Death Howl review – Schreeuwen om genade

Gezien ik zelf nog niet zo lang voor Gameliner schrijf, zal het voor onze lezers vast even aftasten zijn wat voor gamer ik nu eigenlijk ben. Laat ik je alvast één ding verklappen: ik ben niet zo van soulslikes zoals Bloodborne of Elden Ring: Nightreign. Dat betekent niet dat ik ze per direct afschrijf, maar het is niet waar ik vandaag de dag naar op zoek ben in mijn games. Het genre heeft een enorme populariteit weten te vergaren en ook wordt er nog steeds geïnnoveerd door andere genres te mengen met het soulslike principe.

Ontwikkelaar The Outer Zone had klaarblijkelijk zin in een uitdaging, want Death Howl omschrijft zichzelf als een soulslike deck builder. Een combinatie die ik mij persoonlijk moeilijk voor kon stellen, maar intrigerend is het zeker. Of Death Howl er succesvol in slaagt om deze genres bij elkaar te brengen lees je in deze Death Howl review gespeeld op pc.

Alles voor je kind

In Death Howl stappen we in de schoenen van een vrouw genaamd Ro. Ro is nog altijd bezig met de verwerking van het verlies van haar zoon, maar door haar sjamanistische krachten slaagt ze er in om naar de spirit world te reizen. Hier begint Ro een zoektocht naar de ziel van haar zoon en is het de missie om zijn ziel uit de klauwen van de dood te redden.

Waar we in eerste oogopslag alleen lijken in deze wereld van dood en verderf, treft Ro al snel een vriendelijke geest die Ro de juiste weg op wil wijzen om haar zoon te vinden. Onderweg moet Ro het opnemen tegen allerlei kwade geesten om uiteindelijk het doel te bereiken. Deze gevechten zijn precies waar de kracht én de zwakte van Death Howl zich bevinden. Wanneer Ro een gevecht betreedt, krijgen we een rasterveld voor ons waarop Ro en haar tegenstanders kunnen bewegen. Gewapend met een deck van twintig kaarten krijg je iedere beurt de hand aangevuld tot vijf kaarten.

Iedere beurt verschaft Ro vijf action points waarmee ze acties kan ondernemen. Bewegen kost een action point per vakje en de kaarten in jouw deck variëren in prijs die je moet betalen. Zo zijn er kaarten die helemaal niks kosten, maar die richten dan weer bijvoorbeeld weinig schade aan. Andere kaarten zijn duurder om te spelen, maar kunnen goedkoper worden wanneer je voldoet aan bepaalde voorwaarden.

Bijvoorbeeld: een ‘defensive strike’ kost standaard drie action points, maar wordt goedkoper voor iedere punt armor die Ro heeft. Armor kan je weer verkrijgen middels andere kaarten in het deck. De opzet van de decks vereist wat trial & error, maar wanneer het deck eenmaal loopt, kan je erg leuke combo’s maken.

Krachtiger worden

Naarmate je vordert in de spirit world, krijgt Ro toegang tot steeds meer kaarten om in het deck op te nemen. Deze moeten echter wel eerst worden gecraft. Het crafting proces werkt vrij eenvoudig. De vijanden die je verslaat, droppen allerlei loot. Deze loot heb je vervolgens nodig om kaarten te kunnen maken samen met een x-aantal Death Howls. Wanneer een vijand sterft, laat deze een Death Howl achter.

Je kan de Death Howls ook inzetten bij een rustplaats om Ro krachtiger te laten worden en een nieuwe talent te kiezen. Iedere keer dat je een rustplaats bezoekt, respawnen alle vijanden ook weer. Daar komt het stukje soulslike om de hoek kijken, want de progressie naar het volgende punt reset als het ware. In het begin ben je dan ook veel aan het grinden om te zorgen dat Ro beter haar mannetje kan staan.

Het grootste probleem dat ik in Death Howl heb ondervonden, is dat het een combinatie van soulslike en deck builder is. De kaarten die je iedere beurt pakt, zijn natuurlijk totaal willekeurig. Soms pak je een perfecte hand en kan je goed uit de voeten, maar veel te vaak zit je met een hand kaarten waar je weinig mee kan. Vervolgens komt daar het soulslike-aspect om de hoek kijken, waar je zuinig met Ro's health overweg moet gaan. Dan ga je een soort kat-en-muis spelletje spelen met de tegenstander in de hoop dat ze een foutje maken waarmee jij een opening ziet om aan te vallen én er vanaf komt zonder kleerscheuren.

Om dat echter te doen lukken, dien je dan ook iedere vijand goed te bestuderen. Iedere vijand heeft namelijk zo zijn eigen ‘danger zone’, een vakje op het veld nabij de vijand. Als Ro's beurt daarop eindigt, verschijnt er bij desbetreffende vijand een rood uitroepteken boven het hoofd. Die vijand zal dan de beurt erop een krachtige aanval uitvoeren op Ro.

Ongemakkelijk sfeertje

‘Less is more’ is een welbekende uitspraak, en die gaat zeker op voor de stijl waar Death Howl voor gaat. De look van Death Howl en het geluidsdesign gaan je onder de huid zitten. Dat bedoelen we in dit geval positief, want het verhaal van Death Howl is niet bepaald vrolijk.

Met een simpele doch effectieve pixel-stijl komt Death Howl prima tot leven, maar doet het tegelijkertijd eigenlijk ook niets bijzonders. De onheilspellende muziek op de achtergrond kent niet heel veel variatie, maar weet gelukkig niet snel te irriteren.

Ook de rest van het sounddesign doet zijn werk prima, maar het weet geen blijvende indruk te maken. Als ik nog iets bijzonders over het geluid moet melden is het wel de ‘death howl’ van Ro zelf wanneer je een gevecht verliest. Die gil ga je niet snel vergeten.