Atelier Yumia: The Alchemist of Memories & the Envisioned Land review - Vermakelijk maar safe

In 2021 maakte ik kennis met de Atelier-games via Atelier Ryza 2: Lost Legends & the Secret Fairy. Sindsdien heb ik ook het laatste deel van de Ryza-trilogie gespeeld en nu mag ik kennismaken met de nieuwste alchemist, Yumia. In de Atelier Ryza-games was je een gerespecteerde alchemist die als een held werd beschouwd, maar Yumia heeft helaas niet dat privilege. In haar wereld worden alchemisten als kwaadaardig gezien en is hun beroep verboden. Toch lonkt het lot en roept het Research Team haar op om te helpen met het onderzoek naar de val van het mysterieuze Aladiss Empire. Of deze andere kijk op alchemisten zorgt voor een goede game lees je in deze review.

Vooroordelen galore

De game begint niet bij het begin, maar met een vooruitblik op wat Yumia te wachten staat in haar avontuur. Hier wordt ze in een dungeon gescheiden van haar teamgenoten en, net als ze herenigd zijn, wordt Yumia door een mysterieuze partij de afgrond in gegooid. Daarna brengt de game je terug naar het moment waarop Yumia door Captain Erhard van het Research Team wordt opgeroepen om hen te helpen met hun onderzoek - al is dat niet van harte. Alchemisten krijgen namelijk de schuld van alles wat mis is in de wereld, na een incident een eeuw geleden met het Aladiss Empire. Het is uniek voor de Atelier-games dat je niet meteen gerespecteerd wordt vanwege je beroep, maar juist wantrouwend en soms zelfs onbeschoft wordt behandeld. Dit geeft je, naast de neiging om NPC’s een klap te verkopen, de motivatie om het verhaal verder te spelen en te bewijzen dat ze ongelijk hebben.

Na in eerdere games als een heldin behandeld te zijn, voelt deze benadering verfrissend aan. Toch had er meer met deze setting gedaan kunnen worden. NPC’s hebben een hekel aan je en… dat is eigenlijk alles. Je eerste twee partyleden, Irla en Viktor, wantrouwen je ook, maar dat duurt hooguit vijf minuten. Zodra ze merken dat jouw alchemie hen van pas komt, draaien ze volledig bij. Hoe gaaf was het geweest als je met diepgaande quests langzaam hun vertrouwen had moeten winnen? Nu voelt het allemaal een beetje gehaast en mist het wat diepgang.

I want to ride my bicycle!

Waar het verhaal soms wat steken laat vallen, heeft Koei Tecmo wél uitgepakt met exploratie en de mogelijkheden daarin. De wereld van Atelier Yumia is groter dan ooit en zit vol dingen om te ontdekken: van kabelbanen om shortcuts te creëren, monsternesten om te verslaan en mana-geisers voor zeldzame upgrade-materialen tot… het rijden van een motor! Dit maakt het niet alleen makkelijker om je over de wereld voort te bewegen, maar ziet er ook nog eens tof uit. De vorige Atelier-games voelden soms een beetje leeg aan, dus ik ben blij dat hier eindelijk meer aandacht aan is besteed. Er zijn ook andere verbeteringen doorgevoerd. Zo heeft Yumia een geweer - ja, je leest het goed, een geweer. Hiermee kun je rotsblokken kapotschieten om materialen te verzamelen, puzzels oplossen en monsters in de war brengen voor een tactisch voordeel in gevechten. Dat geweer laat je niet alleen als een badass voelen, maar heeft dus ook nog eens handige mechanieken. Wat wil je nog meer?

Het gevechtssysteem heeft ook een flinke verandering ondergaan. Zeg maar gedag tegen turn-based combat en hallo tegen real-time actie. Op basis van je button inputs voer je bepaalde aanvallen uit en kun je van positie wisselen. Zo kun je vooraan in de strijd springen om direct aan te vallen of naar achteren stappen voor ranged aanvallen. Het is even wennen, maar het nieuwe gevechtssysteem bevalt over het algemeen goed. Turn-based gevechten duren soms te lang doordat je op beurten moet wachten, terwijl er nu constant actie is. De controls zijn intuïtief: met de A, B, X en Y-knoppen voer je aanvallen uit, met de ZL-knop kun je verdedigen en ontwijken en met de richtingstoetsen wissel je van positie. Simpel, maar effectief.

Kleine technische haperingen

Ik ben positief verrast door Atelier Yumia op gameplaygebied, maar helaas had mijn Nintendo Switch soms moeite met het laden van assets. Dit leidde tot visuele glitches, zoals camera’s die niet goed resetten en flikkerende bomen en rotsen op de achtergrond. Misschien was het beter geweest om de release uit te stellen tot de Nintendo Switch 2, zodat de game optimaal kon draaien.

Dat is zonde, want de artstyle is prachtig. Als je de haperingen negeert, ziet de game er geweldig uit. Elk personage heeft ook unieke overwinnings- en level-up animaties die hun persoonlijkheid goed weergeven. Ik wil ook de voice acting in het zonnetje zetten, want die is echt een van de grootste hoogtepunten van de game. Wakana Kuramochi vertolkt de stille Yumia fantastisch en is een genot om naar te luisteren. Ik was ook verrast om Makoto Furukawa te horen als Viktor - een grote naam in de animewereld, bekend van zijn rollen als Saitama in One Punch Man en Miyuki Shirogane in Kaguya-sama: Love is War. De sterrencast brengt de personages echt tot leven en is een van de grootste pluspunten van de game.