Deep Rock Galactic: Survivor review - Solide, maar ook stoffig

Het heeft meerdere jaren geduurd, maar ik heb eindelijk de titel 'Greybeard' verdiend. Mijn Gunner heeft zijn gouden promotie te pakken en ik nader de 500 voltooide missies in de mijnen van Hoxxes IV. Ja, Deep Rock Galactic is één van mijn favoriete shooters op de markt en ik was er daarom als de kippen bij om de start van de franchising mee te maken. De eerste spin-off titel draagt de naam Deep Rock Galactic: Survivor - een mengelmoes van de geliefde shooter en een 'Bullet Heaven'-game, evenals Vampire Survivors. Weet Ghost Ship Games wederom goud op te graven met de hulp van ontwikkelaar Funday Games? Of moet je voorlopig het houden bij het origineel? Stap de drop pod maar in, want we graven ons een weg richting de review.

Rock and Stone - to the bone!

Funday Games is verantwoordelijk voor de overlevingskansen van Deep Rock Galactic: Survivor. Het eerste wat ze in ieder geval al top gedaan hebben, is die good old DRG-vibe erin verwerken. Oh ja, is dat zo? Is deze game zonder duisternis, co-op, Molly en andere cruciale elementen van Deep Rock Galactic een waardige toevoeging aan het portfolio? Jazeker, kritische en alsnog hypothetische lezer in mijn hoofd, dat zit wel snor. In Deep Rock Galactic: Survivor draait het namelijk wederom om het mijnen van mineralen en het platbranden van de lokale fauna. Het weet de stijl en de thema's van het origineel sterk over te nemen. Van de herkenbare soundtrack tot de iconische one-liners van de dwergen - alles voelt gewoon zo vertrouwd aan. Zelfs Mission Control loopt je ook hier weer constant te commanderen alsof je minder waard bent dan zand onder de corporate laars. Oost west, thuis best.

Dit keer ervaar je de beleving niet in first-person, maar vanuit een bird's eye view. Deep Rock Galactic: Survivor is namelijk een survivor-like auto-shooter - oftewel het genre dat Vampire Survivors op de kaart heeft gezet. Elke keer word je met een aantal basismiddelen de grotten in gebonjourd, maar je verzamelt ook XP. Dit doe je door steentjes te mijnen of door het lokale natuurleven uit te roeien. Met die XP verdien je upgrades en nieuwe wapens - en dat is maar goed ook. Je hebt namelijk alle hulp nodig om verder te komen in de grotten van Hoxxes. Je einddoel is namelijk om de Dreadnought uit te schakelen op de vijfde verdieping en vervolgens weer te ontsnappen naar de oppervlakte.

Welcome to Overclock City - population: me!

Weet Deep Rock Galactic: Survivor het survivor-like auto-shooter genre in vuur en vlam te zetten? Nou, zo ver zou ik niet gaan - zelfs niet als je de vlammenwerpers van de Driller in handen krijgt. Echter, het doet meer dan genoeg om nieuwe elementen te introduceren. De hoofdrolspelers hierin vind ik wel de diverse bioomen van Hoxxes zelf. In de Early Access vind je drie landschappen: de relatief veilige Crystalline Caverns, de explosieve Magma Core en de verraderlijke Hollow Bough. Elk bioom heeft unieke uitdagingen voor de dwergen in petto; zo zit de Magma Core vol met exploderende lavastromingen en blokkeert de Hollow Bough vaak je pad met ondoordringbare doorns. Wat elk gebied wel heeft is een enorme hoeveelheid aan Rocks en Stones. Als dwerg zijnde baan je je een weg door de smalle gangen, maar als het even tegenzit, dan gebruik je je trouwe pikhouweel om je overal door heen te hakken. Die extra mobiliteit is handig wanneer je het opneemt tegen de alien Glyphids. Deze agressieve beesten jagen je op en als een zwerm gemuteerde schorpioenen komen ze je achterna gekropen. Ze graven alleen niet zomaar en dat geeft jou de kans om de boel onder controle te houden. Wanneer je een aantal tunnels op een listige manier plaatst, kun je zo een hele kudde ontwijken. Als het ware dirigeer je het slagveld, terwijl je speelt met de duizenden monsters die jou het liefste verscheuren.

Maar ho even met die flinke klauwen, Glyphids. Dit is net een nieuwe baard - kan je daar met je tengels van afblijven? Gelukkig staan de dwergen hun mannetje en dit doen ze niet puur op wilskracht. Nee, elke dwerg heeft net zoals in het origineel een specialiteit en een aantal keuzes in het arsenaal die hen complimenteert. Zo is de Scout wat sneller en geeft hij de voorkeur aan precisiewapens, terwijl de Engineer graag met zijn handen werkt en dus ook wat turrets sneller in elkaar knutselt. Het arsenaal zit vol met iconisch wapenrij waar menig Deep Rock Galactic-fan van gaat glunderen. Daarnaast keert er nog een cruciaal onderdeel van de shooter terug in de auto-shooter, namelijk Weapon Overclocks. Dit zijn dé grove upgrades waarvoor je wilt grinden tijdens je run - ze maken namelijk het verschil. Wil je de mini-gun van de Gunner veranderen in een penetrerende oorlogsmisdaad? Of de vlammen-turrets van de Driller op wielen zetten? Weapon Overclocks, miner! Wanneer je tijdens een run een wapen tot level twaalf brengt, kun je de volgende keer deze misdadige leuke upgrades erop installeren.

Wat we in ieder geval niet zijn: we're rich!

Ondanks dat de grotten van Hoxxes voor de nodige afwisseling gepaard met tactiek zorgen en het arsenaal uitgebreid genoeg is dankzij de Weapon Overclocks, heeft Funday Games wel moeite met het variëren van de gameplay. De reguliere upgrades die je tussendoor voorgeschoteld krijgt, zijn vaker dan niet onopmerkelijk. Het komt er vrijwel altijd op neer dat één of ander cijfer net wat omhoog geholpen wordt. De ene keer wat meer health, de andere keren schieten je wapens wat sneller. Je moet erg veel moeite doen om jouw build wat unieker te maken dan simpelweg wat cijfertjes omhoog te krikken. Ja, de Weapon Overclocks kunnen soms dit gewenste effect toepassen, maar dit is lang niet altijd het geval. Het is jammer dat de speler zich in Deep Rock Galactic: Survivor zelden overpowered voelt. Iedereen die dat sensationele gevoel heeft geproefd in bijvoorbeeld Vampire Surivors, waarin je na tien minuten bikkelen eindelijk een build te pakken hebt die het hele scherm vult met vernietiging, weet hoe essentieel dit is voor de survivor-like auto-shooter games. Nee, Deep Rock Galactic: Survivor blijft hier vooralsnog veel te tam in. Tot slot moeten we het nog eventjes hebben over de missie-variatie, want die is vermist. Op het moment van schrijven draait elke expeditie om het uitschakelen van de Dreadnought en dat is op een gegeven moment oud nieuws. Hopelijk worden er snel wat andere missietypes toegevoegd, want mede die variatie gaf de first-person shooter waarop het gebaseerd is zo bizar veel herspeelbaarheid.

Herspeelbaarheid bevindt zich nu dus een beetje op dun ijs, maar is er niks om voor te grinden? Zoals we vaker zien in de zogeheten 'Bullet Heaven'-games is de meta-progressie ontzettend belangrijk. Hier vind ik dat Deep Rock Galactic: Survivor wel flink tekort schiet. Kijk, net zoals bij de grote broer ben je tussendoor wat optionele mineralen aan het verzamelen. Gepaard met de credits die je verdient na elke missie, kun je diverse permanente upgrades aanschaffen. Het probleem is hier vooral dat deze upgrades ontzettend saai zijn. Wauw, je rooft mijn halve portemonnee en mijn verzameling kiezelstenen weg, maar wat krijg ik daarvoor in de plaats? Ja, ik kan nu 2% harder hollen en ik verdien maar liefst 2% meer XP. Ik weet dat Deep Rock Galactic graag de gierige corporaties in het negatieve daglicht zet, maar moest dat per se op deze manier? Het is vooral zout in de wond wanneer je ziet dat je ook flink langzaam je benodigde materialen kan verzamelen, dus de stappen die je zet zijn zowel langzaam als minuscuul. Niet een ideale manier om de game te rekken in mijn optiek.