Review: Devil May Cry 5 Special Edition - Moddervet PlayStation 5

Devil May Cry 5 mag wat mij betreft in het lijstje van toppers van 2019. Hij mag wat mij betreft ook terugkeren in het lijstje van 2020 want Devil May Cry Special Edition is iets speciaals voor de fans. De next gen-upgrade is enkel tegen betaling beschikbaar, maar is het prijskaartje absoluut waard. Capcom weet de game naar een nieuw niveau te tillen en dat is knap. Devil May Cry 5 was namelijk al zeer goed. Klaar voor wat next gen demon slaying?

Nieuwe mogelijkheden

Meestal ben ik geen bijzonder groot fan van special- of complete editions. Het is meestal een truc waarbij nieuwe gamers worden aangetrokken door alle DLC in de game te plempen. Deze Devil May Cry Special Edition bevat echter een aantal leuke nieuwkomers die enkel op de next gen-console beschikbaar zijn. Dit zit hem voornamelijk in de instellingen van de game. Bij het opstarten dien je namelijk eerst door een aantal sliders en menuutjes heen te lopen alvorens je van start kunt. Dit heeft allemaal te maken met de additionele kracht waarover de PlayStation 5 beschikt. Zo is het mogelijk om Ray Tracing in te schakelen (die eigenlijk weinig doet) en om te kiezen uit een performance- of cinematic modus. Dit wil zeggen dat je de framerate vastzet op 30- of 60fps. Daarnaast bestaat ook de optie om de 120fps modus in te schakelen. Deze is echter niet locked waardoor je framedrops kunt tegenkomen. Zeker in de gloednieuwe modus.

Direct bij het opstarten kan je namelijk ook direct kiezen om met de nieuwe Legendary Dark Knight modus van start te gaan. Deze ultra moeilijke modus bombardeert je met eindeloze stroom aan demons die je dient af te slachten. Een echte uitdaging, want er komt letterlijk geen einde aan het vechten totdat je de eindstreep hebt weten te behalen. Deze modus blijft verrassend goed draaien ondanks dat het beeld gevuld is met talloze demonen. De 120fps modus gaat hier echter flink op z’n muil en de performance modus is dan ook zonder meer geadviseerd. Next gen betekent natuurlijk ook snellere laadtijden. De laadschermen bestaan nog wel, maar dienen momenteel voornamelijk als tipscreen. Meteen bij het inladen van dit scherm kan je namelijk op kruisje rammen om verder te gaan.

Niet drie, maar vier speelbare personages

Oja, de verschillende modi waren helemaal niet de grootste toevoegingen in deze Special Edition. Dante’s grote rivaal/ tweelingbroer Virgil is namelijk ook speelbaar via een speciale modus in de story mode. De zwaardvechter komt gepaard met compleet eigen gameplay die je tot het uiterste drijft. Virgil is bijzonder arrogant en opvallend opzichtig. Dat is ook precies de manier waarop je met Virgil dient te vechten. De game spoort je namelijk aan om zo arrogant mogelijk te spelen. Dit doet Capcom door Virgil te voorzien van een concentratie meter. Deze meter is te vullen door vijanden op het laatste moment te ontwijken en vervolgens te taunten. Hij vult zich ook door bijvoorbeeld als een echte macho traag op de tegenstander af te stappen. Hierdoor balanceer je steeds op het randje om die meter maar vol te krijgen. Lastig, maar damn wat ziet het er cool uit.

Vergil komt echter niet zonder mankementen en is eigenlijk alleen maar aan te raden voor wanneer je de main game al eens hebt uitgespeeld. Virgil staat namelijk compleet los van de main story, maar bewandelt wel exact hetzelfde pad. Alle cutscenes zijn er echter tussenuit gesneden waardoor Vergil echt alleen gameplay te bieden heeft. Onwijs jammer, want een aantal toffe cutscenes hadden dit personage zoveel interessanter kunnen maken. Zelf mis ik het verhaal niet, maar als je een nieuwe speler bent, adviseer ik je dus zeker om eerst het verhaal met Dante, Nero en V door te lopen alvorens je begint aan de arrogante Virgil.