons daartoe verplicht. Toch? Of mag ik dat niet vragen?

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Wat Pollard Studio met KARMA: The Dark World doet is niet per definitie uniek, maar één ding is zeker, wat ik er tot nu toe van heb gezien smaakt naar meer. Nu ben ik sowieso een sucker voor psychologische horror waarin optisch bedrog de zintuigen overstimuleert, en KARMA heeft lijkt daar een surplus in te hebben. Het hele idee achter brain diving was in Cyberpunk al best interessant, maar KARMA: The Dark World gaat daarin dus een stukje verder. Bezie het als een combinatie van Cyberpunks brain dives en de ambiance van The Evil Within. Helaas moeten we er nog wel even op wachten, maar met een beetje geluk mag je tijdens de volgende Steam Next Fest in oktober ook eventjes in de hersenen van een ander kruipen. Dus wees niet getreurd, want dat mag officieel niet van de Leviathan Corporation.