Donkey Kong Bananza review - Tonnen sloopplezier

Donkey Kong en ik gaan echt way back. Hoewel onze bekende primaat al een tikkeltje ouder is dan ondergetekende, begon de liefde voor D.K. en consorten voor mij ergens in de jaren negentig. Terwijl menig persoon in die tijd hakkend in de Australian door het leven ging, was ik thuis bezig met Donkey Kong Country. En dat is waar de liefde voor de ietwat dommige spierbonk groeide. In eerste instantie natuurlijk met Donkey Kong Country, maar later ook zeker met Donkey Kong Country 2: Diddy's Kong Quest en Donkey Kong Country 3: Dixie Kong's Double Trouble. Sindsdien heeft die liefde onverminderd bestaan en kijk ik iedere keer reikhalzend uit naar een volgend avontuur met de altijd netjes geklede aap. Want laten we wel zijn, hij beukt er graag op los, maar doet dat met zijn stropdas wel in stijl. Dat beuken wordt overigens naar een nog hoger niveau getild in het nieuwste avontuur: Donkey Kong Bananza. Deze game is gemaakt door hetzelfde team dat verantwoordelijk is voor Super Mario Odyssey, nog zo'n game die ik met ontzettend veel plezier heb gespeeld. Dus dat belooft wat. Ik trok de stoute werkschoenen aan om mij eens te gaan bezigen met de nodige sloopwerkzaamheden. Is Donkey Kong rijp voor de sloop of hebben we opnieuw te maken met een meesterlijk bouwwerk? Je leest het in deze review van Donkey Kong Bananza.

Sloop je een weg naar de planeetkern

Zoals het een echte Nintendo game betaamt beschikt Donkey Kong Bananza niet over een diepgaand verhaal, maar dat is voor dit type game ook helemaal niet erg. Donkey Kong is lekker bezig met het zoeken naar bananen - of liever gezegd Banandium Gems - als deze plotseling worden gestolen door een slecht trio dat zich de Void Company noemt. Dit drietal bestaat uit de nogal chagrijnig ogende Grumpy Kong, de sierlijke dame Poppy Kong en het kwaadaardige meesterbrein Void Kong. Deze drie vijandige Kongs zijn op weg richting de planeetkern om hun grootste wens uit te laten komen. Iets waar Donkey Kong ook wel oren naar heeft en bovendien wil hij maar wat graag die goudgele rakkers - en dan heb ik het in dit geval niet over pilsjes - terug hebben. Reden genoeg voor Donkey Kong om ook maar eens te gaan afreizen naar de planeetkern, al is dat allemaal nog niet zo makkelijk. De Void Company heeft namelijk allerlei trucjes in petto om jou ervan te weerhouden richting de planeetkern te gaan. Gelukkig kom je al redelijk snel een bijzonder gesteente tegen waar niemand minder dan Pauline in verstopt blijkt te zitten. Eenmaal uit haar stenen gedaante bevrijdt gaan jullie samen op pad om de Void Crew te achterhalen en jullie wensen uit te laten komen.

Het is de opmaat voor een nieuw episch avontuur dat Donkey Kong Bananza heet. Als duo stomp, sla, mep en knal je je een weg door de verschillende lagen van de planeet heen om uiteindelijk je ultieme doel te bereiken. Die lagen brengen een behoorlijke diversiteit met zich mee. Waar je je het ene moment nog in een grot begeeft kan het zijn dat je je enkele momenten later in een moeraslaag begeeft. Donkey Kong Bananza biedt een kleurrijke wereld met kleurrijke personages, zoals je dat ook wel kent van Super Mario Odyssey. En net als bij de besnorde loodgieter werkt dat voor D.K. ontzettend goed. Hoewel de meningen over de eerste 3D Donkey Kong game nog wel wat uiteenlopen - Donkey Kong 64 kende zowel positieve als negatieve reacties - oogt de terugkeer van deze gorilla in 3D-formaat toch als een zeer solide en succesvolle poging. Daarbij bevat de game overigens tal van subtiele verwijzingen naar eerdere delen uit de franchise en die dikke knipogen zijn een genot om te ontdekken. Zo kun je bijvoorbeeld de oude vertrouwde Cranky Kong samen met Rambi tegenkomen, hoor je zo af en toe zeer herkenbare muziek in een nieuw jasje en zijn er nog een aantal bekenden van vroeger uit de kast gehaald om een rol te spelen in dit avontuur.

Donkey Kong dient in dit Bananza avontuur trouwens als een ware harige sloopkogel. Vrijwel alles wat je ziet kan ook kapot, al hangt de manier waarop iets kapot kan wel af van het type materiaal waar je mee te maken hebt. Een stuk zand heb je redelijk eenvoudig weggeslagen, maar een stenen of betonnen muur heeft toch wat meer vuurkracht nodig dan enkel en alleen de spierballen van D.K. Dat geldt overigens net zo goed voor de vijanden die je op je avontuur tegen gaat komen. Ook deze zijn gemaakt van verschillende materialen en kennen daarom ook verschillende manieren om ze te kunnen verslaan. Simpel hersenloos erop los slaan geeft dan ook niet altijd de gewenste uitkomst. Soms moet je tactisch omgaan met de situatie en vijanden op een andere manier de vernieling in helpen. Het zorgt ervoor dat de game zowel op het gebied van exploratie als in de momenten van combat nooit eentonig of herhalend aanvoelt en dat is best een knappe prestatie. Zeker als je je bedenkt dat je best wel wat uurtjes zoet bent met het spelen van deze game. Het verhaal alleen al gaat - naar ik vermoed - een uur of vijftien van je tijd opslokken. Waarschijnlijk is dat nog veel meer als je echt op verkenning uit gaat en probeert alles te verzamelen wat de game je te bieden heeft.

Oppermachtige Bananza krachten

De besturing in Donkey Kong Bananza is in het begin misschien nog wel even wennen, maar als je eenmaal doorhebt wat D.K. allemaal in zijn mars heeft, dan ga je door de werelden heen als een ware sloopkogel. Natuurlijk heb je gewoon de normale moves zoals springen, slaan en rollen, maar er is nog veel meer. Zo kan Donkey Kong met zijn gespierde armen stukken uit de omgeving trekken die hij vervolgens kan gooien. Afhankelijk van het type materiaal zal het af en toe wat meer moeite kunnen kosten om het voor elkaar te krijgen, maar bij de meeste ondergronden lukt dit wel. Als je eenmaal zo'n brokstuk te pakken hebt, dan kun je dat ook gebruiken als een soort skateboard. Hiermee kun je al veel sneller door de wereld navigeren dan dat je het te voet doet. Donkey Kong kan bovendien ook nog in zijn handen klappen om het materiaal dat om hem heen ligt te verzamelen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan goud of bananenmunten. Ook beschikt hij over een soort sonar waarmee hij kan zien of er dichtbij nog dingen verstopt zitten zoals bonuslevels, Banandium Gems of fossielen. Alles heeft zo zijn eigen waarde.

Banandium Gems heb je nodig om skill points te vergaren. Bij iedere vijf van de kristallen bananen ontvang je een skill point waarmee je D.K. weer een stukje beter kunt maken. Bananenmunten kun je op hun beurt dan weer gebruiken bij een speciale winkel om Banandium Gems mee te krijgen. Ook het zoeken naar fossielen is meer dan de moeite waard, want met die fossielen kun je namelijk kleding kopen voor zowel D.K. als Pauline. Deze kleding ziet er niet alleen leuk uit, maar heeft ook echt een functie. Veel van de kleding heeft namelijk ook een bonuseffect wat je weer kan helpen tijdens je avontuur. Om even een voorbeeld te noemen zorgt een ruitenbroek ervoor dat je minder schade incasseert als vijanden je raken. Mocht je ook gevoelig zijn voor cosmetische aanpassingen, dan is het ook nog mogelijk om Donkey Kong in bijna veertig verschillende kleuren te veranderen. Als je zijn vacht een andere kleur geeft krijg je daar geen speciaal effect bij, maar het ziet er natuurlijk wel leuk uit als D.K. de kleuren van een suikerspin heeft.

En dan zijn daar nog de speciale Bananza krachten. Verspreid over de verschillende lagen zitten vijf "wijzen" op je te wachten om jou een speciale superkracht te geven. Ik zal ze in deze review niet allemaal spoilen, maar benoem in ieder geval de drie krachten die door Nintendo zelf op voorhand al zijn onthuld: Kong Bananza, Zebra Bananza en Ostrich Bananza. Iedere Bananza heeft zo zijn eigen voordeel. Als je de Kong Bananza gebruikt, dan word je bijvoorbeeld voor korte tijd heel erg sterk. Met de Zebra Bananza kun je dusdanig snel rennen dat je bijvoorbeeld over fragiele oppervlakken kunt rennen zonder dat je er doorheen valt en met de Ostrich Bananza kun je stukken in de lucht overbruggen door te zweven. Hoewel dit allemaal heel leuk is bedacht, ontbreekt wel een beetje de balans. Nu ik de game heb uitgespeeld kan ik gerust zeggen dat ik bepaalde Bananza krachten niet of nauwelijks heb gebruikt, terwijl ik andere krachten ontzettend vaak benut heb. Dit kan ook deels liggen aan mijn speelstijl, maar ook het leveldesign zorgt ervoor dat je niet snel geneigd bent bepaalde krachten te gebruiken tenzij het echt niet anders kan. Je kunt overigens wel snel schakelen tussen de krachten. Zodra je een kracht activeert kun je voor korte tijd Bananza krachten gebruiken totdat het bakje leeg is. Daarna heb je weer voldoende energie nodig om hem opnieuw te kunnen activeren. Dit haal je uit goud, maar bijvoorbeeld ook uit bepaald fruit.

Artistiek meesterwerk, maar niet perfect

Op technisch vlak presteert Donkey Kong Bananza overigens ook ontzettend goed en zie je dat de Nintendo Switch 2 toch wel wat meer kracht in zich heeft dan diens voorganger. Toch is het meerdere keren voorgekomen dat ik te maken had met frame drops. Ik weet niet of het waar is, maar ik heb ergens gelezen dat de ontwikkelaars dit er bewust in hebben laten zitten om het slopen nog meer impact te laten geven. Als dat al zo is, dan is dat natuurlijk een argument van likmevestje en komt het op mij over als een kul reden om het probleem niet aan te hoeven pakken. Maar nogmaals, ik weet niet zeker of dat echt zo is. Hoe dan ook hoort het niet te gebeuren dat er flinke frame drops zijn. Het gebeurde niet met enige regelmaat, maar er zijn wel scenes geweest waarin er echt een enorme dip te zien was in het aantal frames en dan met name wanneer er veel vijanden in beeld kwamen. Het is gewoon enorm zonde, omdat Donkey Kong Bananza buiten dit euvel gewoon een ontzettend kwalitatief hoogwaardige game is.

Die hoogstaande kwaliteit is in vrijwel elk aspect van de game terug te zien. Het ziet er allereerst gewoon ontzettend goed uit. Oke, het is natuurlijk een game met een redelijk cartooneske uitstraling en daardoor grafisch misschien makkelijker om mooi te maken, maar toch. Ook het sound design is van ontzettend hoge kwaliteit. Ik gaf al even aan dat er waarschijnlijk deuntjes tussen zitten die je bekend voorkomen als je eerdere games van Donkey Kong hebt gespeeld, maar dat is gewoon een genot om naar te luisteren. Het leveldesign steekt ook goed in elkaar. De verschillende lagen zijn interessant en veel van die lagen kennen ook nog sublagen om te verkennen. Telkens als je bezig bent met het volgen van het verhaal raak je al snel afgeleid omdat je toch even die Banandium Gem wil pakken of die fossiel wil hebben. En terwijl je dat doet zie je er in je ooghoek nog eentje. En voor je het weet ben je gewoon weer een paar uur verder, terwijl je eigenlijk bezig was om een verhaalmissie van misschien tien minuten te volbrengen. Donkey Kong Bananza maakt gretig gebruik van nieuwsgierigheid en verzameldrift, maar wel op een leuke manier.

Mocht je dan toch even klaar zijn met het zoeken van verzamelobjecten of het verkennen van Ingot Isle, dan kun je altijd nog even de rust opzoeken in het spelletje dat gratis is meegeleverd: DK Artist. Na al dat slopen is het immers ook wel leuk voor de afwisseling om wat te maken en dat kan in deze spelmodus. DK Artist is niets meer en niets minder dan een mogelijkheid om te gaan beeldhouwen. De modus komt met vier standaard sculpturen die je naar eigen wens helemaal kunt aanpassen. Zo kon ik kiezen uit het hoofd van Donkey Kong, een trosje bananen, een appel en de steen waarin Pauline in het begin van de game gevangen zat. Van deze sculpturen kun je overigens zelf iets anders maken als je dat wenst. Je kunt namelijk steen toevoegen, polijsten of verwijderen. Om het helemaal af te maken kun je je beeldhouwwerk vervolgens verven in voorgeprogrammeerde kleuren. Als je trots bent op je bouwsel kun je er een mooi achtergrondje achter plakken en er een screenshot van maken. In tegenstelling tot de rest van de game is dit niet iets waar je veel tijd in gaat verliezen, maar het is op zichzelf een leuke toevoeging.