Preview: S.T.A.L.K.E.R. 2 - De Zone neemt alles

Elke redacteur bij Gameliner heeft zo zijn of haar expertise. Claudia regeert over de JRPG's, Anita kan uitstekend aan de slag met de vele strategiegames en Rudy claimt dat hij een expert is op het gebied van vechtgames. Ikzelf durf te zeggen dat ik breed geïnteresseerd ben, maar uiteraard zijn er een aantal genres waar ik meer affiniteit mee heb. Ja, mijn gamegeschiedenis staat vol met first-person shooters, actiegames, horrorgames, enzovoorts. Je kan daarom vast wel begrijpen, waarom ik de S.T.A.L.K.E.R.-franchise een warm hart toedraag. GSC Game World heeft middels hun titel in 2007 - die we natuurlijk kennen als S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl - de wereld kennis laten te maken met de lugubere Chornobyl Exclusion Zone. Ik mocht tijdens gamescom achter gesloten deuren aan de slag met het felbegeerde vervolg S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl en dit is wat ik te melden heb.

Voelt als thuiskomen

Hoe de demo begint is meteen typerend voor de franchise. Je wordt wakker in een platgestampt bos en er is een gemuteerde hond aan je scheenbeen aan het knagen. Wanneer je je pistool tevoorschijn tovert en het mormel wil afschieten, komt er geen 'bang' uit de loop maar een teleurstellende 'klik'. Direct daarna zet de hond zijn tanden wel heel dichtbij je keel, maar je hebt het geluk dat je na een rondje stoeien het beest in een anomalie trapt. Terwijl je onder het hondenbloed zit, neem je een momentje om tot je zinnen te komen. Wat de fuck is er net gebeurd? Nou, dit is S.T.A.L.K.E.R. in de puurste vorm. GSC Game World is niet vergeten wat deze serie zo geliefd maakt. Er zijn maar weinig games die zo'n lugubere wereld hebben als de Zone. Beschouw je jezelf als de held van het verhaal? Think again, want je stelt niet zoveel voor.

Onze protagonist is genaamd Skif en je merkt dat hij nog een beetje nat achter de oren is. Een mede-stalker doet hem een plezier en gooit een boutje zijn kant op. Dit klinkt misschien als een stomme grap, want wat moet je met een stukje roest van een centimeter of twee? Nou, in de S.T.A.L.K.E.R.-games is het een cruciale tool om de anomalieën tijdelijk onschadelijk te maken. Wanneer je het boutje erin mikt, gaat de anomalie af, zodat jij een kans hebt om er langs te bewegen zonder meteen in stukken gescheurd te worden. Ik merkte tijdens het spelen dat de Oekraïense ontwikkelaars niet vergeten waren wat de S.T.A.L.K.E.R.-franchise zo bijzonder maakt. De wereld voelt nog gevaarlijker aan. Bedreigingen schuilen achter elke hoek. Een deprimerend gat waar ik zelf heel gelukkig van word.

Chornobyl Exclusion Zone - Een dodelijk vakantieoord

Laten we nog eventjes verder praten over de gevaren van de Zone. Tuurlijk zijn de abnormale anomalieën aanwezig in de wereld, maar de bewoners van dit radioactieve stukje land zijn nou ook niet bepaald lieverdjes. Terwijl ik aan het rondtrekken was, kwamen er meerdere gevaren mijn pad op. Zo zijn er roedels wilde honden die je aan stukken scheuren wanneer je niet oplet, bandieten die zonder pardon je proberen te overvallen en mutanten die op zoek zijn naar hun volgende maaltijd. Om nog maar te zwijgen over de emissiestorm. Ik heb zelden zoiets indrukwekkends en angstaanjagends gezien in een videogame. De gehele lucht van de open-wereld werd rood van kleur en je had precies vijf tellen om dekking te zoeken. Je voelt je zo klein en kwetsbaar - zeker als de gehele wereld er alles aan doet om jou om het leven te brengen.

Ondanks dat je ontzettend kwetsbaar bent, heb je een arsenaal waar je u tegen zegt. Met duizend bommen en granaten zorg je ervoor dat je agressief van je afbijt. De gunplay in de demo voelde scherp en straffend. De meeste simpele bandieten en hun shotguns doen al enorm veel damage. De keerzijde van de medaille is dat zij ook niet kogelbestendig zijn. De gevechten zijn hectisch, snel en intens hierdoor. Het is een kwestie van wie schiet er eerst en wie weet de omgeving goed te gebruiken. Dit zie je terug in de vijandelijke AI. De bandieten zijn maar zelden alleen en ze gebruiken hun aantallen om de spelers te overweldigen. Ze gebruiken sluwe tactieken, zoals het aanvallen vanaf de zijdes, om zo de overhand te krijgen. De wereld voelt simpelweg levend aan, mede vanwege de geniepige populatie.

Een 'Far Cry' van het origineel?

Ja, de wereld van S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl staat centraal - laat we daar geen doekjes om winden. De open-wereld heeft veel te bieden en je ziet de overeenkomsten met het origineel goed terug. Het prikkeldraadhek zorgt voor de nodige afsluiting, terwijl de diverse herkenbare locaties allemaal weer terugkeren. Toch is S.T.A.L.K.E.R. 2 meer dan alleen de originele map die ditmaal naadloos aan elkaar verbonden is. S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl kent wat moderne features, waardoor het nét een andere feel krijgt. Zo krijg ik vaak op mijn UI een soort Far Cry-esqua heads-up display te zien. Hierdoor kreeg ik in de smiezen dat ik begluurd werd door mijn niet zo vriendelijke buren. Ook was er een kompas te zien, waar meerdere bijmissies, vijandelijke posities en meer op stonden vermeld. Ik snap volledig waarom deze moderne features worden toegevoegd. Ik ben alleen bang dat ze wellicht de pittige ervaring van S.T.A.L.K.E.R. in de weg zitten. Het verkennen zonder te weten waar je terecht komt en het compleet overvallen worden door je opponenten is toch iets bijzonders in deze franchise. Als dit optionele HUD-opties zijn, dan is er natuurlijk niks aan de hand. Maar ik ben wel benieuwd of de moderne tijd plek heeft voor een spijkerharde S.T.A.L.K.E.R.-ervaring.

Sinds de laatste trailer is er veel gesproken over de zogenaamde 'downgrade' van de graphics. Ik heb de game mogen aanschouwen en kan je nu al vertellen dat dit onzin is. De game had zelfs in de beperkte demo genoeg pracht en praal om te tonen. Op meerdere momenten toont Unreal Engine 5 de spierballen en het zicht wat je voorgeschoteld kreeg was vaak ontzagwekkend. Daarbij moet ik wel zeggen dat de performance niet altijd vlekkeloos was. Ik kreeg te maken met een harde crash en de render distance was op momenten ook nog niet helemaal best. De animaties waren in principe top vanuit het first-person perspectief, maar de NPC's hadden nog wat moeite met hun emoties te tonen middels gezichtsuitdrukkingen en dat soort randzaken. Tuurlijk is een S.T.A.L.K.E.R.-game geen S.T.A.L.K.E.R.-game wanneer er geen bugs inzitten, maar ik hoop dat we het behouden met onbedoeld grappige features - geen crashes en andere immersiebrekende issues.

Voorlopig oordeel van Bram Noteboom

S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl was één van de hoogtepunten tijdens gamescom 2023. GSC Game World heeft ondanks de omstandigheden goud in handen en als fan van de franchise ben ik zo ontzettend trots op het werk wat ze aan het leveren zijn. Natuurlijk heb ik nog vragen over de performance van de game en het algemene plot, maar wat ik gezien heb enthousiasmeert mij. De Zone is nog steeds de absolute hoofdrolspeler en de ontwikkelaar is niet vergeten wat S.T.A.L.K.E.R. is. Een snoeiharde, intensieve en sfeervolle horror/survival first-person shooter, waarin menig speler zichzelf compleet in gaat verliezen. Wanneer S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl komt te verschijnen in Q1 2024, ben ik de eerste die terug in de Zone te vinden is. En of ik terugkeer? Dat is nog maar de vraag. Good hunting, Stalkers!