Review: Destiny PlayStation 4

De release van Lords of Iron, het nieuwste DLC-pakket voor Destiny, was in huize Welvaart goed voor een feestje. Vervolgens zag of sprak ik mijn wederhelft dagen niet. Op dat moment waren er belangrijke zaken in zijn leven. De PlayStation 4 ronkte er lustig op los en draaide overuren - nog steeds overigens. Dus besloot ik mij er ook aan te wagen. Hoewel ik beter ben in het nemen van pauzes, begrijp ik het inmiddels helemaal. Destiny - Lords of Iron is ouderwets verslavend en houd je weken bezig.

Kort feestje voor de echte fans

Honderd jaar geleden gaven de originele Iron Lords hun leven in een poging om de eeuwenoude technologische plaag SIVA uit te roeien. Tot voor kort wisten wij alleen van het bestaan van Saladin, de laatste Iron Lord. Nu, een jaar na de taken War, wordt de allerbeste Guardian - jij en 30 miljoen anderen - naar Felwinter Peak gestuurd om de Fallen weg te drijven. In Rise of Iron is namelijk SIVA, een eeuwenoude technologische plaag, door Sepiks Prime wederom geactiveerd. Aangezien er geen Iron Lords meer zijn, mag jij het vuile werk opknappen. In krap twee uur neem je het op tegen Splicers, verken je de Plaguelands, vecht je tegen gevallen Iron Lords, maak je een einde aan het gevaar en word je zef 'n van de Iron Lords. Oftewel, de Iron Lords zijn terug.

De echte fans pies(t)en bij het ontvangen van het legendarische zwaard in hun broek. Eindelijk is duidelijk wie de krijgers zijn. Eindelijk leren we de achtergrond van Saladin kennen. Als kers op de taart ben jij ook zo'n krijger. Hoewel het een waanzinnig gevoel is om 'n van de Iron Lords te zijn, is de reis enigszins onbevredigend. Twee uur is erg kort waardoor het verhaal uiteindelijk weinig inhoud heeft. Het voelt enigszins afgeraffeld. Je blaast door het verhaal heen en er zijn weinig noviteiten om de interesse te wekken. Het is meer van hetzelfde. Dit in tegenstelling tot Destiny: The Taken King die juist heel veel goedmaakte en het vertrouwen herstelde. Gelukkig heeft Rise of Iron veel meer te bieden, al is het korte verhaal een bittere pil.

Dosis content houd je uren bezig

Rise of Iron heeft veel frustraties aangepakt waardoor Destiny naar het volgende niveau wordt getild. Sowieso is het, voor de hardcore fans, verfrissend om een nieuwe locatie (Plaguelands) en Social Space (Iron Temple) te verkennen en nieuwe personages te leren kennen. Zo maak je kennis met bijvoorbeeld Shiro-4 (Scout) en Tyra Karn (Archivist) en is de Iron Temple een sfeervolle locatie met leuke verstopte puzzels. Tevens is er de nieuwe Strike, met de naam: Wretched Eye, die een zekere willekeurigheid bevat om de verveling van het keer op keer spelen van Strikes te doorbreken. Laten we ook niet Archon's Forge vergeten die vergelijkbaar is met Court of Oryx van The Taking King. Maar waarom Bungie Archon's Forge zo goed verborgen heeft, is moeilijk te begrijpen. De geweldige chaos mag best toegankelijker zijn.

Uiteindelijk draait het om de Raid, in dit geval Wrath of the Machine. Althans, als je het benodigde Light Level hebt behaald. Je kunt aan de slag met de Rise of Iron Strike Playlist, Crucible en Trials of Osiris om je Light Level te verhogen. Het verhogen van je Light Level gaat trager dan bij The Taken King. Afhankelijk van hoe je het bekijkt, is dit een positief of negatief punt. Je bent in ieder geval weer uren zoet. Uiteindelijk is het tijd voor Wrath of the Machine. Helaas is mijn Light Level nog niet hoog genoeg, maar als ik de enthousiasteling aan de andere kant van de kamer geloven mag, wacht er een episch gevecht op me. Tot die tijd ga ik aan de slag met PvP-matches Supremacy en Rumble Supremacy. Je kills tellen alleen als je de achtergebleven Crest oppikt. Een verfrissende dimensie welke je het veld instuurt, want anders kom je niet aan je punten.

Goede aanpassingen elimineren onnodige frustraties

Daarnaast zijn er allerlei andere zaken aangepakt. Als je nu via Infusions wapens of uitrusting met items met een hoger Light Level samensmelt, neemt het desbetreffende wapen het hogere Light Level direct over. Je hoef je niet langer druk te maken over de verloren punten. Ook is de nauwkeurigheid van bepaalde (type) wapens aangepakt. Als je geen hardcore speler bent, valt het je wellicht niet eens op, maar anders ben je er zeker blij mee. Tevens zorgen Artifacts voor mooie uitdagingen. De Artifacts (via Tyra Karn te verzamelen) zijn uitwisselbaar tussen je karakters en geven je extra voordelen zoals twee granaten, twee melees en algehele verhoging van je stats in ruil voor het elimineren van je Super. Voor wat hoort wat. Maar spelers genadeloos afmaken met Thorn is er niet langer bij.

De echte verzamelaars kunnen aan de slag met de Exotic Quest. Middels deze missies vergaar je doelgericht exotische en uitzonderlijk krachtige wapens. Er is zelfs een stukje nostalgie toegevoegd door bijvoorbeeld Khvostov 7G-0X (allereerste wapen) en Thorn toe te voegen. Verder kun je met de nieuwe Record Books gemakkelijk je voortgang bijhouden. Deze boeken krijg je dus niet meer achteraf. Hartstikke fijn, want op deze manier kun je de diverse missies en einddoelen in de gaten houden en ervoor zorgen dat je helemaal niets over het hoofd ziet. Want uiteraard ga je bij Destiny tot het gaatje en verzamel je alles wat er te verzamelen valt.