Review: Call of Duty: Modern Warfare 2 Xbox 360

Met onbegrijpelijk veel enthousiasme ging ik met een rotgang van school naar huis om eindelijk Call of Duty: Modern Warfare 2 in mijn handen te houden en er natuurlijk mee te spelen. Al de zenuwen, de verwachtingen, de trailers; zou de game deze allemaal waarmaken? Jammer genoeg kon ik dat op de dag van release niet uitvinden, omdat mijn game niet was aangekomen.

Weg met TNT

Op dat moment was ik ontzettend pissig en was er niets, maar dan ook niets wat mij blij kon maken. Zielig kroop ik achter mijn Xbox 360 om Call of Duty 4 te spelen, zodat ik het verhaal beter zou snappen. Een dag erna kwam de game pas aan en toen kon het plezier pas echt beginnen. Ok', genoeg gezeken, start de review!

Slecht uitgelegd

Uiteraard ga ik niet te veel verklappen over het verhaal van Modern Warfare 2. Wat ik wel ga zeggen is dat de tussenfilmpjes tussen de gameplay door onduidelijker zijn geworden, waardoor je het gevoel krijgt dat het verhaal slecht wordt uitgelegd. Je hebt bijvoorbeeld kunnen zien in een van de vele trailers dat het front naar het Witte Huis trekt. Waarom dat opeens gebeurt bleef even onduidelijk voor me. Pas na lang nadenken schoot me iets te binnen.
Wat ik ook zo mooi vond aan Modern Warfare was de manier waarop het Amerikaanse leger werd afgebeeld. Vooral die atoombomexplosie maakte dat af. 'Het leger maakt ook fouten', was vooral de boodschap. In Modern Warfare 2 lijkt de game wel meer pro-Amerikaans geworden. Dat vind ik persoonlijk erg jammer, maar er zullen nog wat plotwendingen komen waardoor de visie daarop misschien verandert.

Beste ervaring ooit

Sommige vrienden van mij begonnen niet eens aan de singleplayer, maar stapten gelijk over naar de multiplayer. Ik smeek jou, lieve lezer: doe dit niet! De singleplayer is 'n van de beste game-ervaringen die ik ooit heb gehad. Je wordt meegesleept, bij je strot gepakt. Modern Warfare 2 kent fantastische shootouts met grote verschillen in missies en omgevingen. Ga alsjeblieft eerst de singleplayer spelen voordat je de multiplayer aanraakt!
Over omgevingen gesproken, ditmaal zijn de omgevingen veel verschillender en meer op werkelijkheid gebaseerd. In Modern Warfare zat je 'ergens in het Midden-Oosten'. Dat is nu voor het grootste deel verleden tijd. Je weet nu precies waar je zit; bij de favela's, in Rusland.
Naast de singleplayer heb je nu ook spec-ops. Een modus die je in Co-Op kan spelen, of in je eentje. Spec-Ops zijn missies of gedeelten van missies waar je bepaalde doelen moet halen. Het werkt erg verslavend en weet de speelduur aanzienlijk te verlengen.
Je weet natuurlijk wel wat de speelduur het meest verlengt en dat is de multiplayer. Deze zit zoals we van Modern Warfare gewend zijn helemaal goed. Zelf vind ik dat het nog belonender is geworden. Je krijgt voor van alles en nog wat XP en dat geeft toch wel een goed gevoel. De maps zijn goed gemaakt met genoeg variatie. Het is nu ook mogelijk om in splitscreen multiplayer XP te verdienen.

Kijk en vergelijk

Grafisch is Modern Warfare 2 gewoon weer top, maar soms had ik er moeite mee verschil te zien met het eerste deel. Daarom hield ik de games even naast elkaar om te vergelijken en ik kan je bevestigen; Modern Warfare 2 ziet er scherper, mooier en beter uit. Er kan veel meer kapot en er zitten veel meer physics in de game. Ook de opbouw van de levels is ditmaal beter. Het is nog steeds zo lineair als een plank, maar je hebt meerdere wegen om bij een doel te komen. Ga je telkens dood op een bepaalde route, dan probeer je toch een andere uit?

Hans aan het stuur

De muziek in de game wordt verzorgd door Hans Zimmer. De meestercomponist die zijn muziek van een chille sfeer naar iets angstaanjagends kan brengen. Zijn muziek hoor je goed in Modern Warfare 2 en ik ben erg blij dat hij hier aan mee heeft kunnen werken. Ook de voice-acting is weer ouderwets goed. Jammer genoeg zijn er nu wel andere voice actors voor bepaalde personages gebruikt. Extra complimenten gaan uit naar Craig Fairbrass, die de stem van personage Ghost inspreekt. Zijn stem is zo koud, zo kil en zo Brits. Ik kreeg er rillingen van over mijn hele lijf.