Preview: Worldless - Een game van contrasten

Ah, de intro van een preview. Het is hét moment om terug te blikken op de geschiedenis van een titel, een algemeen beeld te geven van de game in kwestie of misschien zelfs een cheesy quote van een ontwikkelaar aan te halen. Het is de plek waar een redacteur zijn of haar creativiteit de vrije loop kan laten, maar bovenal een segment dat de lezer voorbereidt op wat er in de rest van het artikel gaat komen. Maar misschien is het je opgevallen dat ik daar nu bewust erg omheen draai. Geen zorgen, die inhoudelijke informatie komt echt nog wel. Maar even tussen ons, de reden dat ik zo om het onderwerp heendraai, is omdat geduld een schone zaak is. Dat geldt natuurlijk voor het echte leven, maar al helemaal in Worldless, de nieuwste game van de Spaanse ontwikkelaar Noname Studios. Benieuwd wat ik daar in hemelsnaam mee bedoel. Lees dan snel deze Worldless preview verder.

Ja, wat bedoel je nou?

Ho ho, laten we niet op de zaken vooruitlopen. Eerst bespreken we nog even de inhoudelijke informatie - ik ben immers een man van mijn woord. Worldless is een 2D Metroidvania-game met turn-based gevechten die zich afspeelt in een tijd waarin de regels van het bestaan nog niet zijn gedefinieerd. Je speelt als een stickmannetje met zwevende ledematen. Zie het als een soort Rayman, maar in plaats van een doorgewinterde designer is hij getekend door een duimzuigende kleuter. Dat is overigens geen aanval op de game; het is letterlijk hoe je speelbare personage eruitziet.

Als je al eerder een trailer van Worldless hebt gezien, heb je misschien al een aardig idee van hoe de game speelt. Je beweegt je voort door een grafisch simpele, maar desondanks indrukwekkende wereld die gekenmerkt wordt door dualiteit en polariteit. De grafische stijl doet ietwat denken aan de Ori-games van Moon Studios, mede door alle contrasten tussen je lichtgekleurde personage en de donkere achtergronden. In deze wereld beweeg je door de 2D-omgeving op zoek naar nieuwe vaardigheden en manieren om je kracht toe te laten nemen.

Zoals het een ware Metroidvania betaamt, ben je in het begin relatief beperkt in wat je personage allemaal kan. Je stickfiguurachtige vriend kan springen en rennen, maar niet veel meer dan dat. Gelukkig ontvang je al vroeg in de game een dash, waarmee het platformen toch snel lekker begint aan te voelen. Al snel manoeuvreer je je van platform naar platform, dash je allerlei kanten op en laat je plateaus verschijnen uit het niets. Op dit soort momenten zet Worldless beslist zijn beste beentje voor. Och, wat is de Metroidvania toch een heerlijk genre.

Tegenpolen

Afgaand op de vorige alinea’s, moge het duidelijk zijn dat Worldless een game van contrasten is. Krachteloos en krachtig. Licht en duisternis. Maar het meest interessante contrast dat we in Worldless vinden, is vooruitgang en stilstand. De flow in de platformingsegmenten wordt namelijk regelmatig onderbroken door een gevecht. In plaats van de gewoonlijke snelle en luchtige vechtsystemen die Metroidvanias typeren, hebben de ontwikkelaars ervoor gekozen om een turn-based vechtsysteem in Worldless te implementeren.

De combat in Worldless doet een beetje denken aan de Mario & Luigi-games van Alphadream, maar met een toegevoegd puzzelelement en een flinke portie trial and error. In jouw eigen beurt heb je een aantal seconden de tijd om de tegenstander aan te vallen met jouw arsenaal aan acties. Je personage heeft in het begin slechts een paar aanvallen tot zijn beschikking, maar al snel worden de typische fysieke en speciale aanval uitgebreid met bijvoorbeeld een charge slash en een elementaire ijsaanval. Middels deze aanvallen probeer je een zwakte te raken, je vaardigheden te combineren en de levensbalk van de tegenstander naar nul te brengen, wat even kan duren om uit te vogelen.

In de beurt van de tegenstander ligt de nadruk op het verdedigen. De zoektocht naar een parry vereist goede timing, een verbeterdrang en bovenal geduld. Je zult een vijand namelijk meestal niet direct verslaan, maar moeten leren van zijn patronen en die tegen hem gebruiken. Aan de ene kant is dit een erg unieke draai aan het Metroidvaniagenre, waarin gameflow en snelle gameplay doorgaans prevalent zijn. Maar aan de andere kant kan het aanvoelen als een soort sleur en moet je wel beschikken over het geduld dat de game vereist. Bij een gevechtssegment komt de game namelijk even totaal tot stilstand. Je spendeert soms wel vijf minuten aan het verslaan van een enkele vijand, wat de pace van de game behoorlijk breekt. Persoonlijk zat ik daar totaal niet op te wachten, maar ik verwacht dat meningen over het vechtsysteem sterk van speler tot speler verschillen.

Voorlopige conclusie van Nils Hoogervorst

Als je van Worldless wilt genieten, is geduld een schone zaak. Regelmatig wordt de flow van het platformen en verkennen van de donkere wereld onderbroken door een gevecht, waarin het ontdekken en doorbreken van patronen en het gebruiken van de juiste aanvallen de enige weg naar succes zijn. Als je niet vies bent van een beetje trial and error, hou dan zeker Worldless in de gaten. De platforming heeft potentie en een soortgelijk vechtsysteem ga je niet in andere Metroidvanias vinden. Maar is geduld niet jouw sterkste punt, dan kun je de game waarschijnlijk beter links laten liggen wanneer deze later dit jaar wordt uitgebracht op de pc.