Preview: The Alters - Je ziet al snel dubbel

Als je een uitgever zoekt voor je bizarre of vreemde indiegame dan is de kans groot dat je bij Devolver Digital of 11 bit studios terechtkomt. Ze zijn niet bang om zulke games een platform te bieden. In het huidige gamelandschap is dat een verademing, want iedereen doet elkaar na om zo de nieuwste hit te creëren. Aangezien 11 bit studios zelf games ontwikkelt, komen ook zij regelmatig met een duistere of vreemde game aanzetten. Eén van deze games van eigen bodem is The Alters wat een soort spirituele opvolger van This War of Mine moet zijn. Als fan van 11 bit studios ben ik altijd snel over te halen, maar met The Alters worden een aantal vreemde keuzes gemaakt. De demo wist mij niet te overtuigen, maar misschien loop jij wel warm voor deze titel.

Een strijd tegen de klok

Een demo kan de hype voor een game per direct naar beneden halen en hoewel er lovende geluiden te horen zijn over The Alters had ik een compleet andere ervaring. In de game worden verschillende genres met elkaar gemengd en daardoor begint het als een soort third-person walking simulator. Terwijl je Jan Dolski door het landschap stuurt, vertelt hij via een monoloog wat de bizarre situatie is. De capsules van alle bemanningsleden zijn neergestort en daardoor zullen we eerst moeten uitvogelen of er overlevenden zijn. Dit zorgt ervoor dat het begin van de demo langzaam en saai is, maar de kleine stukjes informatie houden nog net je interesse vast. Er schijnt namelijk iets mis te zijn met de planeet en de capsules, maar daar hebben wij nog geen benul van. Veel gezelliger wordt het niet, want op het moment dat de radioactieve straling stijgt weet je nog net op de tijd de bewegende uitvalsbasis te bereiken. Eentje die stilstaat en eigenlijk niet meer functioneert. De communicatie met de anderen is grotendeels weggevallen, maar de radio weet nog net over te brengen dat de planeet binnen enkele dagen niet meer bewoonbaar is. Het zit Jan ook totaal niet mee en zo gaat dat al zijn hele leven.

Wanneer je de uitvalsbasis bereikt switch de game van perspectief en krijgen we in 2,5D de gehele lay-out te zien. Dit doet erg lijken op Fallout Shelter en biedt daardoor verschillende opties. Net zoals die game moet je de basis upgraden door nieuwe kamers te plaatsen in de ruimte die je krijgt. Zo word je in The Alters gestuurd om eerst een werkkamer en keuken te bouwen, zodat je in ieder geval kunt overleven. Hoewel dit in het begin nog leuk is, is vooral de navigatie door de uitvalsbasis nogal knullig. Ik vond sowieso de animaties van de bewegingen van Jan erg vreemd ogen. En dat heeft allemaal te maken met zijn snelheid. Het is leuk dat je snel kunt rondrennen, maar dat heeft weinig zin als je vervolgens overal tegenaan stoot. Aangezien we bezig zijn met een race tegen de klok, zijn we in de demo vooral bezig met het opstarten en repareren van de basis. Daardoor zul je toch naar buiten moeten, want je hebt grondstoffen en organisch materiaal nodig om te overleven. Dit kan alleen gedurende de dag, want in de avond stijgt de straling zo snel dat je schade oploopt. Dit klinkt leuk, maar in de praktijk ben je vooral heen en weer aan het rennen. Vooral het opstarten van de motor van de bewegende uitvalsbasis bestaat uit missies waar je van de machinekamer naar het communicatiecentrum aan het rennen bent om daar even op een knop te drukken.

Eén Jan is eigenlijk genoeg

Richting het einde van de demo werd ik geïntroduceerd aan het echte werk, oftewel de naam van de game. Jan heeft nogal een zielig bestaan en heeft geen idee hoe hij de machines moet repareren. Om toch van de planeet te komen, moet hij met behulp van Rapidium zijn eigen geheugen in een machine plaatsen. Dit leidt tot een chronologische lijn van depressieve gebeurtenissen.  Wat hij allemaal heeft meegemaakt zul je zelf moeten ervaren in de demo of de volledige game. Waar het om gaat, is dat je gedurende je leven keuzes maakt. Als je alle keuzes bij een gebeurtenis apart zet, krijg je nieuwe tijdlijnen en die zorgen voor nieuwe Alters. Met behulp van de machine kun je dus aansturen dat Jan thuis bleef om te studeren. Dit zorgt ervoor dat Jan een technicus wordt en daardoor de uitvalsbasis kan repareren. Ik heb het dan echter niet over de Jan waar je het verhaal mee begint, maar met Jan de technicus die jouw kloon is. Om het allemaal wat moeilijker te maken heeft deze kloon zijn eigen verleden en emoties, waardoor je hem eigenlijk uit een andere tijdlijn hebt gevist. Op deze manier moet je uiteindelijk steeds verder komen in de game en ontvouwt het verhaal zich. Het is zeker een interessante wending, maar ik vond beide versies van Jan onuitstaanbaar en heb daardoor helemaal niet de behoefte om kennis te maken met nog meer klonen.

De ontwikkelaars hebben een aantal vreemde keuzes gemaakt als het gaat om de gameplay en daar ligt dan ook het grootste probleem. Het is niet mogelijk om de planeet vrij te verkennen, want Jan kan niet springen of uit zichzelf klimmen. Daarnaast zijn er veel onzichtbare barrières, waardoor er op de eerst planeet geen alternatieve routes zijn. Je moet dus gewoon netjes het pad volgen. Dit haalt niet alleen het plezier van verkennen eruit, maar zorgde er ook voor dat ik niet meer nieuwsgierig was. Een andere vreemde keuze is dat alle handelingen van Jan versneld worden uitgevoerd. Het is alsof iemand de hele tijd de doorspoelknop van een afstandsbediening ingedrukt houdt. Dit geldt niet alleen voor het rennen, maar ook het gebruiken van de boormachines, werkbank en de kookplaat. Waarom is dit zo vervelend? Ten eerste hadden ze er ook voor kunnen kiezen om alles automatisch te laten werken. Er zijn genoeg survivalgames waar je een wachtrij bij een machine kunt creëren en vervolgens een aantal secondes moet wachten. Ten tweede is het niet bepaald toegankelijk. Ikzelf heb nog wel eens momenten waarop mijn brein gevoelig is voor bewegingen en bepaalde lichteffecten, en The Alters zorgde regelmatig voor een misselijk gevoel. Het is mogelijk om deze doorspoelknop te verminderen, maar helemaal uitschakelen is geen optie. Daarnaast glinstert de gehele planeet, waardoor er een overdaad aan effecten aanwezig is. Dit voegt allemaal weinig toe aan de omgeving en ik vind het niet eens mooi. Mocht je hier geen last van hebben dan is er uiteraard geen probleem. We moeten er natuurlijk ook rekening mee houden dat dit een demo is die nog niet volledig is geoptimaliseerd. Al laat de vijftien minuten aan The Alters gameplay die 11 bit studios heeft vrijgegeven zien, dat het niets met mijn systeem te maken had.

Voorlopig oordeel van Anita van Beugen

Het is duidelijk dat ik niet weg ben van The Alters, maar dat betekent niet dat het concept van de game slecht is. Dat je met behulp van klonen steeds meer te weten komt over Jan en op die manier ook de planeet kunt verlaten, is goed in elkaar gezet. De persoonlijkheden van de klonen en de dialogen kunnen echter nog een hoger niveau halen. Het is dan ook jammer dat de gameplay voor mij net teveel gestuurd is. Door de barrières valt er weinig te verkennen en alle glinsterende effecten zijn eerder irritant dan dat ze nut hebben. Het verzamelen van materialen en het maken van gereedschappen past goed bij de situatie waarin Jan zich bevindt. Ik vind het alleen onnodig dat dit allemaal versneld wordt uitgevoerd. De uitvalsbasis zorgt dan weer voor compleet andere gameplay en deed mij denken aan Fallout Shelter. Wel zo logisch aangezien de bewegende uitvalsbasis beperkte ruimte heeft. De navigatie in de basis mag nog wel iets getweakt worden. Nu is het eerder vervelend om telkens rond te moeten lopen om de opdrachten uit te voeren. 11 bit studios moet dus nog even aan de slag met The Alters, maar ik ben ervan overtuigd dat ze een unieke game kunnen neerzetten. Je kunt nu eenmaal niet alle games leuk vinden. 

The Alters heeft nog geen releasedatum