Preview: Still Wakes The Deep - Nog nat achter de oren

Men neme een protagonist met een ingewikkeld privéleven, een afgelegen locatie en een 'gebeurtenis' en wat krijgen we dan: een 'run of the mill' survival horrorgame zoals ieder ander. Hoewel Still Wakes The Deep een hele hoop van de cliché kenmerken vertoont, ziet het er toch naar uit dat The Chinese Room mikt op een unieke ervaring die zich niet wil laten kenmerken door die standaard horrorelementen, maar juist door de dingen eromheen. Je weet wat men zegt: alleen een piepend wiel krijgt olie en Still Wakes The Deep zou wel eens hard kunnen gaan piepen.

Olie op de golven

Hoewel ik gedurende mijn half uurtje met The Chinese Room zelf niets heb kunnen spelen, deed men wel enorm veel moeite om mij en mijn vijf mede-toeschouwers haarfijn uit te leggen wat Still Wakes The Deep is, wat het uniek maakt en - niet geheel onbelangrijk - hoe dat er in-game uit gaat zien. In Still Wakes The Deep draait alles om een medewerker van de Beira D, die zo zijn redenen heeft om zijn dagen te slijten aan boord van een afgelegen olieboordplatform ergens in de Noordzee. Zoals het een horrorgame betaamt gaat iets grandioos mis en raakt de poep de spreekwoordelijke ventilator, waarna jij als speler moet zien uit te vogelen wat je kan doen om het beste van een penibele situatie te maken. Of, zoals uitgever Secret Mode het omineus beschrijft: "All lines of communication have been severed. All exits are gone. All that remains is to face the unknowable horror that's come aboard."

Hiermee lijkt The Chinese Room zich dus weer te beroepen op de ervaring die het met Amnesia: A Machine for Pigs heeft opgedaan. Ook hier hebben we te maken met een protagonist die door 'iets' achterna gezeten wordt, maar die niet over de atletische vaardigheden beschikt om zich in een handgemeen te verdedigen. "Hij is een standaard medewerker, geen superheld", aldus Senior Game Designer Jade Jackson, waarmee nog eens wordt benadrukt dat Still Wakes The Deep geen combat gaat bevatten. Ergens had ik dat ook niet verwacht van The Chinese Room, die met walking sims als Everybody's Gone to the Rapture en Dear Esther heeft aangetoond dat het liever focust op ambiance en graag wegblijft van actie.

Wur tearin’ the tartan

Dat die ambiance voor The Chinese Room belangrijker is dan een hoop geweld, dat is me ook behoorlijk duidelijk geworden. Still Wakes The Deep is gesitueerd in 1975, een tijd waarin mensen nog daadwerkelijk met elkaar spraken over koetjes en kalfjes, iets wat de medewerkers van de Beira D dan ook volop doen. Flauwe grappen over voetbalclubs die standaard verliezen, een vriendschappelijk onderonsje over persoonlijke problemen en standaard collegiale discussies doen volop de ronde tijdens één van de korte gameplaybeelden die de revue passeren. Allen geheel in het plat Schots, wat er in mijn beleving zorg voor draagt dat het allemaal wat minder gestileerd is.

Maar goed, dat is ook geheel de insteek van Still Wakes The Deep, aldus de ontwikkelaar. Men wil met Still Wakes The Deep vooral een game afleveren die natuurlijk aanvoelt, ondanks de verre van natuurlijke gebeurtenissen die zich ontvouwen op de Beira D. Personages moeten geloofwaardig zijn en je moet niet het idee krijgen dat je met geprogrammeerde AI van doen hebt. Dit is uiteraard een uitgelezen inleiding voor 'welke collega ga je redden' situaties, die alleen maar impact hebben wanneer je ook echt een emotionele band met ze hebt weten op te bouwen. Of die situaties zich ook zullen voordoen, dat is een vraag waar we voorlopig nog geen antwoord op hebben.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Helaas hield mijn hands-off ervaring met Still Wakes The Deep na drie korte videofragmenten al weer op, al heb ik de booth wel met een positief vooruitzicht kunnen verlaten. Wat The Chinese Room tot nu toe heeft laten zien is behoorlijk hoopgevend, zelfs wanneer de vroege build in kwestie nog vol zat met placeholders. Maar waar het overduidelijk om draaide is de sfeer die Still Wakes The Deep ademt en die klotste toch wel tegen de pijlers omhoog, als ik het in booreilandjargon mag uitdrukken. Het smaakt in ieder geval naar meer, al zal ik nog even moeten wachten op mijn volgende couvert. Op de vraag wanneer Still Wakes The Deep exact verschijnt, heb ik namelijk nog één antwoord kunnen ontfutselen: "Ah dinnae ken"