Preview: The Blood of Dawnwalker - De dag brengt kwaad, de nacht raad

Terwijl CD Projekt keihard bezig is om de fantasy wereld weer helemaal van de sokken te blazen met The Witcher 4 en Arkane Studios de vampire scene van vers bloed tracht te voorzien met Marvel's Blade, is er ook nog een andere partij die ogenschijnlijk het beste van beiden met elkaar lijkt te combineren. Rebel Wolves - een studio waarin zelfs wat oud Witcher bloed stroomt - mixt de mystieke, gotische Oost-Europese fantasy setting met het gegeven van een 'half mens, half vampier' protagonist en het resultaat daarvan heet The Blood of Dawnwalker, een dark fantasy action RPG waarin opties in overvloed aanwezig is, maar tijd juist niet.

Men neme een Coene protagonist

Wie de trailers van The Blood of Dawnwalker heeft bekeken, komt vaak met dezelfde opmerking. "Goh, doet me een beetje denken aan The Witcher." Een begrijpelijke opmerking, vooral wanneer je de achtergrond van Rebel Wolves kent. Konrad Tomaszkiewicz - de oprichter van de kersverse studio - stond namelijk aan het roer van The Witcher 3, tot betreurenswaardige ontwikkelingen binnen CD Projekt hem ertoe bewogen om de studio te verlaten. Voor Konrad Tomaszkiewicz was dit hét moment om zijn eigen visie na te jagen. Niet 'weer een game' maken, maar 'de game' maken. Geralt of Rivia mag dan de held van de afgelopen jaren zijn geweest in fantasy RPG land, maar met een beetje inspanning en wat inventiviteit kan die kroon op het hoofd van een andere protagonist worden gedeponeerd.

Rebel Wolves hoopt dan ook dan diens creatie die nieuwe kroondrager mag aanleveren. In The Blood of Dawnwalker hebben we namelijk te maken met een 'Geralt with benefits'. Coen - de protagonist in kwestie - is namelijk niet alleen een uitstekende zwaardvechter met een affiniteit voor magie, maar beschikt ook over vaardigheden die hem zijn verleend door bloedzuigende creaturen van de nacht. Hoe hij deze heeft verkregen werd tijdens mijn behind closed doors bij Rebel Wolves omwille van spoilers nog niet volledig uit de doeken gedaan, maar het feit dat een groep vampieren - onder leiding van oppervampier Brencis - zijn zusje Lunka een executie besparen en haar genezen van de builenpest, doet vermoeden dat er een deal is gesloten die het daglicht niet kan verdragen. Tel daarbij op dat - na wat fast forwarding in het verhaal - Coen dertig dagen de tijd krijgt om zijn familie te redden, en je kunt eigenlijk wel op je klompen voelen aankomen dat Coen met zijn eigen bloed een wurgcontract heeft getekend.

Overdag is hij een simpele krijger...

Hoewel de gesloten deal voor Coen een hele hoop sores en misère met zich meebrengt, levert het voor de speler een game met bijzonder veel uitdaging en opties op. Tijdens de live speelsessie was er dan ook één aspect waar Rebel Wolves voornamelijk de focus op legde: een dag en nacht cyclus die de speler in staat stelt om zelf een gewenste speelstijl te kiezen. Overdag is Coen namelijk een mens zoals ieder ander in Svartrau. Over vampierengaven beschikt hij dan ook niet en als er iets geregeld moet worden, zal hij zich moeten beroepen op zijn sociale of combat vaardigheden. Om te demonstreren hoe uiteenlppend de verschillen zijn, doorliep men dan ook tweemaal dezelfde missie, waarbij de locatie van het mythische zwaard van Sint Mihai - één van Vale Sangora's patroonheiligen - uitgevogeld dient te worden. Het achterhalen van die locatie vergt wat research, waarbij alle opties vooralsnog open liggen. Via officiële kanalen aan vertrouwelijke info komen vereiste al snel weer wederdiensten - welke kostbare tijd in beslag nemen - en jezelf naar de info knokken kan je behoorlijk in de sores helpen.

Gedurende onze demo werd veelal de diplomatieke route bewandeld. Om hints naar Sint Mihai's tombe te bemachtigen dienden we toegang te krijgen tot een afgesloten bibliotheek, al bleek een priester bereid om toegang te verlenen wanneer Coen voor hem op zoek ging naar een vermist persoon. Het scheelt een hele hoop geruzie en kans op een minder florrisante afloop, maar het werd ook gelijk duidelijk hoe The Blood of Dawnwalker met tijd omspringt. Sidequests kunnen - in tegenstelling tot eindeloos rondslenteren - een vakje van je tijdsbalk opsnoepen, waardoor de game je dus telkens voor dat dilemma gooit: heb ik die tijd over? In het begin van de game zal die tijdsdruk wellicht nog niet zo voelbaar zijn, maar naar mate de dertig dagen verstrijken, kan elke side quest er een zijn die je in tijdsnood brengt. Dan zul je wellicht worden gedwongen om op minder diplomatieke manieren van onderhandelen over te stappen, of te wachten op de nacht. Dan gaan er namelijk andere deuren voor je open.

... maar 's-avonds metamorfoost hij in een Shadow Steppende vampier

Zodra de zon aan de horizon verdwijnt, kan Coen overwegen om zijn vampierenpowers te flexen, iets wat men dan ook graag demonstreerde door de missie ook in de avonduren te demonstreren (al deden ze dit tijdens de sessie als eerste, maar dan klopt mijn Paul Jambers referentie niet...) We bezoeken wederom de kathedraal waarin de antwoorden liggen, al valt direct op dat er veel meer guards actief zijn. Gelukkig vallen die makkelijk te omzeilen door de Plane Shiften - waardoor Coen a la Spiderman muren en plafonds bewandelt - en te Shadow Steppen, wat feitelijk een vorm van short distance teleporteren is. Voor we het wisten begaven we ons in de nok van de kathedraal, waar we niet alleen een shady gesprek opvingen, maar waar we ook muurschilderingen aantroffen die ons al een hoop aanwijzingen omtrent Sint Mihai's tombe verschaften. Het is een locatie die we als simpele sterveling nooit ongezien hadden kunnen bereiken, maar die nu binnen handbereik was.

Toch bleken die gaven niet uitsluitend bruikbaar in stealth gameplay, maar ook gedurende combat scenario's bieden Coens nachtelijke vaardigheden wat voordelen. Shadow Step biedt namelijk een perfecte manier om jezelf handiger te positioneren in een schermutseling, waarbij je zelfs door je tegenstander heen kan teleporteren. Toch zullen het vooral zijn tanden en klauwen zijn die in de strijd het voordeel bieden, vooral wanneer zwaardvechten niet bepaald je forté is. En laat dat nou de enige manier zijn om overdag met conflictsituaties te dealen, al biedt Rebel Wolves we de opties hack and slash - welke behoorlijk stamina heavy kan zijn - en directionele combat, waarbij de gameplay je wat tactischer laat vechten door te anticiperen hoe je aanvalt of blockt. Dat laatste vergt dus wat expertise, maar de pay-off is er dan ook vaker naar. High risk, high reward.

Een verhaal om je tanden in te zetten

Hoewel de Rebel Wolves crew bleven benadrukken dat de demo slechts een kleine greep uit de game betrof, viel al wel te concluderen dat The Blood of Dawnwalker behoorlijk story heavy gaat worden. Zelfs in de krappe drie kwartier die ik ervan mocht proeven, smaakte The Blood of Dawnwalker naar intrige, al was het maar om de dijk van een cliffhanger waarmee men besloot af te ronden. Want dat zwaart van Sint Mihai, die had Sint Mihai nog ferm in zijn ondode handen en deze werd dan ook niet zonder pardon afgestaan. Dat Mihai nog niet bepaald dood bleek te zijn, was voor Coen net zo goed een verrassing als de monoloog die hij na zijn zwaarbevochten overwinning geserveerd kreeg. Het was daar dat Coen hoorde dat hij niet de enige Dawnwalker is - vooral omdat Mihai er ook een blijkt te zijn - en dat zijn opdrachtgevers duistere plannen hebben met Vale Sangora. Verandering is op komst en het is niet de goede vorm van verandering.

Dit is natuurlijk een perfect uitgangspunt voor een breed uitgemeten 'Coen versus Brencis' epos, waarin we zeer waarschijnlijk op zoek moeten gaan naar andere Dawnwalkers terwijl de tijd lustig doortikt. Iets zegt me dan ook dat we uiteindelijk ook van doen gaan krijgen met verschrikkelijke dilemma's en een hoop keuzestress. Maar goed, dat is natuurlijk helemaal niet verkeerd. Ik houd daar wel van. Net als van een stevig potje matten en de stoïcijnse vampier uithangen. Maar ja, daar zullen we nog wel even op moeten wachten. Een releasedatum heeft The Blood of Dawnwalker namelijk nog niet en bij Rebel Wolves wilde men daar verder ook geen uitspraken over doen. En geloof me, ik heb het geprobeerd. Zelfs een side quest als wederdienst bracht daar geen verandering in.

Voorlopig oordeel van Patrick Meurs

Als iemand die zich prima heeft weten te vermaken met The Witcher 3 kan ik eigenlijk alleen maar concluderen dat The Blood of Dawnwalker vooralsnog goed bloed bij me zet. Ondanks de kleine schoonheidsfoutjes in de demo - waar men me op voorhand al voor waarschuwde - had ik geen helderziende blik nodig om te zien dat Rebel Wolves een sterk concept aan het uitwerken is. Vooral de keuzevrijheid opent allerlei deuren op het gebied van speelstijl, waardoor The Blood of Dawnwalker wellicht een stuk toegankelijker wordt dan diens Witcher evenknie. Het zal me dan ook benieuwen hoe Rebel Wolves' voltooide game zich uiteindelijk gaat ontvouwen, maar als ik van de getoonde gameplay uit mag gaan, dan kan The Blood of Dawnwalker wel een een serieuze gooi naar de dark fantasy action RPG kroon gaan doen.